-
241.《题陈侯竹亭》 唐·牟融
曾向幽亭一榻分,清风满座绝尘氛。
丹山凤泣钩帘听,沧海龙吟对酒闻。
漠漠暝阴笼砌月,盈盈寒翠动湘云。
岁寒高节谁能识,独有王猷爱此君。 -
242.《重到惠山》 唐·李绅
碧峰依旧松筠老,重得经过已白头。
俱是海天黄叶信,两逢霜节菊花秋。
望中白鹤怜归翼,行处青苔恨昔游。
还向窗间名姓下,数行添记别离愁。 -
243.《华顶》 唐·李绅
欲向仙峰炼九丹,独瞻华顶礼仙坛。
石标琪树凌空碧,水挂银河映月寒。
天外鹤声随绛节,洞中云气隐琅玕.
浮生未有从师地,空诵仙经想羽翰。 -
244.《子规》 唐·鲍溶
中林子规啼,云是古蜀帝。
蜀帝胡为鸟,惊急如罪戾。
一啼艳阳节,春色亦可替。
再啼孟夏林,密叶堪委翳。 -
245.《赠远》 唐·鲍溶
辛苦关西车骑官,几年旌节客河兰。
金泥舞虎精神暗,银缕交龙气色寒。
欲和古诗成窦锦,倍悲秋扇损齐纨。
莫劳雁足传书信,愿向凌烟阁上看。 -
246.《山居乐》 唐·施肩吾
鸾鹤每于松下见,笙歌常向坐中闻。
手持十节龙头杖,不指虚空即指云。 -
247.《边思》 唐·张祜
苏武节旌尽,李陵音信稀。
花当陇上发,人向陇头归。 -
248.《重阳》 唐·赵嘏
节逢重九海门外,家在五湖烟水东。
还向秋山觅诗句,伴僧吟对菊花风。 -
249.《重阳》 唐·赵嘏
节逢重九海门外,家在五湖烟水东。
还向秋山觅诗句,伴僧吟对菊花风。 -
250.《送和北虏使》 唐·马戴
路始阴山北,迢迢雨雪天。
长城人过少,沙碛马难前。
日入流沙际,阴生瀚海边。
刀镮向月动,旌纛冒霜悬。 -
251.《路傍树》 唐·马戴
古树何人种,清阴减昔时。
莓苔根半露,风雨节偏危。
虫蠹心将穴,蝉催叶向衰。
樵童不须翦,聊起邵公思。 -
252.《湖寺清明夜遣怀》 唐·李群玉
柳暗花香愁不眠,独凭危槛思凄然。
野云将雨渡微月,沙鸟带声飞远天。
久向饥寒抛弟妹,每因时节忆团圆。
饧餐冷酒明年在,未定萍蓬何处边。 -
253.《寄孟协律》 唐·贾岛
我有吊古泣,不泣向路岐。
挥泪洒暮天,滴著桂树枝。
别后冬节至,离心北风吹。
坐孤雪扉夕,泉落石桥时。
不惊猛虎啸,难辱君子词。
欲酬空觉老,无以堪远持。
岧峣倚角窗,王屋悬清思。 -
254.《赠道者》 唐·刘沧
窗中忽有鹤飞声,方士因知道欲成。
来取图书安枕里,便驱鸡犬向山行。
花开深洞仙门小,路过悬桥羽节轻。
送客自伤身易老,不知何处待先生。 -
255.《寄远》 唐·李频
槐欲成阴分袂时,君期十日复金扉。
槐今落叶已将尽,君向远乡犹未归。
化石早曾闻节妇,沉湘何必独灵妃。
须知此意同生死,不学他人空寄衣。 -
256.《赠长城庾将军》 唐·李频
初年三十拜将军,近代英雄独未闻。
向国报恩心比石,辞天作镇气凌云。
逆风走马貂裘卷,望塞悬弧雁阵分。
定拥节麾从此去,安西大破犬戎群。 -
257.《下第寄知己》 唐·曹邺
长安孟春至,枯树花亦发。
忧人此时心,冷若松上雪。
自知才不堪,岂敢频泣血。
所痛无罪者,明时屡遭刖。 -
258.《长信宫二首》 唐·于武陵
簟凉秋气初,长信恨何如。
拂黛月生指,解鬟云满梳。
一从悲画扇,几度泣前鱼。
坐听南宫乐,凉风摇翠裾。 -
259.《隋柳》 唐·汪遵
夹浪分堤万树馀,为迎龙舸到江都。
君看靖节高眠处,只向衡门种五株。 -
260.《三羞诗三首》 唐·皮日休
吾闻古君子,介介励其节。
入门疑储宫,抚己思鈇钺。
志者若不退,佞者何由达。
君臣一殽膳,家国共残杀。