-
121.《将赴成都草堂途中有作,先寄严郑公五首》 唐·杜甫
得归茅屋赴成都,直为文翁再剖符。
但使闾阎还揖让,敢论松竹久荒芜。
鱼知丙穴由来美,酒忆郫筒不用酤。 -
122.《八咏诗 岁暮愍衰草》 南北朝·沈约
愍衰草。
衰草无容色。
憔悴荒径中。
寒荄不可识。 -
123.《春日田园杂兴》 宋·范成大
柳花深巷午鸡声,桑叶尖新绿未成。
坐睡觉来无一事,满窗晴日看蚕生。
土膏欲动雨频催,万草千花一饷开;舍后荒畦犹绿秀,邻家鞭笋过墙来。
高田二麦接山青,傍水低田绿未耕;桃奇满村春似锦,踏歌椎鼓过清明。 -
124.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
125.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
126.《题万壑风烟亭百韵》 宋·彭郁
风在不周山空阙,底事问烟访两浙。
烟生庐阜香炉峰,孰使随风至吴越。
风乎与烟相得外,还有风雷千雨雪。
烟兮与风相好余,仍有烟波及霞月。 -
127.《七佛庵三十韵》 明·舒頔
春色如多情,阴云贷游瞩。
登临不惮劳,?孛踤转山谷。
石磴危欲欹,梯身进恐覆。
松风响箫笙,花露滴巾幅。 -
128.《和子由记园中草木十一首》 宋·苏轼
煌煌帝王都,赫赫走群彦。
嗟汝独何为,闭门观物变。
微物岂足观,汝独观不倦。
牵牛与葵蓼,采摘入诗卷。 -
129.《过荆门》 唐·李绅
荆江水阔烟波转,荆门路绕山葱蒨.帆势侵云灭又明,山程背日昏还见。
青青麦陇啼飞鸦,寂寞野径棠梨花。
行行驱马万里远,渐入烟岚危栈赊。 -
130.《过荆门》 唐·李绅
荆江水阔烟波转,荆门路绕山葱蒨.帆势侵云灭又明,山程背日昏还见。
青青麦陇啼飞鸦,寂寞野径棠梨花。
行行驱马万里远,渐入烟岚危栈赊。 -
131.《漫浪阁辞》 宋·晁补之
沛高皇之受嬴兮,刘别子曰楚元。
羌好诗而说羲兮,敬设醴于穆生。
戊始怠而穆去兮,申白笑而钳市。
冨传孙而失国兮,派辟强之支子。 -
132.《归去来辞》 宋·陈普
归去来兮,吾生复何之。
故园三径在,桃李不成蹊。
台榭荒凉已无忧,阶除寂寞人已希。
胡飘飘而不返,将役役以奚为。 -
133.《石淙(一作五淙十首)》 唐·孟郊
岩谷不自胜,水木幽奇多。
朔风入空曲,泾流无大波。
迢递径难尽,参差势相罗。
雪霜有时洗,尘土无由和。 -
134.《和刘补阙秋园寓兴之什十首》 唐·朱庆馀
闲园清气满,新兴日堪追。
隔水蝉鸣后,当檐雁过时。
雨馀槐穟重,霜近药苗衰。
不以朝簪贵,多将野客期。 -
135.《郡斋独酌(黄州作)》 唐·杜牧
前年鬓生雪,今年须带霜。
时节序鳞次,古今同雁行。
甘英穷西海,四万到洛阳。
东南我所见,北可计幽荒。 -
136.《郡斋独酌(黄州作)》 唐·杜牧
前年鬓生雪,今年须带霜。
时节序鳞次,古今同雁行。
甘英穷西海,四万到洛阳。
东南我所见,北可计幽荒。 -
137.《吴门晚泊寄句曲道友》 唐·罗隐
采香径在人不留,采香径下停叶舟。
桃花李花斗红白,山鸟水鸟自献酬。
十万梅鋗空寸土,三分孙策竟荒丘。
未知到了关身否,笑杀雷平许远游。 -
138.《上巳日与二三子携酒出游随所见辄作数句明日》 宋·苏轼
薄云霏霏不成雨,杖藜晓入千花坞。
柯丘海棠吾有诗,独笑深林谁敢侮。
三杯卯酒人径醉,一枕春睡日亭午。
竹间老人不读书,留我闭门谁教汝。 -
139.《晨起眺望》 宋·张耒
众木交阴园径荒,独寻细径上东冈。
山头秀插垂云处,江面平分浴日光。
沙际离离横水鸟,林端历历过风樯。
登临每到消忧处,不觉三年客异乡。 -
140.《题魏仲远筠深轩》 元·王冕
君家住处多幽趣,绕屋琅玕净无数。
萧萧清韵动天风,冉冉晴阴生绿雾。
湖山远映苍翠稠,五月六月凉如秋。
且开三径待佳客,抵用千亩论封侯。