-
41.《南梁行》 唐·李绅
江城郁郁春草长,悠悠汉水浮青光。
杂英飞尽空昼景,绿杨重阴官舍静。
此时醉客纵横书,公言可荐承明庐。 -
42.《南梁行》 唐·李绅
江城郁郁春草长,悠悠汉水浮青光。
杂英飞尽空昼景,绿杨重阴官舍静。
此时醉客纵横书,公言可荐承明庐。 -
43.《答韦先辈春雨后见寄》 唐·刘得仁
风散五更雨,鸟啼三月春。
轩窗透初日,砚席绝纤尘。
帝里峰头出,邻家树色新。
怜君高且静,有句寄闲人。 -
44.《宿山寺》 唐·贾岛
众岫耸寒色,精庐向此分。
流星透疏木,走月逆行云。
(疏木 一作:疏水)
绝顶人来少,高松鹤不群。
一僧年八十,世事未曾闻。 -
45.《初夏游楞伽精舍》 唐·皮日休
越舼轻似萍,漾漾出烟郭。
人声渐疏旷,天气忽寥廓。
伊予惬斯志,有似劀q3瘼。
遇胜即夷犹,逢幽且淹泊。 -
46.《初夏游楞伽精舍》 唐·皮日休
越舼轻似萍,漾漾出烟郭。
人声渐疏旷,天气忽寥廓。
伊予惬斯志,有似劀q3瘼。
遇胜即夷犹,逢幽且淹泊。 -
47.《夏日登灵隐寺后峰》 唐·方干
绝顶无烦暑,登临三伏中。
深萝难透日,乔木更含风。
山叠云霞际,川倾世界东。
那知兹夕兴,不与古人同。 -
48.《夏日登灵隐寺后峰》 唐·方干
绝顶无烦暑,登临三伏中。
深萝难透日,乔木更含风。
山叠云霞际,川倾世界东。
那知兹夕兴,不与古人同。 -
49.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
50.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
51.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
52.《更漏子》 唐·温庭筠
柳丝长,春雨细,花外漏声迢递。
惊塞雁,起城乌,画屏金鹧鸪。
香雾薄,透帘幕,惆怅谢家池阁。
红烛背,绣帘垂,梦长君不知。 -
53.《谒金门》 唐·魏承班
烟水阔,人值清明时节,雨细花零莺语切,愁肠千万结¤
雁去音徽断绝,有恨欲凭谁说?无事伤心犹不彻,春时容易别。
春欲半,堆砌落花千片。 -
54.《浣溪沙》 唐·李珣
入夏偏宜澹薄妆,越罗衣褪郁金黄,翠钿檀注助容光¤
相见无言还有恨,几回判却又思量,月窗香径梦悠飏.
晚出闲庭看海棠,风流学得内家妆,小钗横戴一枝芳¤
镂玉梳斜云鬓腻,缕金衣透雪肌香,暗思何事立残阳。 -
55.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
56.《念奴娇》 宋·秦观
千门明月,天如水,正是人间佳节。
开尽小梅春气透,花烛家家罗列。
来往绮罗,喧阗箫鼓,达旦何曾歇。
少年当此,风光真是殊绝。 -
57.《念奴娇》 宋·曾纡
江城春晚,正海棠临水,嫣然幽独。
秀色天姿真富贵,何必金盘华屋。
月下无人,雨中有泪,绝艳仍清淑。
丰肌得酒,嫩红微透轻縠。 -
58.《沁园春(用伍先生韵呈元规)》 宋·张继先
况有夷途,正透元关,众所共传。
愿万魔披散,诸尘荡尽,琴心和雅,天性清圆。
未信凡流,可回高步,留恋形声情更延。
真消息,定如何唤醒,聊证言诠。 -
59.《雪夜渔舟》 宋·张继先
晚风歇。
谩自棹扁舟,顺流观雪。
山耸瑶峰,林森玉树,高下尽无分别。
性情澄彻。 -
60.《水龙吟》 宋·向子諲
登连辉观。
梁使君遣酒,仍与北梨俱醉芗林堂上,相与联句云:西北通无路,东南偶共期,穿林行鸟路、踏雪噍鹅梨。
吴大年方病起,不能同此乐。
得大年水龙吟词,过之。