-
121.《孤雁》 唐·陆龟蒙
我生天地间,独作南宾雁。
哀鸣慕前侣,不免饮啄晏。
虽蒙小雅咏,未脱鱼网患。
况是婚礼须,忧为弋者篡。 -
122.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
123.《旅泊吴门》 唐·张贲
一舸吴江晚,堪忧病广文。
鲈鱼谁与伴,鸥鸟自成群。
反照纵横水,斜空断续云。
异乡无限思,尽付酒醺醺。 -
124.《感物二首》 唐·唐彦谦
騄骥初失群,亦自矜趫腾。
俯仰岁时久,帖然困蚊蝇。
豪鲸逸其穴,尺水成沧溟。
岂无鱼鳖交,望望为所憎。 -
125.《感物二首》 唐·唐彦谦
騄骥初失群,亦自矜趫腾。
俯仰岁时久,帖然困蚊蝇。
豪鲸逸其穴,尺水成沧溟。
岂无鱼鳖交,望望为所憎。 -
126.《送吏部曹郎中免官南归》 唐·郑谷
高名向己求,古韵古无俦。
风月抛兰省,江山复桂州。
贤人知止足,中岁便归休。
云鹤深相待,公卿不易留。 -
127.《绵竹山四十韵》 唐·吴融
绵竹东西隅,千峰势相属。
崚嶒压东巴,连延罗古蜀。
方者露圭角,尖者钻箭簇。
引者蛾眉弯,敛者鸢肩缩。 -
128.《哭山友》 唐·杜荀鹤
十载同栖庐岳云,寒烧枯叶夜论文。
在生未识公卿面,至死不离麋鹿群。
从见蓬蒿丛坏屋,长忧雨雪透荒坟。
把君诗句高声读,想得天高也合闻。 -
129.《寄江州萧给事》 唐·徐铉
夕郎忧国不忧身,今向天涯作逐臣。
魂梦暗驰龙阙曙,啸吟闲绕虎谿春。
朝车载酒过山寺,谏纸题诗寄野人。
惆怅懦夫何足道,自离群后已同尘。 -
130.《酬郭先辈》 唐·徐铉
太原郭夫子,行高文炳蔚。
弱龄负世誉,一举游月窟。
仙籍第三人,时人故称屈。
昔余吏西省,倾盖名籍籍。 -
131.《送萧尚书致仕归庐陵》 唐·徐铉
江海分飞二十春,重论前事不堪闻。
主忧臣辱谁非我,曲突徙薪唯有君。
金紫满身皆外物,雪霜垂领便离群。
鹤归华表望不尽,玉笥山头多白云。 -
132.《宋·黄罗襦》 唐·孙元晏
戚属群臣尽见猜,预忧身后又堪哀。
到头委付何曾是,虚把罗襦与彦回。 -
133.《适思》 唐·颜胄
芳岁不我与,飒然凉风生。
繁华扫地歇,蟋蟀充堂鸣。
感物增忧思,奋衣出游行。
行值古墓林,白骨下纵横。 -
134.《秋雨联句》 唐·韩愈
万木声号呼,百川气交会。
——孟郊
庭翻树离合,牖变景明蔼。
——韩愈 -
135.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
136.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
137.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
138.《戛铜碗为龙吟歌》 唐·皎然
逸僧戛碗为龙吟,世上未曾闻此音。
一从太尉房公赏,遂使秦人传至今。
初戛徐徐声渐显,乐音不管何人辨。 -
139.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
140.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。