-
341.《自咏》 宋·陆游
宦游畴昔偏天涯,万里东归岁月赊。
古道泥涂居士屩,荒畦烟雨故侯瓜。
园公溪父逢皆友,野寺山邮到即家。
病思渐轻重九近,又将乌帽插黄花。 -
342.《游山》 宋·陆游
萧散湖山路,天教脱馽羁。
蝉声入古寺,马影度荒陂。
樵唱时倾耳,僧谈亦解颐。
偏门灯火闹,不敢恨归迟。 -
343.《醉题》 宋·陆游
目光炯炯射车牛,何至随人作浪愁。
身处江湖如富贵,心亲鱼鸟等朋俦。
孤帆灭没三湘晓,野店荒寒二华秋。
醉墨不容麈土污,凭君试访寺家楼。 -
344.《晚兴》 宋·陆游
地荒蓬藋与人齐,局促何曾厌屋低。
村市船归闻犬吠,寺楼钟暝送鸦栖。
山童新斫朱藤杖,伧婢能腌白苣齐。
政欲出门寻酒伴,霏霏小雨又成泥。 -
345.《小立》 宋·陆游
红树园庐晚,碧花篱落秋。
荒陂船护鸭,断岸笛呼牛。
酒贱村村醉,山寒寺寺幽。
聊须岸乌帻,小立埭西头。 -
346.《舍北行饭》 宋·陆游
蔓络疏篱草满塘,饱嬉聊复步斜阳。
一霜骤变千林色,两犊新犁百亩荒。
野寺僧残尚钟鼓,官堤舟过见帆樯。
归来笑补空囊课,寒日谁知亦自长。 -
347.《病起小饮》 宋·陆游
病起新霜满鬓蓬,凭高一笑与谁同?酒如渌静春江水,人有鸿荒太古风。
野寺钟来夕阳外,寒山空插乱云中。
一官正尔妨人乐,只合沧浪狎钓翁。 -
348.《宿沱江隬勒院》 宋·陆游
雨足陂塘溢,庭空草树荒。
衰年愁客路,野寺憩衣囊。
蛙吹喧孤枕,蚊雷动四廊。
青灯照无寐,寂寞数更长。 -
349.《病中简仲弥性唐克明苏训直》 宋·陆游
移疾还家暂曲肱,依然耐久北窗灯。
心如泽国春归雁,身是云堂旦过僧。
细雨佩壶寻废寺,夕阳下马吊荒陵。
小留莫厌时追逐,胜社年来冷欲冰。 -
350.《题野店壁》 宋·陆游
断稿投衣橐,残壶挂马鞍。
寺荒寻店久,桥败涉溪寒。
道里逢人问,题名拂壁看。
平生惯行役,随处得加餐。 -
351.《昭德堂晚步》 宋·陆游
笑唤枯筇蹋夕阳,探春聊作静中忙。
高枝鹊语如相命,幽径梅开秪自香。
苔蚀断碑惊世换,钟来废寺觉城荒。
谪仙未必无遗恨,老欠题诗到夜郎。 -
352.《日暮自大汇村归》 宋·陆游
笋舆伊轧暮山昏,水败陂塘路仅存。
出谷钟声知过寺,隔林人语喜逢村。
庙壖荒寂新犁地,堤草凄迷旧烧痕。
儿子念翁霜露冷,遥持炬火出柴门。 -
353.《记出游所见》 宋·陆游
我行初无折简招,出门十里未觉遥。
憩装萧萧北崦寺,策蹇渺渺西村桥。
眉头那可遣愁到,舌本正要著酒浇。
寒风朝作入裘褐,荒祠暮过奠桂椒。
平郊烟敛见聚落,细路日落逢渔樵。
安得丹青王右辖,为写此段传生绡? -
354.《题望韶亭》 宋·杨万里
新隆寺後看韶石,三三两两略依稀。
金坑违头看韶石,十十五五不整齐。
一来望韶亭上看,九韶八音堆一案。
金锺大镛浮水涯,王瑟瑶琴倚天半。 -
355.《岁周移书课版》 宋·宋祁
汉史传循吏,唐家秩省郎。
海禽惊庙乐,池鹜费君粱。
巾秃聊蓬首,帷閒即偃床。
案杯过永昼,寺鼓报残阳。 -
356.《永宁遣兴三首》 宋·张耒
国破空陵墓,时移改要冲。
人随幽谷路,县隐乱山峰。
零落荒祠树,悠扬晚寺钟。
犹传仙旧隐,跨鹿有遗踪。 -
357.《游武昌》 宋·张耒
一叶横江凌浩渺,李君见我迎门笑。
鹅黄初熟醅旋压,书室焚香地新扫。
淋漓歌笑不知夜,竹榻枕藉眠诸少。
老人被暖觉独晚,惊起东南日如烧。 -
358.《哭下殇》 宋·张耒
医之不得其方耶,抑其命有短长耶,独尔能使吾悲若此耶,抑为父者皆爱其子耶。
苍颅夷颡,秀眉清目,令其存亡,其犹有鬼也。
使无物,则吾复何思。
其尚有知也,则夫荒屋野寺,风霜雨露,食息谁汝视也。 -
359.《自南京之陈宿柘城》 宋·张耒
荒城人稀荆棘老,野兔惊跳出寒草。
苍苍落日黄云西,驱马城边寻古道。
入门四顾皆桑田,居民三五依道边。
暮投佛寺下马立,冲眼满屋燃萁烟。 -
360.《宿铜陵》 宋·张耒
山色日已远,问人归路长。
碧天凉夜阔,秋物雨余荒。
人静路傍寺,鸟啼林下房。
铜陵竟何就,空死汉吴王。