-
281.《送张仲实宜兴州教授》 宋·方回
天未丧斯文,遁翁续思孟。
戒慎恐惧传,源流独也正。
□□中节情,未发为善性。
人己不睹闻,了无一可侦。 -
282.《题东平张智卿梅轩尝以墨梅一幅自随》 宋·方回
大庾岭头江南北,生平走遍梅花国。
天下梅花诗最难,和靖居士占第一。
七十四翁诗万篇,一句梅花吟不得。
譬如江夏黄鹤楼,既有崔颢无李白。 -
283.《游大隋山》 宋·郭印
我闻大隋名,梦寐犹记录。
得檄天彭道,喜气和可掬。
出城六十里,崎岖转江曲。
山门忽斗上,危步依筇竹。 -
284.《芙蓉》 宋·李处权
佳哉木芙蓉,秋晚芳意足。
偶植华堂下,似续渊时菊。
眷此好颜色,可玩不可触。
始见开二三,旋已放五六。 -
285.《席上赋梅》 宋·李处权
桃李何须续后开,芝兰胜韵许相陪。
先春莫道无深意,调鼎方知有大才。
南国正宜溪上路,故园长梦竹间台。
骚人不为寻诗句,自爱幽芳特特来。 -
286.《依来韵答谢教授尚还鄙藁语》 宋·李复
老便收气自暖腹,厌见先浆动人目。
乘间索思似秋虫,终日牵丝不成幅。
广文嗜好背时利,妙律开云发孤竹。
已惊垂蚓鲸归,更愧并貂持持狗续。
可嗟按剑夜投珠,何异剖岩朝泣玉。
昨宵月暗风凄凄,灯阴神物来听读。 -
287.《和史子由主簿食瓜》 宋·释宝昙
邻翁种瓜时,翠蔓不忍触。
提携落吾手,割裂亦甚酷。
相如方渴时,想见价金玉。
沉浮及桃李,一世谩貂续。
注泉挹甘寒,落蒂验香熟。
精神发良夜,清坐定更仆。
无使妨盘餐,开端自醽醁。 -
288.《禅人写师真请赞》 宋·释慧远
靠倒云门抽顾鉴,挨开临济主宾禅。
一星猊血化驴乳,半点鸾胶续断弦。
淳侍者,脱机缘。
波斯拾得招文袋,月裹麒麟笑揭天。 -
289.《慈林讲师顶相》 宋·释绍昙
气宇兮春温,风标兮凛然。
律虎出林兮,裂破开遮持犯。
经龙搅海兮探穷顿渐偏圆。
句法清新兮, -
290.《偈颂十四首》 宋·释印肃
心月孤圆时,光非十五六。
迷者以圆观,智者应妙触。
印危崖,鉴川陆,一性圆通无委曲。 -
291.《观知殿化殿堂灯油求颂》 宋·释正觉
广堂清白照蒲团,相续真灯未许残。
寂默无声闲口醭,光明不掉寸心寒。
莲开似对秋波浅,梦觉浑疑晓漏乾。
十法界身流影事,自他交彻镜中看。 -
292.《一知殿化佛殿僧堂中灯油求颂》 宋·释正觉
佛灯谁我续光明,果若莲开大梦醒。
香草有心持洁白,兰豪无脚湛寒青。
默耕化外那知夜,真照壶中不觉冥。
家世儿孙传底事,从教辉耀显门庭。 -
293.《送实山主》 宋·释重顯
野水春山,风光极目。
千里万里,太迟太速。
绝域澄澄兮非犀炬可照,希声杳杳兮非凤胶可续。
叶落花开知不知,人天景行为高躅。 -
294.《颂古一○一首》 宋·释子淳
少林续焰事堪可,腊夜梅开雪后枝。
黄蘖昔年曾有语,大唐国里没禅师。 -
295.《悟本禅人求赞》 宋·释宗杲
一千七百痴衲子,围绕这个无明叟。
细腻常没一星儿,粗糙却有七八斗。
未尝寂寂入禅定,终日波波廊下走,为人巴鼻亦好笑,更不容人谩开口。 -
296.《云门和尚赞》 宋·释宗杲
开雪峰口,出睦州气。
袖手俨然,眈眈虎视。
我说是言,有语无义。
石火电光,咄哉钝滞。
伽梨勃窣知是谁,有人续得末后句,许尔亲见渠侬。 -
297.《简胡山甫》 宋·舒岳祥
门外月谁敲,花开醉远郊。
自寻幽寺宿,不耐俗人交。
裘替疏泉洗,诗添续纸抄。
一身舟不系,万事柱难胶。 -
298.《赋庭前落桂》 宋·舒岳祥
去岁花开三日事,今秋陆续两番开。
渥丹如雨香犹好,乞与幽人护绿苔。 -
299.《洞庭题咏十一首·广福上真宫》 宋·王阮
水色碧沧茫,山势青周遭。
壮哉杳渺峰,据此第一高。
萧梁古道场,岁月湮蓬蒿。
有来天师孙,远与朱叶曹。 -
300.《上九江唐舍人一首五十韵》 宋·王阮
江左承南渡,当阳控上流。
平时称用武,今日更防秋。
六代规摹古,三江险厄周。
高凭隆屏翰,下瞰握襟喉。