-
161.《云安玉虚观南轩感事偶书五首》 宋·杜柬之
古观久荒凉,寂然外人境。
草木既蓁芜,风雨亦颓陨。
我来一粪除,地净窗为冋。
晨光散桐阴,夕照落柏影。 -
162.《仙池岩》 宋·胡楚材
崚嶒插天山,仙池在绝顶。
无源水自溢,泓澄照天镜。
鱼依藻荇深,龙藏密穴静。
天意欲为雨,烟雾如炉甑。 -
163.《渊靓亭》 宋·黄伯固
江山无古今,阐发自我辈。
心期得地胜,有目皆一快。
负郭西缭川,众流翕以汇。
水光开三面,结屋此其最。 -
164.《游洞霄》 宋·李彙
至真方域古今传,琳馆兴从汉武年。
石作双门何突兀,山为九锁自回环。
仙人隐迹留中路,处士灵坛閟远巅。
甘洁三泉齐涌地,峥嵘一柱独擎天。 -
165.《重建羊侯祠和王原叔句》 宋·连庠
大江西来绕重城,忧如来花匹练萦。
左山右阜若开避,曾是岘首当头横。
江湍冲山山不动,滔滔雪浪东南倾。
溃然巨势压汉境,万楚不得专雄名。 -
166.《句》 宋·刘承弼
境静人亦寂,觞至壶自倾。
-
167.《游寺云观》 宋·刘应龙
雨绝春风和,沉栖慕遐瞩。
野火开丛荆,遥岑路径熟。
极顶如掌平,群峰四环矗。
人言古观基,突兀此有屋。 -
168.《次袁尚书巫山十二峰二十五韵》 宋·钱鍪
文昌仙伯天人姿,爱山寻胜如书痴。
忽摩台符历参井,麾幢泝峡春迟迟。
山林川后总效职,万壑千岩俱献奇。
就中巫山绝雄胜,插天紫翠相参差。 -
169.《浑沦庵成悠然子亲庆因以何字为韵共酌联句》 宋·石元规
作室观灵境,功成事若何。
琴书消日月,耕钓老烟萝。
为羡云踪远,时将酒共过。
东岩开玉洞,西涧泻银河。 -
170.《食新茶》 宋·释永颐
自囘山中来,泉石足幽弄。
茶经犹太人挂壁,庭草积已众。
拜先俄食新,香凝云乳动。
心开神宇泰,境豁谢幽梦。
至味延冥遐,灵爽脱尘控。
静语生云雷,逸想超鸾凤。
饱此岩壑真,清风愿遐送。 -
171.《和陶渊明饮酒诗》 宋·滕岑
嗣宗初亦仕,偶爱东平境。
复求步兵尉,在职未尝醒。
当世疾如仇,妙音谁复领。
吾详竹林人,此士诚脱颕。
至今群虱喻,言与丹青炳。 -
172.《何源秀才为予画山水图觅诗》 宋·王当
孤峰特立何巉巉,势与霄汉高相参。
左蟠右列分岭岫,俨若至尊朝子男。
怪予蜗室不盈丈,欲有异境超尘凡。
素缣挂壁故妥帖,平地作此千嵌岩。 -
173.《代胡仓过圣德惠民诗一首》 宋·王阮
平楚皆膏壤,成汤忽旱年。
人知圣虑切,恩遣使臣宣。
乙犯饥荒后,长沙富庶全。
纪年四十载,斗米二三钱。 -
174.《湖山纪游》 宋·王执礼
吴山东南秀,葱郁盘帝城。
西湖据其趾,御气通波心。
余膏被草木,蔚眼皆欣荣。
□晨天宇穆,惠风汎初晴。 -
175.《重建岘山羊侯祠歌》 宋·王洙
襄阳南出大路奔,小山曰岘名特尊。
山形卑堕不峻极,屹若巨首临江濆。
大山半空不成霍,绝水阙左非其亹。
砠巅赑屭戴危石,箕踞曼衍罗芳荪。 -
176.《甲戌九月日有食之纪异三十韵》 宋·五迈
甲戌九月秋,朔旦风灾眚。
孛彗犯太阳,凄凄如月冷。
方其如亏时,宛然虫食皿。
食之至於既,当空悬殊黑饼。 -
177.《诗赠晚学李君》 宋·邢仙老
人稀境尽绝尘埃,野客寻源或到来。
怪石结成真洞府,乱山堆就假楼台。
久穷至理难期老,独放真机学未该。
得共山翁话虚寂,不妨岩下且徘徊。 -
178.《吏隐堂为郑参议题》 宋·张祈
平时谷口驰声名,只今朝市心如水。
司马政成方外趣,官事莫能相料理。
公堂卜筑在人境,钟阜孱颜是吾里。
瑶林琼树风尘外,白雪阳春谈笑里。 -
179.《谒金门 依韵和孤蟾四阕》 元·吴澄
如何喜。
自喜自知可矣。
天地与人同一理。
世间知者几。 -
180.《题杨法部容闲阁》 明·陈鹤
阁傍江城外,窗开云水间。
只因尘境远,自觉主人闲。
日落见归鸟,月明看远山。
移船候潮至,相送野僧还。