-
21.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
坐阅流年已七旬,从前忧道不忧贫。
肯教世指为痴汉,只愿乡称作善人。
老去固应忘物我,归来岂是负君亲。
尝闻知进须知退,庶得终全不辱身。 -
22.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
乞得行年到七旬,归田不问富和贫。
初非洁己为主士,但欲颐心如古人。
每对青山常意适,才逢白叟便情亲。
静中百念俱灰灭,识破浮生梦幻身。 -
23.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
封章上达已经旬,所乞原非为贱贫。
七秩自知非久客,一心只欲作闲人。
虽惭绿鬓朱颜改,却喜清泉白石亲。
荣辱是非都不问,尊前且乐自由身。 -
24.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
先子春秋仅八旬,一生多难只安贫。
岂期有子登清禁,亦复如今作老人。
共羡浮荣光故里,自惭实德忝吾亲。
从前万事皆逾分,只合归休保此身。 -
25.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
新岁妻孥庆七旬,遍赒邻里及孤贫。
高年满座有醉客,丐者塞涂无馁人。
平日要同人喜乐,此时宁间物疏亲。
余生自度浑能几,讵可徒劳负此身。 -
26.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
故园春到已三旬,满目繁华未觉贫。
年老得逢无事日,心闲不类有官人。
戴花休管头无那,酌酒何妨手自亲。
七十人生从古少,安知来岁有吾身。 -
27.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
忆在霜台未六旬,尝陈仕宦纵家贫。
岂容七十不纳禄,却为斗升犹牧人。
年齿幸吾今已及,官曹从此不应亲。
愿天许遂终焉志,养此疏慵老大身。 -
28.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
一年三百有余旬,举世栖栖苦迫贫。
得享安宁七十岁,已胜衰谢万千人。
好官纵使登三事,荣养何由及二亲。
争似山间林下坐,无忧无毁足全身。 -
29.《杨圣可棋集余方归自桃源不及预次韵》 宋·楼钥
屏处尤便野性慵,故人何幸总相逢。
赋归敢慕陶彭泽,自免犹睎邴曼容。
棋酒交欢情正洽,江山得助景方浓。
嗟余误入桃源去,总路满城闻晚钟。 -
30.《成父来自玉山审知有送行诗且以见及次韵》 宋·赵蕃
思君一夕或三起,诗卷曷从来眼里。
骤疑笑语接秋窗,不悟江山隔吾里。
近来海内诗好谁,贱目可怜空贵耳。
谪仙既作东山称,杜陵亦贵衡阳纸。 -
31.《卢竹溪得处士号邑尹有诗卢以其唱及其自和来》 宋·陈著
梦破邯郸百念齐,长汀西畔半分溪。
护符清出黄冠品,承命有加紫诏泥。
径捷更谁疑晚节,山居有客侈新题。
老吾亦是三峰裔,何幸相逢有子兮。 -
32.《秀叔和章自言及再娶之事用元韵戏答之》 宋·王炎
寤寐閒思畴昔事,来往于怀日凡几。
伯鸾不可无孟光,岂为青眉并玉齿。
阿咸今与我不同,蛩蛩得草鱼得水。
流苏帐暖双杯行,春近梅妆香更清。
试唱刘郎竹枝曲,道是无晴还有晴。
长夜老夫方独坐,手把楞伽对灯火。 -
33.《秦楼月 今岁八月自哉生明夜,月色如画,及》 元·王恽
时偏者,诗人不得无怅然之情也。
取太白诗例,赋秦楼月一阕,歌以问之。
是夜月色亦佳,但微云点缀耳华阳阁。
一年心赏中秋约。 -
34.《三月三日鹤亭自丹徒至携同宗武公乔布臧及苍》 近代·陈三立
牵瘵闭幽栖,学诵阙章句。
荡寐艳阳辰,桃柳乱红翠。
佳人移京口,调笑蔼嘉会。
拥醉扬轻舠,衫袂入融吹。 -
35.《徐天锡归自玉山昌甫以三诗送之后二篇有及予》 宋·陈文蔚
我闻章泉清,有客日洗耳。
而况坦腹眠,满意得佳士。
相期忘岁月,饱饭读书名。
祗恐翁独吟,黄鹄举千里, -
36.《徐天锡归自玉山昌甫以三诗送之后二篇有及予》 宋·陈文蔚
曾共傅岩孙,同坐傅岩石。
纪游未抄寄,双梅解相忆。
天涯思美人,折花陡岑寂。
所幸柱上题,如新未陈迹。 -
37.《赠郑元明术士自言安晚之孙故诗及之》 宋·陆文圭
梁灏八十有二岁,自从天福逮雍熙。
中更乾德五得聚,晚赐龙头行玉专。
吾今之年灏相若,布衣落拓何能为。
吟诗独与熊儿和,作曹那求狗监知。 -
38.《刘宗元索余赋愚谷古人以愚自命及命人者多矣》 宋·彭龟年
以愚名谷意何如,肯以愚溪认作吾。
天地中间有真我,萧然陋巷不关渠。 -
39.《刘宗元索余赋愚谷古人以愚自命及命人者多矣》 宋·彭龟年
命谷为愚谷曰愚,人心难似谷心虚。
夫君若踏归愚路,坐断人间毁与誉。 -
40.《爰亚夫自涪陵以小舟追路相送及予於枥木观下》 宋·孙应时
不辞一舸下三州,送我能为信宿留。
腹有琅玕元自润,气兼熊豹不妨遒。
清尊近对洒云湿,乌帽高寻洞卉秋。
莫负武夷当日语,几披尺素泪横流。