-
41.《同群公登濮阳圣佛寺阁》 唐·高适
落日登临处,悠然意不穷。
佛因初地识,人觉四天空。
来雁清霜后,孤帆远树中。
裴回伤寓目,萧索对寒风。 -
42.《官池春雁二首》 唐·杜甫
自古稻粱多不足,至今鸂鶒乱为群。
且休怅望看春水,更恐归飞隔暮云。
青春欲尽急还乡,紫塞宁论尚有霜。
翅在云天终不远,力微矰缴绝须防。 -
43.《孤雁/后飞雁》 唐·杜甫
孤雁不饮啄,飞鸣声念群。
谁怜一片影,相失万重云?
望尽似犹见,哀多如更闻。
野鸦无意绪,鸣噪自纷纷。 -
44.《归雁二首》 唐·杜甫
万里衡阳雁,今年又北归。
双双瞻客上,一一背人飞。
云里相呼疾,沙边自宿稀。
系书元浪语,愁寂故山薇。 -
45.《洛阳河亭奉酬留守群公追送(一作李逸诗)》 唐·李益
离亭饯落晖,腊酒减春衣。
岁晚烟霞重,川寒云树微。
戎装千里至,旧路十年归。
还似汀洲雁,相逢又背飞。 -
46.《鸣雁》 唐·韩愈
嗷嗷鸣雁鸣且飞,穷秋南去春北归。
去寒就暖识所依,天长地阔栖息稀。
风霜酸苦稻粱微,毛羽摧落身不肥。 -
47.《宿棣华馆闻雁》 唐·雍裕之
不堪旅宿棣花馆,况有离群鸿雁声。
一点秋灯残影下,不知寒梦几回惊。 -
48.《归雁》 唐·鲍溶
南国春早暖,渚蒲正月生。
东风吹雁心,上下和乐声。
绕水半空去,拂云偕相迎。
如防失群怨,预有侵夜惊。 -
49.《雁》 唐·顾非熊
逐暖来南国,迎寒背朔云。
下时波势出,起处阵形分。
声急奔前侣,行低续后群。
何人寄书札,绝域可知闻。 -
50.《成名后将归茅山酬群公见送》 唐·顾非熊
此名谁不得,人贺至公难。
素业承家了,离筵去国欢。
暮天行雁断,晓渡落潮寒。
旧隐茅峰下,松根石上盘。 -
51.《旅馆闻雁别友人》 唐·赵嘏
路绕秋塘首独搔,背群燕雁正呼号。
故关何处重相失,碧落有云终自高。
旅宿去缄他日恨,单飞谁见此生劳。
行衣湿尽千山雪,肠断金笼好羽毛。 -
52.《孤雁》 唐·陆龟蒙
我生天地间,独作南宾雁。
哀鸣慕前侣,不免饮啄晏。
虽蒙小雅咏,未脱鱼网患。
况是婚礼须,忧为弋者篡。 -
53.《雁》 唐·郑谷
八月悲风九月霜,蓼花红淡苇条黄。
石头城下波摇影,星子湾西云间行。
惊散渔家吹短笛,失群征戍锁残阳。
故乡闻尔亦惆怅,何况扁舟非故乡。 -
54.《闻雁》 唐·卢汝弼
秋风萧瑟静埃氛,边雁迎风响咽群。
瀚海应嫌霜下早,湘川偏爱草初薰。
芦洲宿处依沙岸,榆塞飞时度晚云。
何处最添羁客恨,竹窗残月酒醒闻。 -
55.《白雁》 唐·李建勋
东溪一白雁,毛羽何皎洁。
薄暮浴清波,斜阳共明灭。
差池失群久,幽独依人切。
旅食赖菰蒲,单栖怯霜雪。
边风昨夜起,顾影空哀咽。
不及墙上乌,相将绕双阙。 -
56.《侍宴赋得归雁》 唐·徐铉
夜静群动息,翩翩一雁归。
清音天际远,寒影月中微。
何处云同宿,长空雪共飞。
阳和常借便,免与素心违。 -
57.《卜算子·旅雁向南飞》 宋·朱敦儒
旅雁向南飞,风雨群初失。
饥渴辛勤两翅垂,独下寒汀立。
鸥鹭苦难亲,矰缴忧相逼。
云海茫茫无处归,谁听哀鸣急。 -
58.《飞雪满群山》 宋·蔡伸
冰结金壶,寒生罗幕,夜阑霜月侵门。
翠筠敲竹,疏梅弄影,数声雁过南云。
酒醒欹粲枕,怆犹有、残妆泪痕。
绣衾孤拥,余香未减,犹是那时熏。 -
59.《贺新郎(乙亥春题雁荡山)》 宋·王义山
雅有登山癖。
觉老来、尚可跻攀,浪游蹑屐。
险怪嶕峣称雁荡,争秀群山第一。
更耸出、穹崖千尺。 -
60.《解连环·孤雁》 宋·张炎
楚江空晚。
怅离群万里,恍然惊散。
自顾影、欲下寒塘,正沙净草枯,水平天远。
写不成书,只寄得、相思一点。