-
61.《莫溪驿》 宋·王安石
缺月昏昏漏未央,一灯明灭照秋床。
病身最觉风露早,归梦不知山水长。
坐感岁时歌慷慨,起看天地色凄凉。
鸣蝉更乱行人耳,正抱疏桐叶半黄。 -
62.《阊门戏调行客》 宋·范成大
日夜飞帆与跨鞍,阊门川陆路漫漫。
人生自苦身余几,天色无情岁又寒。
万事惟堪六如观,一杯莫信四并难。
重阳虽过黄花少,尚有迟来玉雪团。 -
63.《去新春才旬余霁色可爱》 宋·陆游
宦游强半侍僊祠,况是悬车耄及时。
厚薄人情穷易见,阴晴天气病先知。
绿樽一醉真当勉,白发千茎莫自疑。
野渡山村梅柳动,身闲何处不熙熙? -
64.《赠尚长道签判》 宋·杨万里
今代高人尚子平,风流文釆旧家声。
合於玉筝班中立,却向红莲幕里行。
天色恼人浑欲雪,烛花照别若为情。
日边已辨除书著,莫恋南楼秋月明。 -
65.《初夏谒告家居值风雨偶作二绝》 宋·张耒
高堂终日雨潺潺,却着重裘尚薄寒。
风雨似秋君莫怪,客愁天色两相关。 -
66.《摸鱼儿·粉墙青虯檐百尺》 清·朱彝尊
粉墙青虯檐百尺,一条天色催暮。
洛妃偶值无人见,相送袜尘微步。
教且住。
携玉手潜得莫惹冰苔仆。 -
67.《申伯有行色会宿东禅次元韵》 宋·张元干
真成风雨夜,精舍对床眠。
去住非无数,行藏莫问天。
十年濒瘴海,一棹破春烟。
君自足归兴,不妨啼杜鹃。 -
68.《和钱之道游虎丘二首》 宋·李廌
石头槎牙占官道,松树老怪卉断云。
骊龙睡隐潭水黑,雨积粪壤生朝菌。
山光缭绕林朴樕,野气空阔云氤氲。
归来月落天色莫,水边游女溅红裙。 -
69.《用天予贡院韵以饯行色》 宋·吴芾
直气如君世莫双,笑人老死利名场。
一言龃龉身虽去,万口咨嗟道愈光。
舌在何妨居泽国,时来会见佐岩廊。
人间荣辱浑休问,日饮醇醪计亦长。 -
70.《再用韵谢王簿来诗褒借过当之意》 宋·虞俦
早魃争攘袂,群龙仅守龛。
云峰疑燎火,天色转澄蓝。
甘露元同注,丛林莫遍参。
新来焦渴甚,无梦到沉酣。 -
71.《筠溪八景诗·金鸡报曙》 宋·陈著
千金铄铄独文身,五德名标莫与群。
振翼岂愁天色暝,曲头如盼曙光新。
鸟穿竹韵窗谈巧,风卷尘岚士□勤。
□见鸡人□□陇,漏残惊起侍朝臣。 -
72.《寓直晚归见天街早春景物》 宋·宋庠
霁云衔苑雪云开,春色先从禁御回。
马上妩眉偏认柳,楼前妆额固知梅。
吹残凤签惊寒律,忙杀鸱幐取冻醅。
莫问康年行乐意,寿觞初罢佛灯来。 -
73.《和史魏公荷花》 宋·释宝昙
潇然独出泥滓外,不待好风相濯磨。
红如咸池浴朝日,莹若璧月沉秋波。
强将国色斗清绝,辄莫天人谁敢过。
香阁容我小舟入,不怕鸳鸯惊棹歌。 -
74.《二月三日至芗山寺刘薰卿在焉》 宋·曾丰
置身松下莫忘尘,况在松之上置身。
荒垒中盘平卧斗,澄江外抱曲拖绅。
春熙天色如初醉,烟肃山容若半颦。
晋郡犹余晋时事,幽人疑是避秦人。 -
75.《白丈自杭州归要游天池》 明·王稚登
桃花零落尽,游赏与君同。
僧住松声里,莺啼石壁中。
岩光晴处紫,池色晚来空。
莫把琵琶奏,尊前有白公。 -
76.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
77.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
78.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
79.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
80.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。