-
1.《咏桃》 唐·李世民
禁苑春晖丽,花蹊绮树妆。
缀条深浅色,点露参差光。
向日分千笑,迎风共一香。
如何仙岭侧,独秀隐遥芳。 -
2.《咏桃(一作太宗诗)》 唐·董思恭
禁苑春光丽,花蹊几树装。
缀条深浅色,点露参差光。
向日分千笑,迎风共一香。
如何仙岭侧,独秀隐遥芳。 -
3.《再和》 宋·苏轼
衰迟何幸得同朝,温劲如君合珥貂。
谁惜异材蒙径寸,自惭枯枿借凌霄。
光风泛泛初浮水,红糁离离欲缀条。
后日一樽何处共,奉常端冕作咸韶。 -
4.《立春在元日》 宋·梅尧臣
新春与新岁,时候不相先。
未肯欺残腊,何曾占旧年。
缀条花翦彩,插户柳生烟。
独坐空山里,唯惊节物迁。 -
5.《和郑康道春日三首》 宋·李洪
内乐同颜子,高楼慕隐居。
紫苔沿砌合,红糁缀条疏。
谩听平戎操,閒寻种树书。
吾曹清净业,所好在三馀。 -
6.《喜雪》 宋·李处权
剪水适从天上手,缀条不作世间花。
柴门有客方高枕,石鼎无人共试茶。
清借远山迎马出,润含修竹倚窗斜。
令人却忆前年盛,辇毂欢声百万家。 -
7.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·薛能
华清高树出离宫,南陌柔条带暖风。
谁风轻阴是良夜,瀑泉声畔月明中。
洛桥晴影覆江船,羌笛秋声湿塞烟。
闲想习池公宴罢,水蒲风絮夕阳天。 -
8.《句》 唐·李白
焰随红日去,烟逐暮云飞。
(令一日赋山火诗云:
“野火烧山后,人归火不归。
”思轧不属, -
9.《夏花明》 唐·韦应物
夏条绿已密,朱萼缀明鲜。
炎炎日正午,灼灼火俱燃。
翻风适自乱,照水复成妍。
归视窗间字,荧煌满眼前。 -
10.《八哀诗·赠秘书监江夏李公邕》 唐·杜甫
长啸宇宙间,高才日陵替。
古人不可见,前辈复谁继。
忆昔李公存,词林有根柢。
声华当健笔,洒落富清制。