-
1.《重修西轩席上与弟侄皆赋》 宋·韩维
明窗散群帙,于此穷曛朝。
竹色晚逾翠,草芽寒不彫。
志惭仲举大,节异渊明高。
孔门有内乐,愿附斯人曹。 -
2.《西园暮雪》 宋·韩维
空园响松竹,霰雪霭霏霏。
仰视长云色,皓然同一辉。
天寒鸣雁急,日暮行人稀。
惟见众小禽,啾唧满林飞。
阴风起何处,拂拂来吹衣。
俯念当世事,幽愤不可挥。
归来散群帙,独掩袁安扉。 -
3.《闻丹丘子于城北营石门幽居中有高凤遗迹仆离群…以寄之》 唐·李白
春华沧江月,秋色碧海云。
离居盈寒暑,对此长思君。
思君楚水南,望君淮山北。
梦魂虽飞来,会面不可得。 -
4.《丁田家有赠》 唐·王维
君心尚栖隐,久欲傍归路。
在朝每为言,解印果成趣。
晨鸡鸣邻里,群动从所务。
农夫行饷田,闺妾起缝素。 -
5.《赠清漳明府侄聿》 唐·李白
我李百万叶,柯条布中州。
天开青云器,日为苍生忧。
小邑且割鸡,大刀伫烹牛。
雷声动四境,惠与清漳流。 -
6.《奉和武相公省中宿斋,酬李相公见寄》 唐·郑絪
高阁安仁省,名园广武庐。
沐兰朝太一,种竹咏华胥。
禁静疏钟彻,庭开爽韵虚。
洪钧齐万物,缥帙整群书。
寒露滋新菊,秋风落故蕖。
同怀不同赏,幽意竟何如。 -
7.《上官昭容书楼歌》 唐·吕温
汉家婕妤唐昭容,工诗能赋千载同。
自言才艺是天真,不服丈夫胜妇人。
歌阑舞罢闲无事,纵恣优游弄文字。 -
8.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
9.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
10.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
11.《读书》 宋·曾几
散帙有佳趣,俗人那得知。
醉乡非为酒,坐隐不关棋。
几净幽怀惬,窗明老眼宜。
一生无用处,又把教群儿。 -
12.《题义门胡氏华林书院》 宋·牧湜
门籍偏彰孝义名,书斋高启集群英。
池光冷射缣缃帙,竹籁清含弦诵声。
养鹤庭连栽药圃,驻僧居近煮茶铛。
江上胜地文章盛,岁岁人看出谷莺。 -
13.《古诗赠方希直》 宋·叶见泰
吾友方济宁,其人世希生。
有如炎燉之雪,曙天之星。
平生特立不徇俗,穷年矻矻,惟究心乎羲文周孔之遗经。
一旦起作郡,卓然为群黎之怙恃,列牧之仪刑。 -
14.《奉托俞宜黄访求危太朴集并属蒋萧二同年及长》 明·归有光
昔年宋学士,尝称太朴文。
独力撑颓宇,清响薄高云。
余少略见之,讽诵每欣欣。
淡然玄酒味,曾不涉世氛。 -
15.《丁宇田家有赠》 唐·王维
〔英华作田家赠丁禹。
注云。
集作丁宇。
误也。 -
16.《被召观三圣御书诗》 宋·宋祁
列圣多能备,俱留乙夜勤。
出图天与画,观迹帝成文。
露洒纷仙液,鸾回杂瑞群。
毫均五色丽,书对十行分。
玉轴罗新帙,芝泥俨旧薰。
嗣皇尊世哲,金匮冠攸闻。 -
17.《和圣俞聚蚊》 宋·欧阳修
颓阳照穷巷,暑退凉风生。
夫子卧环堵,振衣步前楹。
愁烟四邻起,鸟雀喧空庭。
余景蔼欲昏,众蚊复薨薨。 -
18.《晓睡》 明·高启
野夫性慵朝不出,弊箦萧然掩闲室。
村深无客早敲门,睡觉长过半檐日。
林声寂寂鸟鸣少,窗影交交树横密。
此时欹枕意方恬,一任床风乱书帙。 -
19.《南充大兄尝梦见予作诗见寄次韵和呈》 宋·晁说之
仙山能梦我,书帙正思君。
一德谁荣滞,群儿谩戚欣。
过秦何必论,喻蜀却须文。
未落丰碑笔,唯贪辨惑勤。 -
20.《献臣学士与余通书因成感咏》 宋·宋庠
夫君班扬俦,抱椠群玉府。
久读未见书,躬抽击年谱。
坠绪獲先秦,亡篇出东鲁。
上泝三皇坟,旁探百家语。