-
121.《胡中隐菴中伤春》 宋·白玉蟾
尽把天工付祝融,东皇归去太华宫。
稜稜山色耸苍玉,湛湛波光浸碧铜。
杨柳入天鸠要雨,海棠落地蝶嫌风。
好将杖屦西园看,万紫千红一夜空。 -
122.《上元进诗》 宋·蔡襄
叠耸青峰宝炬森,端门初晚翠华临。
宸游不为三元夜,乐事全归万众心。
天上清光开夜色,人间和气阁春阴。
要知尽作华封祝,四十年来惠爱深。 -
123.《和王学士水车》 宋·蔡襄
星鸟正中春事浓,农夫入田布嘉种。
田中白水极瀰漫,鹭翅群骞鱼鬣耸。
扶持水车倚塍畔,翻翻龙脊超双踵。
日在天中人在野,脱粟未逢心益恐。 -
124.《出都寄二苏》 宋·毛滂
近年好语开蹙额,廊庙主人还稷契。
诸葛亮公彙进民所怀,械必提之右乃挈。
善随类举皆可观, -
125.《丹霞洞》 宋·曾巩
麻姑石坛起云雾,常意已极高峰颠。
岂知造化有神处,别耸翠岭参青天。
长松桀柏枝嵬砢,中画一道如流泉。
林风飕飕满丘壑,山鸟嘲哳凌飞烟。 -
126.《句》 宋·张舜民
万里秋风吹鬓发,百年人事倚栏干。
知他落日能多少,偏照淮南几处山。
李白寻仙持玉杖,庾公对月踞胡床。
楼上康庐紫翠环,槛前湓浦转清湾。 -
127.《京兆安汾叟赴辟临洮幕府南舒李君自画阳关图》 宋·张舜民
古人送行赠以言,李君送人兼以画。
自写阳关万里情,奉送安西从辟者。
澄心古纸白如银,笔墨轻清意萧洒。
短亭离筵列歌舞,亭亭諠諠簇车马。 -
128.《故致政参政大资张公挽词三首》 宋·韩元吉
少纳推耆德,朝端蔼直声。
金辉余列火,玉价自连城。
正色消群枉,高风耸后生。
君王问黄发,犹仅陟台衡。 -
129.《题三祖山》 宋·王之道
观山不惮远,有癖老增剧。
是行迫王事,所过飞鸟疾。
路傍四五祖,不得着脚历。
朝来所干集,我愿容自适。 -
130.《元宵怀都城简胡令俊民时胡连夕在告》 宋·朱翌
天豁晴光合,檐收雪汗乾。
灯期欣在候,火令不为难。
方喜春风动,犹怜暮色寒。
仙晨今夜乐,帝所旧年观。 -
131.《卖松翁》 宋·强至
穷山老松干百尺,纵有爱者势难值。
小松耸擢未及丈,何亦冷落守岩石。
由来世眼习繁侈,竞事妖红与烂白。
往往破产聚名卉,未见有一号松癖。 -
132.《过具茨诸山始达嵩少》 宋·李廌
初踰千峰时,千峰各呈秀。
抵兹嵩高前,始觉众山陋。
恃此一柱力,天地敢分剖。
四维既张弛,穹壤托高厚。 -
133.《拟州学横翠轩》 宋·郑刚中
太华载雪千丈寒,砥柱中流万夫愕。
未教耸翠入青苍,故对书窗且横著。
平铺秀气一里许,不露云尖与山脚。
何人半破好东绢,画出潇湘秋色薄。 -
134.《白莲草亭前盆池所出也惯见红华忽遇此本孤高》 宋·郑刚中
鲛人织绡已奇诡,轻梭引丝不濡水。
何为玉人雕琢玉,亦在冷冷水泉底。
截肪磨玷既成花,盖以青铜耸而起。
体色当从太虚来,五采世间俱一洗。 -
135.《范漕生日》 宋·王灼
治忽本天运,贤哲岂浪出。
中兴信可期,帝为赉良弼。
崭崭岷峨山,西南著第一。
山灵借英气,成此垂云翼。 -
136.《送李司录西赴》 宋·邓肃
晴云耸奇峰,烈日破昏雾。
谪仙有行色,朋僚伤远送。
嗟哉君子人,簿书久倥偬。
文星应长庚,劲气模螮蝀。
幡然玉京去,伫听朝阳凤。
岩野岂能留,端肖高宗梦。 -
137.《雨花轩》 宋·邓肃
君不见解空宴坐寂无侣,宝花忽尔窥岩户。
已将精进耸人天,是用色相旌其苦。
又不见毗耶居士坐高堂,四落天花趁挥麈。
若人犹有空可谈,真机何处遁天女。 -
138.《观诸人唱和》 宋·胡寅
五言虽窘步,才力竞雄夸。
壑耸千章木,霄霏五色霞。
声谐金掷地,梦到笔生花。
岂谓明珠贯,清辉照蔀家。 -
139.《汉南晤魏侯彦诚魏侯赠诗期依韵知已而荆门受》 宋·王之望
白头有如新,倾盖或如故。
乃知意气间,投分自有处。
魏公使汉南,风采耸一路。
凋残濡膏泽,冤讼廓氛雾。 -
140.《次翁士秀喜雪长咏》 宋·曾协
阴阳持权或赢缩,运气循环更剥复。
忽惊寒凛袭重裘,元是祥霙散平陆。
登山不觉屐齿折,索酒仍催葛巾漉。
萧条贫居马为二,瑟缩冻坐龟藏六。