-
101.《重经姑苏怀古二首(一作杜牧之诗)》 唐·许浑
越兵驱绮罗,越女唱吴歌。
宫尽燕声少,台荒麋迹多。
茱萸垂晓露,菡萏落秋波。
无复君王醉,满城颦翠蛾。 -
102.《南阳道中》 唐·许浑
月斜孤馆傍村行,野店高低带古城。
篱上晓花斋后落,井边秋叶社前生。
饥乌索哺随雏叫,乳牸慵归望犊鸣。
荒草连天风动地,不知谁学武侯耕。 -
103.《华清宫和杜舍人(一作张祜诗)》 唐·赵嘏
五十年天子,离宫仰峻墙。
登封时正泰,御宇日何长。
上位先名实,中兴事宪章。
起戎轻甲胄,馀地复河湟。 -
104.《华清宫和杜舍人(一作张祜诗)》 唐·赵嘏
五十年天子,离宫仰峻墙。
登封时正泰,御宇日何长。
上位先名实,中兴事宪章。
起戎轻甲胄,馀地复河湟。 -
105.《楚江怀古三首》 唐·马戴
露气寒光集,微阳下楚丘。
猿啼洞庭树,人在木兰舟。
广泽生明月,苍山夹乱流。
云中君不降,竟夕自悲秋。 -
106.《华清宫和杜舍人(一作张祜诗,一作赵嘏诗)》 唐·薛能
五十年天子,离宫仰峻墙。
登封时正泰,御宇日何长。
上位先名实,中兴事宪章。
起戎轻甲胄,馀地复河湟。 -
107.《送周判官元范赴越》 唐·贾岛
原下相逢便别离,蝉鸣关路使回时。
过淮渐有悬帆兴,到越应将坠叶期。
城上秋山生菊早,驿西寒渡落潮迟。
已曾几遍随旌旆,去谒荒郊大禹祠。 -
108.《秋日》 唐·温庭筠
爽气变昏旦,神皋遍原隰。
烟华久荡摇,石涧仍清急。
柳暗山犬吠,蒲荒水禽立。
菊花明欲迷,枣叶光如湿。 -
109.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
110.《吴宫宴》 唐·曹邺
吴宫城阙高,龙凤遥相倚。
四面铿鼓钟,中央列罗绮。
春风时一来,兰麝闻数里。
三度明月落,青娥醉不起。
江头铁剑鸣,玉座成荒垒。
适来歌舞处,未知身是鬼。 -
111.《冬杪归陵阳别业五首》 唐·许棠
无媒归别业,所向自乖心。
闾里故人少,田园荒草深。
浪翻全失岸,竹迸别成林。
鸥鸟犹相识,时来听苦吟。 -
112.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
113.《吴中苦雨因书一百韵寄鲁望》 唐·皮日休
全吴临巨溟,百里到沪渎。
海物竞骈罗,水怪争渗漉。
狂蜃吐其气,千寻勃然蹙。
一刷半天墨,架为欹危屋。 -
114.《太湖诗·圣姑庙(在大姑山)》 唐·皮日休
洛神有灵逸,古庙临空渚。
暴雨驳丹青,荒萝绕梁梠.
野风旋芝盖,饥乌衔椒糈。
寂寂落枫花,时时斗鼯鼠。 -
115.《苦雨杂言寄鲁望》 唐·皮日休
吴中十日涔涔雨,歊蒸庳下豪家苦。
可怜临顿陆先生,独自翛然守环堵。
儿饥仆病漏空厨,无人肯典破衣裾。 -
116.《奉和袭美新秋言怀三十韵次韵》 唐·陆龟蒙
身闲唯爱静,篱外是荒郊。
地僻怜同巷,庭喧厌累巢。
岸声摇舴艋,窗影辨蟏蛸。
径只溪禽下,关唯野客敲。 -
117.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
118.《风雨吟》 唐·吴融
风骚骚,雨涔涔,长洲苑外荒居深。
门外流水流澶漫,河边古木鸣萧森。
夐无禽影,寂无人音。 -
119.《送人宰吴县》 唐·杜荀鹤
海涨兵荒后,为官合动情。
字人无异术,至论不如清。
草履随船卖,绫梭隔水鸣。
唯持古人意,千里赠君行。 -
120.《送人宰吴县》 唐·杜荀鹤
海涨兵荒后,为官合动情。
字人无异术,至论不如清。
草履随船卖,绫梭隔水鸣。
唯持古人意,千里赠君行。