-
1.《冬行三首》 唐·卢仝
虫豸腊月皆在蛰,吾独何乃劳其形。
小大无由知天命,但怪守道不得宁。
老母妻子一挥手,涕下便作千里行。 -
2.《和钱之道》 宋·李廌
仲尼圣之时,岂蔽不恭隘。
知命识大忧,嗣世宅已坏。
不阅父母邦,遑及为蒯瞶。
依仁罕言利,执礼不语怪。 -
3.《秋思》 唐·鲍溶
楚客秋更悲,皇皇无声地。
时无无事人,我命与身异。
良时如飞鸟,回掌成故事。
蹉跎秋定还,凝冽坚冰至。 -
4.《答郑方回》 唐·皎然
独禅外念入,中夜不成定。
顾我憔悴容,泽君阳春咏。
词贞思且逸,琼彩何晖映。
如聆云和音,况睹声名盛。 -
5.《南斋二首》 宋·宋祁
隐有山林愿,閒非江海身。
孔书罕言命,庄意闇同人。
敢衒能鸣雁,须惭不猎鹑。
缘何无丽句,多病极漳滨。 -
6.《书局梅圣俞刘仲更二学士讣问继至潸然有感》 宋·宋祁
二子继沦阏,惜哉难具论。
麈毛如昨语,墨藁未乾痕。
翣雾迷归柩,{流氵换忄}风惨葬原。
风流尽逝水,日月促陈根。
从古死皆有,由来命罕言。
病夫长恸罢,翻幸岿然存。 -
7.《酬叶县刘明府避地庐山言怀诒郑录事昆季苟尊师兼见赠之》 唐·吴筠
明哲良罕遇,遇君辄思齐。
挺生著天爵,自可析人珪。
河洛初沸腾,方期扫虹霓。
时命竟未合,安能亲鼓鼙。 -
8.《读林罕小说》 宋·晁公武
仓颉鹳鸟迹,於是创文字。
原其制作心,本以便记事,呼读犹强名,况乃论位置。
周人建小学,六书分义类。 -
9.《春日六言十二首》 宋·刘克庄
七诫妇罕全者,四穷鳏居一焉。
嗟余抱终身恨,与子结来生缘。 -
10.《燕谋以余罕作诗寄什督诱如数奉报》 当代·钱钟书
才退心粗我自知,烟销沤灭不成诗。
分明眼度难寻处,渺莽江头欲拾时。
枉与焚灰吞杜甫,苦将残锦乞邱迟。
欣然搁笔无言说,稽首维摩是本师。