-
121.《蟹》 唐·唐彦谦
湖田十月清霜堕,晚稻初香蟹如虎。
扳罾拖网取赛多,篾篓挑将水边货。
纵横连爪一尺长,秀凝铁色含湖光。 -
122.《题僧院紫竹》 唐·陈陶
喜游蛟井寺,复见炎州竹。
杳霭万丈间,啸风清独速。
江南正霜霰,吐秀弄颛顼。
似瑞惊坚贞,如魔试金粟。 -
123.《瑕瑜不相掩》 唐·陈中师
出石温然玉,瑕瑜素在中。
妍媸因异彩,音韵信殊风。
让美心方并,求疵意本同。
光华开缜密,清润仰磨砻。
秀质非攘善,贞姿肯废忠。
今来傥成器,分别在良工。 -
124.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
125.《杜侯行》 唐·贯休
天目连天搏秀气,峥嵘作起新城地。
德门钟秀光盛时,三虎八龙皆世瑞。
顷者天厖乱下鲸翻海,烽火崩腾照行在。 -
126.《玉蕊》 唐·唐彦谦
玉蕊两高树,相辉松桂旁。
向来尘不杂,此夜月仍光。
秀掩丛兰色,艳吞秾李芳。
世人嫌具美,何必更清香。 -
127.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
128.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
129.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
130.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
131.《醉翁亭记》 宋·欧阳修
环滁皆山也。
其西南诸峰,林壑尤美,望之蔚然而深秀者,琅琊也。
山行六七里,渐闻水声潺潺而泻出于两峰之间者,酿泉也。
峰回路转,有亭翼然临于泉上者,醉翁亭也。 -
132.《游灵岩记》 明·高启
吴城东无山,唯西为有山,其峰联岭属,纷纷靡靡,或起或伏,而灵岩居其词,拔其挺秀,若不肯与众峰列。
望之者,咸知其有异也。
山仰行而上,有亭焉,居其半,盖以节行者之力,至此而得少休也。
由亭而稍上,有穴窈然,曰西施之洞;有泉泓然,曰浣花之池;皆吴王夫差宴游之遗处也。 -
133.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
134.《渔家傲》 宋·欧阳修
露裛娇黄风摆翠。
人间晚秀非无意。
仙格淡妆天与丽。
谁可比。
女真装束真相似。
筵上佳人牵翠袂。
纤纤玉手挼新蕊。
美酒一杯花影腻。
邀客醉。
红琼共作熏熏媚。 -
135.《雨中花令(王德循东斋瑞香花)》 宋·李之仪
点缀叶间如绣。
开傍小春时候。
莫把幽兰容易比,都占尽、人间秀。
信是眼前稀有。
消得千钟美酒。
只有些儿堪恨处,管不似、人长久。 -
136.《喜迁莺》 宋·晁端礼
清和时序。
望桂影渐生,薰风微度。
挺秀金芝,传芳玉叶,天上瑞麟重睹,竞爽谢庭兰玉,信美西EF63鸳鹭。
庆门里,把丹枝争折,青云平步。 -
137.《问歌颦(雨中花令)》 宋·贺铸
清滑京江人物秀。
富美发、丰肌素手。
宝子余妍,阿娇余韵,独步秋娘后。
奈倦客襟怀先怯酒。
问何意、歌颦易皱。
弱柳飞绵,繁花结子,做弄伤春瘦。 -
138.《侍香金童》 宋·贺铸
楚梦方回,翠被寒如水。
尚想见、扬州桃李。
姿秀韵闲何物比。
玉管秋风,漫声流美。
燕堂开,双按秦弦呈素指。
宝雁参差飞不起。
三五彩蟾明夜是。
屈曲阑干,断肠千里。 -
139.《水调歌头》 宋·贺铸
彼美吴姝唱,繁会阖闾邦。
千坊万井、斜桥曲水小轩窗。
缥缈关山台观。
罗绮云烟相半。 -
140.《丑奴儿》 宋·周邦彦
酒熟微红生眼尾。
半额龙香,冉冉飘衣袂。
云压宝钗撩不起。
黄金心字双垂耳。
愁入眉痕添秀美。
无限柔情,分付西流水。
忽被惊风吹别泪。
只应天也知人意。