-
21.《夜坐怀子肃子仪》 宋·赵蕃
寒灯耿书窗,槁叶鸣竹屋。
怀人在咫尺,令我叹幽独。
难兄如大苏,令弟优小陆。
未容待明光,端合校天禄。 -
22.《惜梅》 宋·陈棣
朔雪没寒芜,严威等群木。
东君惜江梅,先与借微燠。
造物逞新奇,亭亭付幽独。
天然水雪姿,不许铅华凟。 -
23.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
24.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
25.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
26.《感遇十二首》 唐·张九龄
兰叶春葳蕤,桂华秋皎洁。
欣欣此生意,自尔为佳节。
谁知林栖者,闻风坐相悦。
草木有本心,何求美人折。 -
27.《与东方左史虬修竹篇》 唐·陈子昂
东方公足下:文章道弊五百年矣。
汉魏风骨,晋宋莫传,然而文献有可征者。
仆尝暇时观齐、梁间诗,彩丽竞繁,而兴寄都绝,每以永叹。
思古人,常恐逶迤颓靡,风雅不作,以耿耿也。 -
28.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
29.《北山移文》 南北朝·孔稚珪
钟山之英,草堂之灵,驰烟驿路,勒移山庭:夫以耿介拔俗之标,萧洒出尘之想,度白雪以方洁,干青云而直上,吾方知之矣。
若其亭亭物表,皎皎霞外,芥千金而不眄,屣万乘其如脱,闻凤吹于洛浦,值薪歌于延濑,固亦有焉。
岂期终始参差,苍黄翻覆,泪翟子之悲,恸朱公之哭。
乍回迹以心染,或先贞而后黩,何其谬哉!呜呼,尚生不存,仲氏既往,山阿寂寥,千载谁赏!世有周子,隽俗之士,既文既博,亦玄亦史。 -
30.《喜归述怀留别李于鳞王元美徐子与宗子相四子》 明·梁有誉
天地炎州外,云涛涨海边。
为儒嗟世业,结社断尘缘。
髫龀趋先子,荣枯忆往年。
时推骢马使,人避铁冠贤。 -
31.《和子由记园中草木十一首》 宋·苏轼
煌煌帝王都,赫赫走群彦。
嗟汝独何为,闭门观物变。
微物岂足观,汝独观不倦。
牵牛与葵蓼,采摘入诗卷。 -
32.《出都寄二苏》 宋·毛滂
近年好语开蹙额,廊庙主人还稷契。
诸葛亮公彙进民所怀,械必提之右乃挈。
善随类举皆可观, -
33.《次韵萧同年古意》 宋·方岳
春拜有耕夫,扣角卧林麓。
朝饥不能忍,肯受世熏沐。
脱身从牛衣,入耳皆狗曲。
何如一蓑寒,风雨立於独。 -
34.《赠李荣道士》 唐·卢照邻
锦节衔天使,琼仙驾羽君。
投金翠山曲,奠璧清江濆。
圆洞开丹鼎,方坛聚绛云。
宝贶幽难识,空歌迥易分。 -
35.《怀素友子西》 唐·韦应物
广陌并游骑,公堂接华襟。
方欢遽见别,永日独沉吟。
阶暝流暗驶,气疏露已侵。
层城湛深夜,片月生幽林。
往款良未遂,来觌旷无音。
恒当清觞宴,思子玉山岑。
耿耿何以写,密言空委心。 -
36.《和刘补阙秋园寓兴之什十首》 唐·朱庆馀
闲园清气满,新兴日堪追。
隔水蝉鸣后,当檐雁过时。
雨馀槐穟重,霜近药苗衰。
不以朝簪贵,多将野客期。 -
37.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
38.《晚冬废溪东寺怀李司直纵》 唐·皎然
废溪无人迹,益见离思深。
归来始昨日,恍惚惊岁阴。
清想属遥夜,圆景当空林。
宿昔月未改,何如故人心。 -
39.《念奴娇(次韵商筑叟秋香)》 宋·史浩
银潢耿耿,正露零仙掌,尘空天幕。
碧玉扶疏□万朵,偏称水村山郭。
巧酝檀英,密包金粟,只待清秋著。
三春桃李,自应束在高阁。 -
40.《咏史二首》 宋·吴名扬
人生奚所羡,功名上钟鼎。
遭逢既不造,俯仰烟林迥。
非徒幕清高,民彝藉彪炳。
夷齐卧首阳,巢许啸箕颍。