-
261.《送客偶作》 唐·温庭筠
石路荒凉接野蒿,西风吹马利如刀。
小桥连驿杨柳晚,废寺入门禾黍高。
鸡犬夕阳喧县市,凫鹥秋水曝城壕。
故山有梦不归去,官树陌尘何太劳。 -
262.《长安逢友人》 唐·刘沧
上国相逢尘满襟,倾杯一话昔年心。
荒台共望秋山立,古寺多同雪夜吟。
风度重城宫漏尽,月明高柳禁烟深。
终期白日青云路,休感鬓毛霜雪侵。 -
263.《晓起即事因成回文寄袭美》 唐·陆龟蒙
平波落月吟闲景,暗幌浮烟思起人。
清露晓垂花谢半,远风微动蕙抽新。
城荒上处樵童小,石藓分来宿鹭驯。
晴寺野寻同去好,古碑苔字细书匀。 -
264.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
265.《旅泊遇郡中叛乱示同志》 唐·杜荀鹤
握手相看谁敢言,军家刀剑在腰边。
遍搜宝货无藏处,乱杀平人不怕天。
古寺拆为修寨木,荒坟开作甃城砖。
郡侯逐出浑闲事,正是銮舆幸蜀年。 -
266.《和郑拾遗秋日感事一百韵》 唐·韦庄
祸乱天心厌,流离客思伤。
有家抛上国,无罪谪遐方。
负笈将辞越,扬帆欲泛湘。
避时难驻足,感事易回肠。 -
267.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
268.《送友人归邛州》 唐·唐求
鹤鸣山下去,满箧荷瑶琨。
放马荒田草,看碑古寺门。
渐寒沙上雨,欲暝水边村。
莫忘分襟处,梅花扑酒尊。 -
269.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
270.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
271.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
272.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
273.《往丹阳寻陆处士不遇》 唐·皎然
远客殊未归,我来几惆怅。
叩关一日不见人,绕屋寒花笑相向。
寒花寂寂遍荒阡,柳色萧萧愁暮蝉。 -
274.《避地毗陵上王慥使君(时黄贼陷东阳公避地于浙右)》 唐·贯休
至理至昭昭,心通即不遥。
圣威无远近,吾道太孤标。
辛苦苏氓俗,端贞答盛朝。
气高吞海岳,贫甚似渔樵。 -
275.《送僧归剡山》 唐·贯休
远逃为乱处,寺与石城连。
木落归山路,人初刈剡田。
荒林猴咬栗,战地鬼多年。
好去楞伽子,精修莫偶然。 -
276.《酬答退上人》 唐·齐己
须鬓三分白二分,一生踪迹出人群。
嵩丘梦忆诸峰雪,衡岳禅依五寺云。
青衲几临高瀑濯,苦吟曾许断猿闻。
荒村残腊相逢夜,月满鸿多楚水濆。 -
277.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
278.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
279.《游虞山记》 清·沈德潜
虞山去吴城才百里,屡欲游,未果。
辛丑秋,将之江阴,舟行山下,望剑门入云际,未及登。
丙午春,复如江阴,泊舟山麓,入吾谷,榜人诡云:“距剑门二十里。
”仍未及登。 -
280.《玉烛新》 宋·杨无咎
荒山藏古寺。
见傍水梅开,一枝三四。
兰枯蕙死。
登临处、慰我魂消惟此。