-
41.《秋夕大风松声甚壮戏作短歌》 宋·陆游
人生不自怜,坐受外物械。
荣华难把玩,俄顷皆变坏。
山栖亦何有,耳目差旷快。
秋郊多烈风,夜壑起松籁。 -
42.《松声》 宋·杨万里
哦诗口角恰微鸣,唤得风从月胁生。
端为先生醒醉耳,绕山搜出万松声。 -
43.《景仁书云去冬因酒病耳病牙遂不入洛以诗寄呈》 宋·司马光
许昌携手尽时英,况复新开甲第成。
醉里都将春作达,老来不向酒藏情。
齿疏无废衔杯趣,耳病犹分度曲声。
旧友昔游浑忘却,可怜寂寂洛阳城。 -
44.《正仲答云鲎酱乃是毛鱼耳走笔戏之》 宋·梅尧臣
折却毛鱼一品资,吴郎声屈向吾诗。
若论鮆子无复著,冤气冲喉未可知。 -
45.《赠希声居士》 宋·洪咨夔
汗漫骑鲸去,西风发半簪。
安心元是药,得趣不妨琴。
人静恐鸣夜,天寒月出林。
为君重洗耳,别酒不须斟。 -
46.《暇日游建平三闾故里庙貌荒凉惨动耳目噫贤者》 宋·寇准
人生苦远游,多是悲登眺。
况复念三闾,遗踪良可吊。
道直出章华,才高逐边徼。
冤声喷夜江,愁色迷烟峤。 -
47.《刘子渊监庙年八十六耳目聪明能饮酒举大白喜》 宋·韩元吉
才疏政拙愧能名,黄发犹欣见老成。
林壤固知聊自乐,门闾要是已堪旌。
持杯潋滟千眉耸,落笔纵横四坐惊。
笳鼓过君应一笑,平田两部足蛙声。 -
48.《和子华兄方惜莺声之晚今忽闻之》 宋·韩维
山鸟凡禽处处鸣,独怜清啭久无声。
起从岩谷春风晚,飞过林塘霁日明。
不为好音轻俗耳,自逢真赏动诗情。
少年乐事今抛尽,节物催人只自惊。 -
49.《潞公与梅圣俞论古人有纯用平声字为诗如枯桑》 宋·郑刚中
久雨闭陋室,薜荔络败壘。
乙子语大慧,我听勿入耳。 -
50.《虞仲通判以溪声名轩约同赋》 宋·李弥逊
山根出泉泻鸣玉,上有苍崖擎佛屋。
无风水石自撞触,不尽潮音发寒谷。
宰官不是云间陆,旧识南泉生处熟。
当轩大榜与名目,平地重翻偃溪曲。 -
51.《偶苦耳聋》 宋·吴芾
衰年已是病双瞳,那更新添两耳聋。
山外钟声元不到,窗前难唱亦难通。
便遭谤骂安能累,给有笙歌也是空。
每恨肚皮从旧窄,而今却做得家翁。 -
52.《赠张听声》 宋·李石
人言鼻听无如龙,听不以耳乃反聋。
未若水母本无目,隔水响应相鸣雄。
我持此理问张瞍,废目任耳偏能聪。
忍闻此声亦愦愦,俗嚣政在群鸣中。 -
53.《春夏之交风雨弥间耳目所触即事十绝》 宋·汪莘
夏雨春风穷管仲,傍云荣木老渊明。
断红池馆无人到,犹有黄鹂一两声。 -
54.《春夏之交风雨弥间耳目所触即事十绝》 宋·汪莘
即日南风清且微,北窗心静见天机。
林莺母子声相应,野蝶雌雄性共飞。 -
55.《山间大风雨昼夜不止闻松声撼床戏成拙语谩录》 宋·郑清之
颠风横雨穷山秋,樵青驰檐车停辀。
松声撼空吼万牛,轰豗势欲倾不周。
晨鸡扼吭喑且愁,百鸟何敢相喧啾。
恍疑赵壁环诸侯,呼声动地锵弓矛。 -
56.《宁宗皇帝诗卷耳篇御书赞》 宋·岳珂
伟王人之典学,本天纵之多能。
续六艺之绝业,环诸儒而讲明。
璧跗蔚其流芳,琼字焕其腾英。
居蠖濩而储精,炳龟龙而效灵。 -
57.《十二月二十四日雪盖予三年于淮才见此耳时东》 宋·方岳
淝水风声欲破苻,文城雪意趁禽吴。
诗筒拟醉玉跳脱,捷羽已飞金仆姑。
剡曲但能乘兴逸,灞桥仅不负诗癯。
那知莫俯文书外,更解飞琼打阵图。 -
58.《夜梦在旧京忽闻卖花声有感至于恸哭觉而泪满》 宋·陈著
卖花声,卖花声,识得万紫千红名。
与花结习夙有分,宛转说出花平生。 -
59.《坐病不赴姚总统席夜闻乐声因寄》 宋·董嗣杲
精神疲夜漏,弦管沸秋筵。
想醉黄花下,谁歌翠幙前。
病身空羡酒,愁耳爱听泉。
月转羁窗破,萧萧照客眠。 -
60.《蛙声》 宋·王炎
官蛙不问雨兼晴,阁阁无端聒耳鸣。
对客自夸闻鼓吹,稚圭此语岂真情。