-
41.《自咏老身示诸家属》 唐·白居易
寿及七十五,俸沾五十千。
夫妻偕老日,甥侄聚居年。
粥美尝新米,袍温换故绵。
家居虽濩落,眷属幸团圆。 -
42.《邻人自金仙观移竹》 唐·李远
移居新竹已堪看,劚破莓苔得几竿。
圆节不教伤粉箨,低枝犹拟拂霜坛。
墙头枝动如烟绿,枕上风来送夜寒。
第一莫教渔父见,且从萧飒满朱栏。 -
43.《自有扈至京师已后朱樱之期》 唐·温庭筠
露圆霞赤数千枝,银笼谁家寄所思。
秦苑飞禽谙熟早,杜陵游客恨来迟。
空看翠幄成阴日,不见红珠满树时。
尽日徘徊浓影下,只应重作钓鱼期。 -
44.《尚书座上赋牡丹花得轻字韵其花自越中移植》 唐·徐夤
流苏凝作瑞华精,仙阁开时丽日晴。
霜月冷销银烛焰,宝瓯圆印彩云英。
娇含嫩脸春妆薄,红蘸香绡艳色轻。
早晚有人天上去,寄他将赠董双成。 -
45.《乙酉岁自蜀随计趁试不及》 唐·李洞
客卧涪江蘸月厅,知音唤起进趋生。
寒梅折后方离蜀,腊月圆前未到京。
风卷坏亭羸仆病,雪糊危栈蹇驴行。
文昌一试应关分,岂校褒斜两日程。 -
46.《偶有下殇,因而自遣》 唐·刘兼
彭寿殇龄共两空,幻泡缘影梦魂中。
缺圆宿会长如月,飘忽浮生疾似风。
修短百年先后定,贤愚千古是非同。
南柯太守知人意,休问陶陶塞上翁。 -
47.《与崔子向泛舟自招橘经箬里宿天居寺…联一十六韵以寄之》 唐·皎然
晴日春态深,寄游恣所适。
——皎然
宁妨花木乱,转学心耳寂。
——崔子向 -
48.《人月圆(咏圆子)》 宋·史浩
骄云不向天边聚,密雪自飞空。
佳人纤手,霎时造化,珠走盘中。
六街灯市,争圆斗小,玉碗频供。
香浮兰麝,寒消齿颊,粉脸生红。 -
49.《沁园春(戊午自寿)》 宋·吴潜
笑指颓龄,循环雌甲,卦数已圆。
叹蜀公高洁,休官去岁,温以耆旧,入社今年。
底事崎岖,苍颜白发,犹拥貔貅护海_。
君恩重,算何能报国,未许归田。 -
50.《水调歌头(夜来月佳甚,呈景回、自昭二兄·戊午八月十八日)》 宋·吴潜
过了中秋后,今夜月方佳。
看来前夜圆满,才自阙些些。
扫尽乌云黑雾,放出青霄碧落,恰似我情怀。
把酒自斟酌,脱略到形骸。 -
51.《贺新郎(丁巳初度自赋)》 宋·李曾伯
老作星沙守。
问今年、平头六十,翁还知否。
暑葛霜砧都历遍,还著回旋舞袖。
奚所用、皤然一叟。 -
52.《沁园春(单景山雪中以学佛自夸,因次韵戏抑之)》 宋·陈著
潇洒书斋,香清缕直,灯冷晕圆。
忽惊窗鸣瓦,霰如筛下,裁冰翦玉,片似花鲜。
深怕妨梅,也愁折竹,才作还休亦偶然。
更深也,漫题窗记瑞,诗思绵绵。 -
53.《沁园春(单景山雪中以学佛自夸,因次韵戏抑之)》 宋·陈著
潇洒书斋,香清缕直,灯冷晕圆。
忽惊窗鸣瓦,霰如筛下,裁冰翦玉,片似花鲜。
深怕妨梅,也愁折竹,才作还休亦偶然。
更深也,漫题窗记瑞,诗思绵绵。 -
54.《明月引(和白云赵宗簿自度曲·引令)》 宋·陈允平
雨余芳草碧萧萧。
暗春潮。
荡双桡。
紫凤青鸾,旧梦带文箫。 -
55.《圆圆曲》 清·吴伟业
鼎湖当日弃人间,破敌收京下玉关。
恸哭六军俱缟素,冲冠一怒为红颜。
红颜流落非吾恋,逆贼天亡自荒宴。
电扫黄巾定黑山,哭罢君亲再相见。 -
56.《减字木兰花·逍遥自在》 元·谭处端
逍遥自在。
去去来来无挂碍。
一片灵空。
处处圆明无不通。
无分内外。
莹彻周沙含法界。
遍照无私。
明月高穹秋夜时。 -
57.《自叙》 宋·蔡槃
江湖间步几经年,穷似襄阳孟浩然。
折简为求僧舍茗,典衣因欠酒家钱。
真情尽向诗中见,归梦常于枕上圆。
世路风波深可畏,结茅何日遂归田。 -
58.《自题肖像》 宋·释景元
生平只说聱头禅,撞著聱头如铁壁。
脱却罗笼截脚跟,大地撮来墨漆黑。
晚年转复没刀刀,奋金刚杵碎窠窟。
他时要识圆悟面,一为渠侬併拈出。 -
59.《赐圆觉寺僧德信二首》 宋·宋孝宗
坐久方知春昼长,静中心地自清凉。
人人圆觉何曾觉,但见尘劳尽日狂。 -
60.《自徐州至吕梁述水势大略》 明·归有光
黄河漫徐方,原野层波生。
万人化为鱼,凛然余孤城。
仅见沮洳间,檐楹半颓倾。
日月照蛟室,风波栖蜑氓。