-
1.《喜迁莺·万缘多暇》 宋·无名氏
万缘多暇。
便杖屦闲游,田园邻舍。
雨笠风巾,鹑衣鹤骨,韬晦翠微峰下。
眼底世情群扰,方外天机独霸。 -
2.《寄李群玉》 唐·姚合
九衢名与利,无计扰闲人。
道远期轻世,才高贵重身。
石脂稀胜乳,玉粉细于尘。
骨换肌肤腻,心灵气色真。
嵩山高到日,洛水暖如春。
居住应安稳,黄金几灶新。 -
3.《拟古三首》 唐·徐彦伯
遥裔烟屿鸿,双影旦夕同。
交翰倚沙月,和鸣弄江风。
vK若茂芳序,君子从远戎。
云生阴海没,花落春潭空。 -
4.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
5.《单父逢邓司仓覆仓库,因而有赠》 唐·高适
邦牧今坐啸,群贤趋纪纲。
四人忽不扰,耕者遥相望。
粲粲府中妙,授词如履霜。
炎炎伏热时,草木无晶光。 -
6.《自朔方还与郑式瞻崔称郑子周岑赞同会法云寺三门避暑》 唐·李益
予本疏放士,朅来非外矫。
误落边尘中,爱山见山少。
始投清凉宇,门值烟岫表。
参差互明灭,彩翠竟昏晓。 -
7.《同刘二十八院长述旧言怀感时书事奉寄澧州…赠二君子》 唐·柳宗元
弱岁游玄圃,先容幸弃瑕。
名劳长者记,文许后生夸。
鷃翼尝披隼,蓬心类倚麻。
继酬天禄署,俱尉甸侯家。 -
8.《出世篇》 唐·皇甫湜
生当为大丈夫,断羁罗,出泥涂。
四散号呶,俶扰无隅。
埋之深渊,飘然上浮。
骑龙披青云,泛览游八区。 -
9.《感怀》 唐·孟郊
秋气悲万物,惊风振长道。
登高有所思,寒雨伤百草。
平生有亲爱,零落不相保。
五情今已伤,安得自能老。 -
10.《自河西归山二首》 唐·司空图
一水悠悠一叶危,往来长恨阻归期。
乡关不是无华表,自为多惊独上迟。
水阔风惊去路危,孤舟欲上更迟迟。
鹤群长扰三珠树,不借人间一只骑。