-
521.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
522.《高昌老翁行》 明·孙蕡
高昌老翁背隆然,黄须高鼻毛发拳。
自言少小家幽燕,生长适值繁华年。
出身从戎事西边,十七八九南营田。
雕戈如云护中坚,流苏帐暖垂蜿蜒。 -
523.《南京行》 明·孙蕡
南京自古说豪雄,远胜秦中与洛中。
吴越千山高拱北,巴江一道远朝东。
秦淮水入丹阳郭,北固城连六代宫。
岌?石头如踞虎,逶迤钟岳似盘龙。 -
524.《拟薄帷鉴明月》 明·孙良器
晕泻深闺影,帷中怅独眠。
隔帘钩并曲,入手镜俱圆。
初疑含薄雾,翻似拂轻烟。
离别经秋暮,盈亏自岁年。 -
525.《宛转词》 明·孙炎
流黄机,响春闺,织成幼时华彩衣。
玉为容,水为瞳,二十嫁与梁家鸿。
妾鼓瑟,郎鼓琴,海枯石烂同一心。
云母屏,夜向冥,郎是明月妾是星。 -
526.《送杨仪曹养病归东吴》 明·王弼
杨君文如雪溪竹,清圆瘦劲无不足。
笔牵万牛又神速,顾视余子诚碌碌。
仪曹官好有拘束,神驹受控翻局促。
以兹气郁不得舒,三月卧床手扪腹。 -
527.《和高季迪将进酒》 明·王璲
君不见云中月,清光乍圆还又缺。
君不见枝上花,容华不久落尘沙。
一生一死人皆有,绿发朱颜岂能久。
樽前但使酒如渑,肘后何须印悬斗。 -
528.《明月篇》 明·王廷相
明月漾金波,盈盈隔绛河。
桂殿飘香迥,兔宫丸药多。
七襄机冷停织女,九重帘卷颦嫦娥。
嫦娥织女时同伴,天上人间愿相见。 -
529.《寄友人》 明·王泽
我本东海人,家住东海头。
自从丱角时,便向西州游。
迩来西游十九载,夜夜思归梦东海。
此身厌逐戎马间,落魄唯存壮心在。 -
530.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
531.《丙午中秋与余左司王山人高记室同过张文学宅》 明·徐贲
商飙吹秋天如蓝,出户圆月生东南。
众星次第敛芒角,独有桂影垂毵毵。
澄光无私照应遍,不间污泽兼清潭。
冰轮轧轧上银汉,玉龙左右驾两骖。 -
532.《咏阳山云泉庵大石奉和诸公同游联句之作》 明·杨循吉
伟哉此阳山,有石俟歌诵。
形将冰块截,势与莲花共。
仰观一何高,登涉不可鞚。
鸟飞必徊翔,云出自腾滃。 -
533.《关外纪行四十韵》 明·殷奎
一下东吴船,久留中立县。
故人致殷勤,行役成迁延。
忽惊月破腊,况喜雪见夋。
游壮乏厚装,期愆畏多谴。 -
534.《蒿里》 明·詹同
城中市声如海水,纷纷甲第连云起。
自从秦鹿走中原,蓬蒿长遍鸣珂里。
夜深鬼语风吹沙,光怪走地圆如瓜。
兔葵燕麦芃芃地,尽是当年宰相家。 -
535.《乙亥季夏还山居偶兴》 明·张宇初
末夏炽余暑,幽期谐素衿。
川源蔽繁绿,溪渚澄苍浔。
田舍静鸡犬,荒蹊抱深林。
圆渊敞灵构,叠嶂罗高岑。 -
536.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
537.《南乡子·何处倚阑干》 宋·苏轼
何处倚阑干。
弦管高楼月正圆。
胡蝶梦中家万里,依然。
老去愁来强自宽。
明镜借红颜。
须著人间比梦间。
蜡烛半笼金翡翠,更阑。
绣被焚香独自眠。 -
538.《记梦》 宋·苏轼
圆间有物物间空,岂有圆空入井中。
不信天形真个样,故应眼力自先穷。
连环已解如神手,万窍犹号未济风
稽首问公公大笑,本来谁碍更求通。 -
539.《一丛花 初春病起》 宋·苏轼
今年春浅腊侵年。
冰雪破春妍。
东风有信无人见,露微意、柳际花边。
寒夜纵长,孤衾易暖,钟鼓渐清圆。 -
540.《和陶拟古九首》 宋·苏轼
夜梦披发翁,骑驎下大荒。
独行无与游,闯然疑我堂。
高论何峥嵘,微言何渺茫。
我徐听其说,未离翰墨场。