-
101.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
102.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
103.《舞鹤赋》 南北朝·鲍照
散幽经以验物,伟胎化之仙禽。
钟浮旷之藻质,抱清迥之明心。
指蓬壶而翻翰,望昆阆而扬音。
澘日域以回骛,穷天步而高寻。 -
104.《滕王阁序》 唐·王勃
豫章故郡,洪都新府。
星分翼轸,地接衡庐。
襟三江而带五湖,控蛮荆而引瓯越。
物华天宝,龙光射牛斗之墟;人杰地灵,徐孺下陈蕃之榻。 -
105.《柳梢青(和张元晖清明)》 宋·王庭
兰亭丝竹。
高会群贤,其人如玉。
曲水流觞,灯前细雨,檐花蔌蔌。
舞雩初试春衣,听咏歌、童子五六。
泽畔行吟,沙汀拾翠,满江新绿。 -
106.《梦玉人引(和祝圣俞)》 宋·朱敦儒
浪萍风梗,寄人间,倦为客。
梦里瀛洲,姓名误题仙藉。
敛翅归来,爱小园、蜕箨筼筜碧。
新种幽花,戒儿童休摘。 -
107.《采莲(衮遍)》 宋·史浩
遍此境,人乐康,挟难老术,悟长生理。
尽阿僧祗劫,赤松王令安期。
彭F150盛矣。
尚为婴稚。 -
108.《剑舞》 宋·史浩
声之融曳,思舞态之飘飖。
爰有仙童,能开宝匣。
佩干将莫邪之利器,擅龙泉秋水之嘉名。
鼓三尺之莹莹,云间闪电;横七星之凉凉,掌上生风。 -
109.《洞庭春色(次宇文总领韵)》 宋·京镗
命驾访嵇,泛舟思戴,此兴甚浓。
料情侔杨惲,乌乌拊缶,意轻殷浩,咄咄书空。
莫讶群芳淹速异,到时序推排元自同。
休怅望,任春来桃李,秋后芙容。 -
110.《水调歌头(紫微观石牛)》 宋·吕颐浩
一片苍崖璞,孕秀自天钟。
浑如暖烟堆里、乍放力犹慵。
疑是犀眠海畔,贪玩烂银光彩,精魄入蟾宫。
泼墨阴云妒,蟾影淡朦胧。 -
111.《满庭芳》 宋·张风子
咄哉牛儿,心壮力壮,几人能可牵系。
为爱原上,娇嫩草萋萋。
只管侵青逐翠,奔走后、岂愿群迷。
争知道,山遥水远,回首到家迟。 -
112.《满庭芳》 宋·张风子
咄哉牛儿,心壮力壮,几人能可牵系。
为爱原上,娇嫩草萋萋。
只管侵青逐翠,奔走后、岂愿群迷。
争知道,山遥水远,回首到家迟。 -
113.《红林檎近》 宋·杨泽民
梅信初回暖,风棱犹壮寒。
禾稼响圭璧,帘旌隐琅玕。
门外群山尚满,窗前数片馀残。
冻成潜有鱼翻。 -
114.《水调歌头(玄真子吟)》 宋·孙锐
玄真子隐居江湖,自号烟波钓徒。
肃宗赐之奴曰渔童,婢曰樵青。
人问其故。
曰:渔童使捧钓收纶,芦中鼓枻;樵青使苏兰薪桂,竹里煎茶。 -
115.《楼雨》 清·杜濬
晓雨天沾草,萧萧牧马群。
鼓鼙喧绝檄,部落拥将军。
仆病炊无木,悭僧屐不分。
儿童生故晚,正诵美新文。 -
116.《师说》 唐·韩愈
古之学者必有师。
师者,所以传道受业解惑也。
人非生而知之者,孰能无惑?惑而不从师,其为惑也,终不解矣。
生乎吾前,其闻道也固先乎吾,吾从而师之;生乎吾后,其闻道也亦先乎吾,吾从而师之。 -
117.《羌村三首·其三》 唐·杜甫
群鸡正乱叫,客至鸡斗争。
驱鸡上树木,始闻叩柴荆。
父老四五人,问我久远行。
手中各有携,倾榼浊复清。 -
118.《高山流水·次夫子清风阁落成韵》 清·顾太清
群山万壑引长风,透林皋、晓日玲珑。
楼外绿阴深,凭栏指点偏东。
浑河水、一线如虹。
清凉极,满谷幽禽啼啸,冷雾溟濛。 -
119.《瘗旅文》 明·王守仁
维正德四年秋月三日,有吏目云自京来者,不知其名氏,携一子一仆,将之任,过龙场,投宿土苗家。
予从篱落间望见之,阴雨昏黑,欲就问讯北来事,不果。
明早,遣人觇之,已行矣。
薄午,有人自蜈蚣坡来,云:“一老人死坡下,傍两人哭之哀。 -
120.《西都赋》 两汉·班固
汉之西都,在于雍州,实曰长安。
左据函谷、二崤之阻,表以太华、终南之山。
右界褒斜、陇首之险,带以洪河、泾、渭之川。
众流之隈,汧涌其西。