-
81.《题李偁推官颐斋》 宋·晁补之
无舍灵龟观朵颐,自求口实君自知。
谁为此者君名之,其说不烦求我诗。
君家严君业夔伊,虎视耽耽雄四夷。
四方是维天子毗,汶阳一室大泽陂。 -
82.《赠余樗年试院作》 宋·晁补之
平生车轨周四方,结交童龀老相忘。
异哉余子久弥芳,吴人犹记称周郎。
河豚入网荻芽长,宜兴罨画烟水苍。
风雩春服真少狂,不愧戴崇升后堂。 -
83.《南华五十韵》 宋·朱翌
乡里黄梅接,家居祖刹邻。
常闻肉身佛,甘作硙坊人。
坚有悬腰石,空无拂镜尘。
已舂诸米熟,自识本心真。 -
84.《煌煌京洛行》 明·刘基
齐讴且辍唱,吴趋亦停声。
请君倾耳听,听我歌洛京。
京洛何煌煌,卜宅自周王。
五服画九州,兹惟土中央。 -
85.《戏酬正夫》 宋·郑獬
汪子怪我不作诗,意欲窘我荒唐辞。
自顾拙兵苦顿弱,安敢犯子之鼓鼙。
子之文章既劲敏,屡从大敌相摩治。
左立风后右立牧,黄帝秉钺来指麾。 -
86.《细君》 宋·曹勋
族类皆有偶,所偶各有方。
我本汉家女,远嫁乌孙王。
言语既不通,嗜欲宁相当。
生肉以为食,膻酪以为浆。 -
87.《题舅氏耕隐图》 宋·廖行之
平生泽物心,不计饱一吻。
中年厌道路,回首荒二顷。
有口不自餬,谁其识莘尹。
天子闵斯劳,祠官养闲冷。 -
88.《诗别可斋陈制置移镇吴门》 宋·郑清之
恭惟上明圣,宵旰亲政初。
朝有快活贯,野无薄笨车。
我独何因缘,滥持钧与枢。
妄想在人物,搜罗到岩墟。 -
89.《明禋进戒诗》 宋·程公许
於赫圆宰,视听自民。
惟圣能飨,非德莫亲。
乃眷炎宋,受命以仁。
十月三叶,涵每毓春。 -
90.《涪州荔子园行和友人韵》 宋·程公许
愁云暖日愁无边,荔枝园下客舣船。
呜呼宴安毒於鸩,燎原戒之爝火燃。
杨家妖女去复入,开元治乱翻覆间。
绿云一楼天上去,食自不旨寝不安。 -
91.《夜梦在旧京忽闻卖花声有感至于恸哭觉而泪满》 宋·陈著
卖花声,卖花声,识得万紫千红名。
与花结习夙有分,宛转说出花平生。 -
92.《伤张荫麟》 当代·钱钟书
清晨起读报,失声惊子死。
天翻大地覆,波云正谲诡。
绝知无佳讯,未忍置不视。
赫然阿堵中,子占一角纸。 -
93.《钱穆仲有高丽松扇馆中多得者以诗求之》 宋·孔武仲
巨鳌昂头鲸掉尾,东顾沧溟天接水。
钱公涉险如通渠,破帆一抹三千里。
岛夷之国远且偏,归来逢人语辄喜。
大荒茫茫最宜松,直从旷野连深宫。 -
94.《师安抚生日》 宋·晁公溯
鼻祖始谋远,承家积庆长。
青霜元不坠,玉树久逾芳。
气验三嵎秀,祥占五世昌。
向来蜀父老,久忆汉文章。 -
95.《闻范道卿将赴试成都作此勉之》 宋·晁公溯
长来故倦游,车辙环天下。
艰难不吾容,虎兕适旷野。
世方卧积薪,敢独怨飘瓦。
久荒小山桂,几葬蒲圃槚。 -
96.《劝考亭收文公书兼聚书》 宋·陈普
孟氏继孔徂,凤鸟竟寂寞。
千年性命传,造化欲废阁。
生人无所之,死者之不可作。
人心万山隔,治统千大落。 -
97.《宣公泉歌》 宋·葛绍体
几年废井城东衙,甃石缺裂洿淖多,奈此宣公初凿何。
宣公浩气辈孟轲,论谏仁义永不磨,炳炳丹衷史所夸。 -
98.《上九江唐舍人一首五十韵》 宋·王阮
江左承南渡,当阳控上流。
平时称用武,今日更防秋。
六代规摹古,三江险厄周。
高凭隆屏翰,下瞰握襟喉。 -
99.《相和歌辞·燕歌行》 唐·贾至
国之重镇惟幽都,东威九夷制北胡。
五军精卒三十万,百战百胜擒单于。
前临滹沱后沮水,崇山沃野亘千里。 -
100.《燕歌行》 唐·贾至
国之重镇惟幽都,东威九夷北制胡。
五军精卒三十万,百战百胜擒单于。
前临滹沱后易水,崇山沃野亘千里。