-
301.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
302.《葬花吟》 清·曹雪芹
花谢花飞花满天,红消香断有谁怜?
游丝软系飘春榭,落絮轻沾扑绣帘。
闺中女儿惜春暮,愁绪满怀无释处。
手把花锄出绣帘,忍踏落花来复去。 -
303.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
304.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
305.《梅花》 宋·林逋
吟怀长恨负芳时,为见梅花辄入诗。
雪后园林才半树,水边篱落忽横枝。
人怜红艳多应俗,天与清香似有私。
堪笑胡雏亦风味,解将声调角中吹。 -
306.《古意三首》 唐·常建
(一)
二妃方访舜,万里南方悬。
远道隔江汉,孤舟无岁年。
不知苍梧处,气尽呼青天。 -
307.《和许给事善心戏场转韵诗》 南北朝·薛道衡
京洛重新年。
复属月轮圆。
云间璧独转。
空里镜孤悬。 -
308.《梅花》 宋·王令
风吹冬暖变春暖,江梅艳艳横新枝。
经年不逢间何久,忽此相遇如有期。
初开珊珊尚寂寞,仙人缀佩悬瑶玑。
从日重来不可辨,漫漫月树留寒辉。 -
309.《早春行》 明·吴兆
蕙光初上砌,草色已含晴。
日泛钗梁艳,风开裙简轻。
怜双临水坐,畏只映花行。
无数梅将柳,羞人蓄笑迎。 -
310.《梅花》 宋·尤袤
冷艳天然白,寒香分外清。
稍惊春色早,又唤客愁生。
待索巡檐笑,嫌闻出塞声。
园林多少树,见尔眼偏明。 -
311.《洞仙歌·雪云散尽》 宋·李元膺
雪云散尽,放晓晴池院。
杨柳于人便青眼。
更风流多处,一点梅心,相映远,约略颦轻笑浅。
一年春好处,不在浓芳,小艳疏香最娇软。 -
312.《兰陵王·杏花坼》 宋·曹邍
杏花坼。
烟柳藏鸦翠陌。
苏堤上、人正踏青,嫩草茸茸衬罗袜。
游丝挂晴塔。 -
313.《水调歌头·渔钓有遗逸》 宋·孙锐
渔钓有遗逸,天子宠元真。
赐之奴仆,得随妫艳下神京。
几度苹汀蓼岸,不问金钩无饵,谈笑取冰鳞。
珍重主人意,名我曰樵青。 -
314.《金菊对芙蓉 秋思》 元·梁寅
玉刻奇峰,蓝拖秀水,秋光浑似耶溪。
渺苍烟十里,白鸟孤飞。
恨无越女芙蓉艳,兰舟小、桂棹轻移。
西风残照,樵人渔子,结伴尤宜。 -
315.《西江月·常把内真频看》 元·王哲
常把内真频看,休教外景长侵。
尖竿尖上细搜寻。
正见婴儿弄影。
雅咏高吟叫笑,清风皓月吹临。
分开传作紫共金。
艳迸斗花万锦。 -
316.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。 -
317.《荔香亭》 宋·余靖
虚亭何所赏,为爱果中奇。
气禀南方秀,生当火王时。
渡淮嫌橘变,经庾笑梅衰。
不共花争艳,残莺莫傍枝。 -
318.《上黄太史》 宋·高荷
万里南溪郡,黄香得赐环。
盛名喧海内,摧翮返云间。
太史资诚峻,郎官选亦悭。
朝廷才特起,堂奥援谁扳。 -
319.《和夫子三出西郊之作》 明·邓氏
幽人问水更携琴,好傍清池发妙音。
曲径横穿花意密,重台斜拂竹情深。
荒笼媚菊含金笑,疏木寒禽弄玉吟。
欲攀艳日留歌席,纵迫归心恋暮岑。 -
320.《雪中月波即事》 宋·葛绍体
天地黯淡疑古初,远近依约垂冰壶。
楼阁突兀撑蘧庐,林阜参差自萦纡。
极目似接沧溟虚,流水迤逦随城隅。
客舟飘飖帆影孤,紫幕半罩推蓬图。