-
201.《次韵子瞻减降诸县囚徒事毕登览》 宋·苏辙
山川足清旷,阛阓巧拘囚。
安得纤阿御,同为穆满游。
遥知因涣汗,远出散幽忧。
原隰繁分绣,村墟尽小侯。 -
202.《服栗》 宋·苏辙
老去日添腰脚病,山翁服栗旧传方。
经霜斧刃全金气,插手丹田借火光。
入口锵鸣初未熟,低头咀噍不容忙。
客来为说晨兴晚,三咽徐收白玉桨。 -
203.《寄俞子》 宋·姜夔
此郎都无子弟气,夜对黄妳笼青灯。
只今落脚堕鸢外,欲往从之欢未能。
郎罢才名今日发,佐州亦复坐穷边。
甚欲出手相料理,东南风高难寄笺。 -
204.《题大义泉》 宋·刘子翚
移筇山未深,切骨寒无那。
蜿蜒瘦苍虬,脚底飞腾过。
幽亭护石池,庭事不敢涴。
虚中涵月静,冷面从云呵。 -
205.《读平险铭寄李汉老》 宋·刘子翚
官侯凿平剑浦滩,游子不歌行路难。
李公作铭垂不刊,峻峰激流生笔端。
斯文岂但夸雄观,寓理之奥开聋眢。
惟人性天同广胖,横目立见分庭坛。 -
206.《诗寄懒翁兼简士特温其原仲致仲昆季》 宋·刘子翚
懒翁疏散无与俦,结庵名懒山之幽。
萧然杖履岩壑裹,似是当年嵇阮流。
云何出处戾初志,束书负剑俄西游。
悲猿攀车鹤卧辙,去意勇决谁能留。 -
207.《光相寺》 宋·汪元量
峨眉县西四十里,峭壁悬崖削寒翠。
崎岖栈道动摇摇,矮石支撑同贔屭。
忽窥万仞黑无底,下有龙渊七十二。
攀扪步步足难移。 -
208.《眉州借景亭》 宋·汪元量
巍亭借景引壶觞,元佑诗人翰墨香。
苍峡雷霆龙意气,碧崖烟雨豹文章。
隔邻修竹娟娟静,夹道枯桑冉冉黄。
水泛帘栊檐影倒,风吹城堞角声长。
巴童结束歌仍俊,蜀女腰脚舞亦狂。
千古相望翁季在,眉山草木有辉光。 -
209.《夏日归自宝林二首》 宋·王之道
十里招提路,崎岖祝坚归。
青黄原上麦,红白草间薇。
正看云容合,俄惊雨脚飞。
余花被沾湿,芳气袭人衣。 -
210.《五祖山》 宋·王之道
我生事幽诗刊,尘埃良独难。
朅来舒蕲游,登临每长叹。
如何胜绝境,佛屋多所安。
大哉慈悲力,神功助劖刓。 -
211.《夜听刘昭远弹琴》 宋·王之道
河阴高转月光流,露脚斜飞夜气收。
焦尾冷含三尺水,悲风弹破一庭秋。
广陵别后多新操,子敬亡来绝旧游。
欲洗世间筝笛耳,为言千斛不须求。 -
212.《过白彪访沈次律有感十六韵》 宋·张元干
天骄毒中原,国势苦日削。
一为虚声摇,颠沛几失脚。
翠华栖海隅,虎戯亦太虐。
忽闻哀痛诏,迸泪向寥寞。 -
213.《元宵怀都城简胡令俊民时胡连夕在告》 宋·朱翌
天豁晴光合,檐收雪汗乾。
灯期欣在候,火令不为难。
方喜春风动,犹怜暮色寒。
仙晨今夜乐,帝所旧年观。 -
214.《邯郸美人》 元·杨维桢
裙翻柳脚垂青空,水花吹乱秋芙蓉,须臾气喘如渴虹。
如渴虹,索银瘿;转辘轳,饮金井。 -
215.《小临海曲十首》 元·杨维桢
日落洞庭波,吴娃荡桨过。
道人吹铁笛,风浪夜来多。
道人铁笛响,半入洞庭山。
天风将一半,吹度白银湾。 -
216.《邯郸美人二首》 元·杨维桢
邯郸市上美人家,美人小袜青月牙。
绣靴对着平头鸦。
平头鸦,蹋场下。
包银壶,驮细马。
裙翻柳脚垂青空,水花吹乱秋芙蓉。
须叟气喘如渴虹。
如渴虹,索银瘿。
转辘轳,饮金井。 -
217.《泾县东宋二编修长歌》 明·刘基
浙东行人过江左,正值蕤宾之管吹轻葭。
阴气黯黕天地闭,仰面不见扶桑鸦。
谷风哀鸣灌木应,雨脚四垂如乱麻。
崩湍涌溜汩奔会,平地碾啮作臼洼。 -
218.《夏中病疟戏作呈石末公》 明·刘基
晚浴烝骨毛,蹭蹬张万孔。
不虞小人风,堀堁触埲塕。
长驱毒暑气,熇若燎发曌。
钻肤入经络,键钥砉冲捅。 -
219.《晚晴》 宋·夏竦
万家充积望,千里绝纖埃。
日辗云头上,风驱雨脚回。
乱帆争古渡,疏叶下高台。
启户晴光入,卷帘秋气来。 -
220.《次韵汪正夫对雨》 宋·郑獬
雨气飘萧动竹斋,惊秋高思若为裁。
壮心虽被愁催去,欢意须凭酒借来。
云脚一从边地合,风头半是海潮回。
长汀从此伤摇落,独有骚人最费才。