-
1.《送凤茶与记室燕学士诗》 宋·夏竦
绿荈圜规异,红滕篆印新。
争先御府贡,初摘建溪春。
腻滑重苍璧,娇黄聚麹尘。
焙痕连井字,凤刻叠龙鳞。
玉座均芳旨,金华宠侍臣。
斋心分一饼,持赠辋川人。 -
2.《夜梦续句》 宋·刘宰
大化赋群有,修短亦天只。
彭殇谁得失,鹏鷃均适已。
我今识其然,昏旦视生死。
青青竹篱下,下种桃与李。 -
3.《满庭芳(又上前人)》 宋·张继先
调理三关,安和四体,静无忧挠相煎。
太微冥契,元始语诸仙。
玉宇重修妙典,西台□、南岳题篇。
崇□好,身田在世,心向太清天。 -
4.《满庭芳》 宋·曹勋
白氎行缠,青巾包结,几年且混常流。
寰中谁见,心地自清幽。
雨散昆仑顶上,香润遍、琼圃无忧。
灵芽长,如今寒暑,饥渴总何愁。 -
5.《满庭芳(立春)》 宋·史浩
梅萼冰融,柳丝金浅,绪风还报初春。
木君青旆,猎猎下苍旻。
亲奉虚皇妙旨,将枯朽、咸与维新。
须臾见,芳效乐圃,生气遍无垠。 -
6.《蓦山溪(坤宁殿得旨次韵赋照水梅花)》 宋·曾觌
催花小雨,轻把香尘洒。
帘卷水亭风,梅影转、夕阳初下。
靓妆窥鉴,鸳甃湛清漪,浮暗麝,剪芳琼,消得连城价。
玉楼十二,寒怯铢衣挂。 -
7.《听教坊旧妓郭芳卿弟子陈氏歌(时至正己亥岁》 明·高启
文皇在御升平日,上苑宸游驾频出。
仗中乐部五千人,能唱新声谁第一?燕国佳人号顺时,姿
容歌舞总能奇。
中官奉旨时宣唤,立马门前催画眉。 -
8.《奉圣旨赋牡丹花》 宋·寇准
栽培终得近天家,独有芳名出众花。
香递暖风飘御座,叶笼轻霭襯明霞。
纵吟宜把红牋襞,留赏惟张翠幄遮。
深觉侍臣千载幸,许随仙仗看秾华。 -
9.《游北园辄成二颂呈芳公长老》 宋·韩维
万法都来一道场,游行何处不真常。
临风不用提玄旨,翠竹森森自短长。 -
10.《满庭芳 赴莱州黄?大醮作》 元·马钰
口口相传,真真相济,悟来意解心通。
玄中妙趣,明月应清风。
师祖钟离传吕,吕公得、传授王公。
王公了,秘传马钰,真行助真功。 -
11.《满庭芳 不看谒》 元·马钰
不谒公侯,不疏贫贱,不求富贵荣华。
不餐美膳,不敢厌衣麻。
不发无明火烛,不著境、亦不思家。
般般不,不忘师旨,炉炼自朱砂。 -
12.《题史元量芳润堂》 宋·郭印
圣经杲杲日翔空,元与后学开愚蒙。
著述成书不得已,令人诵习知吾宗。
辞文旨远非外至,一一流出自胸中。
如木有根水有源,敷荣浸渍乃无穷。 -
13.《园中时蔬尽皆锄理唯秋兰数本委而不顾彼虽…遂赋二章》 唐·张九龄
场藿已成岁,园葵亦向阳。
兰时独不偶,露节渐无芳。
旨异菁为蓄,甘非蔗有浆。
人多利一饱,谁复惜馨香。 -
14.《拟古诗十二首》 唐·韦应物
辞君远行迈,饮此长恨端。
已谓道里远,如何中险艰。
流水赴大壑,孤云还暮山。
无情尚有归,行子何独难。 -
15.《答王郎中》 唐·韦应物
卧阁枉芳藻,览旨怅秋晨。
守郡犹羁寓,无以慰嘉宾。
野旷归云尽,天清晓露新。
池荷凉已至,窗梧落渐频。 -
16.《答王郎中》 唐·韦应物
卧阁枉芳藻,览旨怅秋晨。
守郡犹羁寓,无以慰嘉宾。
野旷归云尽,天清晓露新。
池荷凉已至,窗梧落渐频。 -
17.《侍从游后湖宴坐》 唐·权德舆
绝境殊不远,湖塘直吾庐。
烟霞旦夕生,泛览诚可娱。
慈颜俯见喻,辍尔诗与书。
清旭理轻舟,嬉游散烦劬。 -
18.《侍从游后湖宴坐》 唐·权德舆
绝境殊不远,湖塘直吾庐。
烟霞旦夕生,泛览诚可娱。
慈颜俯见喻,辍尔诗与书。
清旭理轻舟,嬉游散烦劬。 -
19.《韩十八侍御见示岳阳楼别窦司直诗…自述故足成六十二韵》 唐·刘禹锡
楚望何苍然,曾澜七百里。
孤城寄远目,一写无穷已。
荡漾浮天盖,四环宣地理。
积涨在三秋,混成非一水。 -
20.《古松感兴》 唐·皇甫松
皇天后土力,使我向此生。
贵贱不我均,若为天地情。
我家世道德,旨意匡文明。
家集四百卷,独立天地经。
寄言青松姿,岂羡朱槿荣。
昭昭大化光,共此遗芳馨。