-
261.《临文》 宋·张耒
一病废百嗜,好文心未忘。
南窗纳虚明,罗列陈缣缃。
茫昧考巢燧,典章断虞唐。
清妍进屈景,嶲永旌苏张。 -
262.《卫生画山水》 元·王冕
国朝画手不可数,神妙独数高尚书。
尚书意匠悟三昧,笔力固与常人殊。
林树无根云懵懵,昆仑泰华云中涌。
山城野店不逢人,碧波翠嶂淋漓动。 -
263.《游秦岩》 宋·陈与义
秦岩昧旧闻,胜会非复常。
异哉五里秘,发此一日狂。
篝灯破大阴,拄杖入仙乡。
散途杨梅实,承磴菡萏房。 -
264.《赠曾桑中弹琴》 宋·王之道
春寒沍连冬,春雪深数尺。
千门拥琼瑰,跬步燕越隔。
朝来有情意,淡日透云隙。
殷勤贵公子,访我跨龙脊。 -
265.《桃源图》 宋·楼钥
桃源初传武陵谿,靖节作记人不疑。
其先深避嬴政虐,嘉遯与世真相违。
尚不知汉况晋魏,子孙绵远无终期。
正如三韩有秦语,传为神仙愈难知。 -
266.《夜读杜诗四十韵》 宋·苏泂
夜读老杜诗,如对老杜面。
此翁历艰难,往往诗中见。
曩吾游川蜀,所恨年数浅。
草堂闻无人,正在成都县。 -
267.《丁亥纪蜀百韵》 宋·李曾伯
在负在娵觜,羲双正东陆。
羽书西边来,胡骑报南牧。
仓茫星火急,飘忽风雨速。
凭陵我封疆,剽掠我孳留。 -
268.《徐子修画山水歌》 明·袁凯
夏家高堂生昼寒,徐卿画图墨未干。
深山大泽贮烟雾,黑处似有龙蛇蟠。
襄阳小米师董原,妙处不受绳墨牵。
顷刻万里皆自然,房山尚书世称贤。 -
269.《叙赵守备学释菜会馂》 宋·陈淳
嘉定四年日在房,赵侯来守南清漳。
下车百事所未遑,先务化原修泮宫。
发帑市材鸠众工,改偏易陋规模洪。
大门复旧正当阳,直挹名第真仙峰。 -
270.《续金铜仙人辞汉歌》 宋·于石
汉皇锐意求神仙,神仙之效何茫然。
蓬莱弱水不可到,且立宫中承露盘。
饿餐玉屑不堪饱,谁谓有方能却老。
人生修短数在天,多慾未必能延年。 -
271.《宝镜篇》 明·王稚登
舒生宝镜草堂前,锦囊入手明月圆。
雪光辉辉照肝胆,流苏风飓朱绳县。
青铜千岁化玄玉,声如金磬清悠然。
龙文不断细如发,天吴海若纷纠缠。 -
272.《送窦校书见饯得云中辨江树》 唐·张九龄
江水天连色,无涯净野氛。
微明岸傍树,凌乱渚前云。
举棹形徐转,登舻意渐分。
渺茫从此去,空复惜离群。 -
273.《还至张掖古城,闻东军告捷,赠韦五虚己》 唐·陈子昂
孟秋首归路,仲月旅边亭。
闻道兰山战,相邀在井陉。
屡斗关月满,三捷虏云平。
汉军追北地,胡骑走南庭。 -
274.《偶然作六首》 唐·王维
楚国有狂夫,茫然无心想。
散发不冠带,行歌南陌上。
孔丘与之言,仁义莫能奖。
未尝肯问天,何事须击壤。 -
275.《九月九日刘十八东堂集》 唐·李颀
风俗尚九日,此情安可忘。
菊花辟恶酒,汤饼茱萸香。
云入授衣假,风吹闲宇凉。
主人尽欢意,林景昼微茫。
清切晚砧动,东西归鸟行。
淹留怅为别,日醉秋云光。 -
276.《赠临洺县令皓弟(时被讼停官)》 唐·李白
陶令去彭泽,茫然太古心。
大音自成曲,但奏无弦琴。
钓水路非远,连鳌意何深。
终期龙伯国,与尔相招寻。 -
277.《秋景诣琅琊精舍》 唐·韦应物
屡访尘外迹,未穷幽赏情。
高秋天景远,始见山水清。
上陟岩殿憩,暮看云壑平。
苍茫寒色起,迢递晚钟鸣。
意有清夜恋,身为符守婴。
悟言缁衣子,萧洒中林行。 -
278.《旅次灞亭》 唐·沈颂
闲琴开旅思,清夜有愁心。
圆月正当户,微风犹在林。
苍茫孤亭上,历乱多秋音。
言念待明发,东山幽意深。 -
279.《酬司空璲少府》 唐·高适
飘飖未得意,感激与谁论。
昨日遇夫子,仍欣吾道存。
江山满词赋,札翰起凉温。
吾见风雅作,人知德业尊。
惊飙荡万木,秋气屯高原。
燕赵何苍茫,鸿雁来翩翻。
此时与君别,握手欲无言。 -
280.《宋中别李八》 唐·高适
岁晏谁不归,君归意可说。
将趋倚门望,还念同人别。
驻马临长亭,飘然事明发。
苍茫眺千里,正值苦寒节。
旧国多转蓬,平台下明月。
世情薄疵贱,夫子怀贤哲。
行矣各勉旃,吾当挹馀烈。