-
81.《立秋夜感怀》 明·沈宛君
凉夜悠悠露气清,晴虫凄切草间鸣。
高林一叶人初去,短梦三更感乍生。
自恨回波千曲绕,空余残月半窗明。
文园多病悲秋客,摇落西风万古情。 -
82.《代寄徐仲容》 明·吴稼竳
秋雨苏苏滴井梧,风吹妾梦到东吴。
生来自恨青溪近,独处无郎似小姑。 -
83.《促梅》 明·杨宛
风期今岁阻,幽抱竟难开。
翰弱犹含冻,枝繁几暗猜。
未能传信去,那得逗香来。
自恨春相避,羞凭羌笛催。 -
84.《王海峰至》 明·赵南星
出饮半醉归,故人在深竹。
街前翻我迎,握手泪欲蔌。
数载此地别,愁苦长块鞠。
自恨发早白,而君白亦速。 -
85.《迁居临皋亭》 宋·苏轼
我生天地间,一蚁寄大磨。
区区欲右行,不救风轮左。
虽云走仁义,未免违寒饿。
剑米有危炊,针毡无稳坐。 -
86.《红梅三首》 宋·苏轼
幽人自恨探春迟,不见檀心未吐时。
丹鼎夺胎那是宝,玉人頩颊更多姿。
抱丛暗蕊初含子,落盏穠香已透肌。
乞与徐熙画新样,竹间璀璨出斜枝。 -
87.《往年宿瓜步梦中得小诗录示民师》 宋·苏轼
吴塞蒹葭空碧海,隋宫杨柳只金堤。
春风自恨无情水,吹得东流竟日西。 -
88.《晓至巴河口迎子由》 宋·苏轼
去年御史府,举动触四壁。
幽幽百尺井,仰天无一席。
隔墙闻歌呼,自恨计之失。
留诗不忍写,苦泪渍纸笔。 -
89.《东湖看花呈宋原父》 宋·戴复古
团团堤路行无极,一株一步杨柳碧。
佳人反覆看荷花,自恨鬓边簪不得。 -
90.《读书》 宋·陆游
平生爱客如爱书,力虽不逮意有余。
门前车马久扫迹,老病又与黄卷疏。
人情冷暖可无问,手不触书吾自恨。
今年入秋风雨频,灯火得凉初可近。
年过七十眼尚明,天公成就老书生。
旧业虽衰犹不坠,夜窗父子读书声。 -
91.《读何斯举黄州秋居杂咏次其韵》 宋·陆游
赋性本刚褊,直欲栖深山;晚乃稍悔悟,自恨不少宽。
胡越本一家,祸福环无端,少忍万事毕,孰为热与寒?我友为我言:冠盖满长安,人人不如君,八十犹朱颜。 -
92.《枕上偶成》 宋·陆游
放臣不复望修门,身寄江头黄叶村。
酒渴喜闻疏雨滴,梦回愁对一灯昏。
河潼形胜宁终弃?周汉规模要细论。
自恨不如云际雁,南来犹得过中原。 -
93.《斋宫尚有残雪思作学士时摄事于此尝有闻◇诗》 宋·欧阳修
老来何与青春事,闲处方知白日长。
自恨乞身今未得,齿牙浮动鬓苍浪。 -
94.《和淮阳燕秀才》 宋·梅尧臣
我官忝博士,曾昧通经术。
前因辟书来,亦不习文律。
循旧临学宫,虎革被羊质。
倚席未能讲,占牍聊置日。 -
95.《高邮书事》 宋·晁说之
飘然去国到他乡,昼晷难移夜漏长。
自恨旅怀多偪仄,谁教春梦远颠狂。
舒虹荡月明珠过,积雪迷云小稻香。
双绝兹焉甘作客,只惭不得去勤王。 -
96.《雨中再赋海山楼诗》 宋·陈与义
百尺阑干横海立,一生襟抱与山开。
岸边天影随潮入,楼上春容带雨来。
慷慨赋诗还自恨,徘徊舒啸却生哀。
灭胡猛士今安有,非复当年单父台。 -
97.《胡长彦母解氏挽词》 宋·周必大
蘐死兰枯及老堂,翩翩丹旐逐风翔。
冰间鳞跃悲馀阁,纸上鸾回閟古囊。
年过九龄今代少,家留一桂异时芳。
衰宗自恨通姻晚,不及陶家馔客觞。 -
98.《和商守西楼台雪霁》 宋·邵雍
大雪初晴日半曛,高楼何惜上仍频。
数峰崷崒剑铓立,一水萦纡冰缕新。
昆岭移归都是玉,天河落后尽成银。
幽人自恨无佳句。
景物从来不负人。 -
99.《次韵和人迹酴醾》 宋·苏辙
蜀中酴醾生如积,开落春风山寂寂。
已怜正发香晻暧,犹受未开光的皪。
半垂野水弱如坠,直上长松勇无敌。
风中娜娜应数丈,月下煌煌真一色。 -
100.《大名府大安阁主道者》 宋·杨亿
释子修行与众殊,铜臺连接起精庐。
群公共结二林社,万乘曾回六尺舆。
衣惹天香亲御座,阁成云構倚晴虚。
浮生自恨犹贪禄,未得同翻贝叶书。