-
101.《沁园春(和刘潜夫送孙花翁韵)》 宋·刘镇
谁似花翁,长年湖海,蹇驴弊裘。
想红尘醉帽,青楼歌扇,挥金谈笑,惜玉风流。
吴下阿蒙,江南老贺,肯为良田二顷谋。
人间世,算到头一梦,蝼蚁王侯。 -
102.《临川洪守游南湖命予赋诗》 宋·徐恢
芙蓉堂前春水绿,芙蓉堂后春花开。
芙蓉堂中醉歌舞,芙蓉堂下车如雷。
轻舟弄水买一笑,游人竞逐墙阴来。
浪痕不受尘滓涴,东风吹入黄金杯。 -
103.《招魂酹翁宾旸》 宋·郑起
君之在世帝敕下,君之谢世帝敕回。
魂之为变性原返,气之为物情本开。
於戏龙兮凤兮神气盛,噫嘻鬼兮归兮大块埃。
身可朽名不可朽,骨可灰神不可灰。 -
104.《戏用晁补之韵》 宋·苏轼
昔我尝陪醉翁醉,今君但吟诗老诗。
清诗咀嚼那得饱,瘦竹潇洒令人饥。
试问凤凰饥食竹,何如驽马肥苜蓿。
知君忍饥空诵诗,口颊澜翻如布谷。 -
105.《景贶履常屡有诗督叔弼季默唱和已许诺矣复以》 宋·苏轼
君家文律冠西京,旋筑诗坛按酒兵。
袖手莫轻真将种,致师须得老门生。
明朝郑伯降谁受,昨夜条侯壁已惊。
従此醉翁天下乐,还应一举百觞倾。 -
106.《和刘原父澄心纸》 宋·欧阳修
君不见曼卿子美真奇才,久已零落埋黄埃。
子美生穷死愈贵,残章断◇如琼瑰。
曼卿醉题红粉壁,壁粉已剥昏烟煤。
河倾昆仑势曲折,雪压太华高崔嵬。 -
107.《於刘功曹家见杨直讲女奴弹琵琶戏作呈圣俞》 宋·欧阳修
大弦声迟小弦促,十岁娇儿弹啄木。
啄木不啄新生枝,惟啄槎牙枯树腹。
花繁蔽日锁空园,树老参天杳深谷。
不见啄木鸟,但闻啄木声。 -
108.《警斋侍郎舟和放翁五言过奖衰朽且示雄文二编》 宋·刘克庄
熟读公诗文,高出骚选前。
蹇余相追逐,严句入杜编。
里鼓闻咸池,山歌混葛天。
刀圭靳付授,分寸难扳缘。 -
109.《题倪上人诗卷》 宋·刘克庄
故交岁晚各西东,解后斯人慰老穷。
莫把冠巾浼澄观,更添须发恼林公。
强牵谢客为禅客,闲伴涪翁作钓翁。
行矣余方有公事,异时傥肯访山中。 -
110.《读杜诗至减米散同舟路难思共济舟人偶来告饥》 宋·朱翌
老翁起布衣,诗史天下选。
眼中无全牛,万象转綮窽。
曹刘知几辈,波澜付一卷。
凄其忧世心,妙若医国扁。 -
111.《谢翟元卿诗卷见投》 宋·陈造
从君只比羊胛熟,得诗已可牛腰束。
谁言此老四壁立,襞积锦绣罗群玉。
晨兴讽诵暮编缀,未觉饥雷隐枵腹。
我生嗜学类贪夫,婪酣欲诉南山竹。 -
112.《游慈溪龙虎轩》 宋·陈造
坐曹可胜劳,出郭复行役。
半年定海令,三度慈溪客。
慈溪足胜处,出秀江缭碧。
终然萦梦寐,遑此事游历。 -
113.《题郭功甫诗卷》 宋·李廌
山人跨鱼天上来,识者珍重愚者猜。
或呼文举异童子,林宗独谓王佐材。
蚩蚩众目如瞽蒙,白马羽雪皆皑皑。
古有仁贤不愚者,举足疐路心徘徊。 -
114.《梦放翁为予作贫乐斋扁诚斋许画斋壁予本无是》 宋·方岳
晴窗欲晓鸟声春,唤起藜床入定身。
老去不知三月暮,梦中亲见两诗人。 -
115.《即席和人韵送荃翁》 宋·李昴英
诗似油翁背注油,知音世有几荆州。
乍寒乍暖方榆火,无米无钱只叶舟。
客况可堪今老大,人生何必尽封侯。
津亭且莫匆匆去,万斛春醪任拍浮。 -
116.《寿何诗孙翁八十》 近代·陈三立
当代老画师,故家奇男子。
吐胸万邱壑,费尽沟娄纸。
向骋儒侠场,物望笼都市。
不污后车尘,青霄一鹤起。 -
117.《和花翁自咏》 宋·杜范
愚拙天真未易全,如翁自许岂其然。
剩将诗句酬花债,只把春衣办酒钱。
仅六尺床皆乐地,方千里旱自丰年。
瞿昙老子都曾学,曾学为儒也学仙。 -
118.《七十翁吟七言十首》 宋·方回
莫笑衰颓七十翁,老来柔外尚刚中。
评诗青眼时虽白,借酒苍颜也自红。
轻薄交游翻手雨,艰难仕宦打头风。
休官至此六逢闰,能忍穷人不送穷。 -
119.《和答诗十首·和大觜乌》 唐·白居易
乌者种有二,名同性不同。
觜小者慈孝,觜大者贪庸。
觜大命又长,生来十馀冬。
物老颜色变,头毛白茸茸。 -
120.《一萼红(寄弁阳翁)》 宋·李彭老
过蔷薇。
正风暄云淡,春去未多时。
古岸停桡,单衣试酒,满眼芳草斜晖。
故人老、经年赋别,灯晕里、相对夜何其。