-
41.《庐州诗》 宋·张祁
平湖阻城南,长淮带城西。
壮哉金斗势,吴人筑合肥。
曹瞒狼顾地,苻秦又颠挤。
六飞驻吴会,重兵镇边陲。 -
42.《雪中驾幸敝庐恭纪》 宋·赵普
贞元重数荚,滕六剧霏花。
漠漠初濡砌,皑皑欲聚沙。
闾阎银作界,宫阙玉为家。
调鼎惭盐撒,沾温觉絮加。 -
43.《与新安朱无晦谈易有感》 宋·赵汝洙
南窗数度断韦编,茅塞余心未豁然。
洞极潜虚浑是梦,观梅卜瓦总非仙。
先天妙处无多画,太古真时只一圈。
今日从知斯不谬,庖义更出亦何言。 -
44.《石帆别业(海宁县)》 明·顾辰
买断西邻水一湾,开门正对马鞍山。
半茅半瓦屋不漏,一咏一觞心自闲。
牧笛雨中春鸟散,钓丝风里暮潮还。
更无豚犬平生累,肯信桃源隔世间。 -
45.《得也字戏为解嘲六言二十八韵示汝载》 明·韩上桂
卿相事业彼哉,簟瓢道味回也。
关门仙客骑牛,塞上老翁失马。
夷甫立名非真,偃师构象是假。
机性能忘灌畦,忮心不怨飘瓦。 -
46.《怀朱渔父》 明·江仲鱼
九溪深处似严滩,渺渺风尘白眼看。
叶艇每随幽嶂出,茅房孤掩落花残。
芙蓉衣上云千片,杨柳矶头月一竿。
钓罢瓦瓶曾共醉,满身零露不知寒。 -
47.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
48.《喜晴》 明·孙作
推枕睡未醒,暖汤呼我沐。
朝日明瓦沟,夜雨填涧谷。
出门正东望,青山绕茅屋。
郁郁林树姿,练练云气绿。 -
49.《观冯生所藏倭王锦袍歌》 明·王志坚
冯生示我倭锦袍,腥风凛凛寒发毛。
天吴紫凤恍惚是,水底鲛人亲自缫。
倭王昔日乘潮入,箕子城头鬼夜泣。
道旁瓦砾青珊瑚,茫茫衰草人膏湿。 -
50.《补瓢(二首)》 明·朽庵林公
一席茅庵百衲身,山高无日照窗尘。
雪松挺翠能禁冷,霜叶堆红岂是春。
瓦罐汲泉便北并,木盘分米赠西邻。
补瓢留得青蚨在,自笑痴心也济贫。 -
51.《出峡》 宋·苏轼
入峡喜巉岩,出峡爱平旷。
吾心淡无累,遇境即安畅。
东西径千里,胜处颇屡访。
幽寻远无厌,高绝每先上。 -
52.《用过韵冬至与诸生饮酒》 宋·苏轼
小酒生黎法,干糟瓦盎中。
芳辛知有毒,滴沥取无穷。
冻醴寒初泫,春醅暖更饛。
华夷两樽合,醉笑一欢同。 -
53.《月华寺(寺邻岑水场施者皆坑户也,百年间盖》 宋·苏轼
天公胡为不自怜,结土融石为铜山。
万人探斫富媪泣,只有金帛资豪奸。
脱身献佛意可料,一瓦坐待千金还。
月华三火岂天意,至今茇舍依榛菅。 -
54.《次韵子由所居六咏》 宋·苏轼
堂前种山丹,错落马脑盘。
堂后种秋菊,碎金收辟寒。
草木如有情,慰此芳岁阑。
幽人正独乐,不知行路难。 -
55.《和陶田舍始春怀古二首》 宋·苏轼
茅茨破不补,嗟子乃尔贫。
菜肥人愈瘦,灶闲井常勤。
我欲致薄少,解衣劝坐人。
临池作虚堂,雨急瓦声新。 -
56.《伏龙山民宋正甫湖山清隐乃唐诗人陈陶故圃曾》 宋·戴复古
故人昔住金华峰,面带双溪秋水容。
故人今住伏龙山,陈陶故圃茅三间。
千载清风徐孺子,门前共此一湖水。
百花洲上万垂杨,白鸥群里歌沧浪。 -
57.《题桥南堂图》 宋·陆游
平生不识桥南路,闻道清流带烟树。
今朝开卷一欣然,恍若身亲到其处。
徐郎独立嶷如山,招不能来麾不去。
旧居万瓦碧浮烟,结茅却就桥南住。
雪尽春生水似蓝,想君清啸钓鱼庵。
道上红尘高十丈,断无一点到桥南。 -
58.《十月暄甚人多疾十六日风雨作寒气候方少正作》 宋·陆游
昔我从行台,宿师南山旁。
仲秋已戒寒,九月常霣霜。
入冬即大雪,人马有仆僵。
土床炽薪炭,旃毳如胡羌。 -
59.《游学射山遇景道人》 宋·陆游
肩舆适青郊,飞屐登翠麓。
余霜未泫瓦,晨日初挂木。
推门觅黄冠,避客似奔鹿。
虽无与晤语,清坐意亦足。 -
60.《述意》 宋·陆游
忧患无穷生有涯,惟须百事屏纷华。
人谁敢侮修身士,天不能穷力穑家。
频唤老僧同夜粥,间从邻叟试秋茶。
结茅林下从来事,瓦屋三间已太奢。