-
1.《高士咏·颜阖》 唐·吴筠
世情矜宠誉,效节徼当时。
颜阖遵无名,饭牛聊自怡。
逃聘鄙束帛,凿坏欣茅茨。
托聘嚣尘表,放浪世莫知。 -
2.《月中仙 自咏》 元·王哲
自问王三,你因缘害风,心下何处。
怡颜独哂,为死生生死,最分明据。
转令神性悟。
更慵羡、我夸五裤。 -
3.《满庭芳(用东坡韵题自画莲社图)》 宋·晁补之
归去来兮,名山何处,梦中庐阜嵯峨。
二林深处,幽士往来多。
自画远公莲社,教儿诵、李白长歌。
如重到,丹崖翠户,琼草秀金坡。 -
4.《次花翁冬日三诗》 宋·杜范
人心天理两相关,无奈花翁尽日闲。
丽服靓妆纷拜节,弊衣短策自怡颜。
已闻瞥尔寻幽去,又见陶然向市还。
住世世尘尘不染,梅花好处即孤山。 -
5.《远老自和前诗再寄复次韵》 宋·吴芾
雪到梅开恰欲漫,扶藜得得绕湖山。
折将冷蕊疏枝去,浸在明窗净几间。
一见已堪资琢句,细看还足助怡颜。
只愁冰艳相侵逼,映得衰翁鬓愈斑。 -
6.《梅花六首》 宋·赵蕃
平生欠汝哦诗债,岁岁年年须要还。
未至腊时先访问,已过春月尚跻攀。
直从开后到落后,一问山间与水间。
却笑渊明赋归去,庭柯日盼自怡颜。 -
7.《邹园十咏 松壑》 明·袁凯
矫矫千岁姿,生此众石间。
微厓度岩阿,殷殷起波澜。
幽人一壶酒,日夕自怡颜。
安得川上舟,与子相往还。 -
8.《怡颜亭曹若晦子无易为奉亲作》 宋·陆文圭
冬青有何好,婆娑岁寒姿。
每爱渊明句,独树乃为奇。
朝阳紫翠交,夕月光陆离。
幽怀聊所奇,宴生辄移时。
陶写得真性,丝竹亦何为。
欢趣不自觉,况令儿辈知。 -
9.《归去来兮辞·并序》 魏晋·陶渊明
余家贫,耕植不足以自给。
幼稚盈室,瓶无储粟,生生所资,未见其术。
亲故多劝余为长吏,脱然有怀,求之靡途。
会有四方之事,诸侯以惠爱为德,家叔以余贫苦,遂见用于小邑。 -
10.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。