-
101.《闻望之解舟》 宋·王安石
子来我乐只,子去悲如何。
谓言且少留,大舸已凌波。
闇黮虽莫测,皇明迈羲娥。
修门归有时,京水非汨罗。 -
102.《所闻二首》 宋·戴复古
右席须贤久,丹书几度催。
贼惊中使转,人望相公来。
问政曲江宅,调羹庾岭梅。
莫因多病后,虚出应三台。 -
103.《闻杜仪甫出台》 宋·戴复古
台官关系重,用舍一何轻。
诸老多惭德,斯人有直声。
傥来视轩冕,归去即功名。
莫拜宽堂墓,伤心隔死生。 -
104.《晓起闻雨》 宋·范成大
老来稍喜睡魔清,兀坐枯株听五更。
萧索轮囷怜烛烬,飞扬跋扈厌蚊声。
登高事了从教雨,刈熟人忙却要晴。
莫教西成便无虑,大须浓日晒香秔。 -
105.《病中闻西园新花已茂,及竹迳皆成,而海棠亦》 宋·范成大
梅坞桃蹊斫竹初,三旬高卧信音疏。
春虽与病无交涉,雨莫将花便破除。
祗合蘧蘧随梦去,何须咄咄向空书。
颇闻蜀锦犹相待,去岁今朝已雪如。 -
106.《春晚卧病,故事都废,闻西门种柳已成,而燕》 宋·范成大
轩窗深窈似禅房,竟日虚明袅断香。
诗债无边春已老,睡魔有约昼初长。
市桥烟雨应官柳,墟苑池台自海棠。
游骑行歌莫相笑,遨头六结已龟藏。 -
107.《夜闻雨声》 宋·陆游
高檐夜雨泻淋浪,起拥寒衾旋炷香。
春事岂堪频破坏,客愁不可复禁当。
长缾磊落输郫酿,轻骑联翩报海棠。
著意物华君莫笑,世间得丧更茫茫。 -
108.《夜闻秋风感怀》 宋·陆游
西风一夜号庭树,起揽戎衣泪溅襟。
残角声催关月堕,断鸿影隔塞云深。
数篇零落从军作,一寸凄凉报国心。
莫倚壮图思富贵,英豪何限死山林。 -
109.《梅花已过闻东村一树盛开特往寻之慨然有感》 宋·陆游
春晚城南十里陂,亭亭独立见奇姿。
品流不落松竹後,怀抱惟应风月知。
旋拂乱云成小伫,重携芳榼卜幽期。
佳人空谷从来事,莫恨桃花笑背时。 -
110.《暮泊鼠山,闻明朝有石塘之险》 宋·杨万里
下水船逢上水船,夕阳仍更涩沙滩。
雁来野鸭却惊起,我与舟人俱仰看。
回望雪边山已远,如何篷底暮犹寒。
今霄莫说明朝路,万石堆心一急湍。 -
111.《纪闻悼旧》 宋·杨万里
莫说湘南寺,令人绝痛渠。
中间绿国论,偶似绝交书。
衫短枯荷叶,墙高过笋舆。
人生须富贵,富贵竟何如。 -
112.《出永丰县西石桥上闻子规二首》 宋·杨万里
怨笛哀筝总不如,一声声彻九天虚。
若逢雨夜如何听,幸得花时莫管渠。 -
113.《灯夕在告闻游人甚盛》 宋·宋祁
火树缯山凤阙前,皇都美景属新年。
烟花并作长春国,日月潜移不夜天。
道上落梅飘脆管,陌头繁杏著游鞯。
须知钧会人同乐,莫叹秦侯抱疾眠。 -
114.《谢答闻善二兄九绝句》 宋·黄庭坚
莫作叫号惊四邻,瓮中有地可藏真。
渊明醉握远公手,大笑绝倒人不嗔。 -
115.《次韵答杨子闻见赠》 宋·黄庭坚
金盘厌饫五侯鲭,玉壶浇泼郎官清。
长安市上醉不起,左右明妆夺目精。
结交贤豪多杜陵,桃李成蹊卧落英。
黄缓今为白下令,苍颜只使故人惊。 -
116.《夜闻春风有感奉寄同院子华紫微长文景仁》 宋·欧阳修
闰後春深雪始销,东风凌铄势方豪。
阳生草木黄泉动,冰破江湖白浪高。
未报国恩嗟病骨,可怜身事一渔舠。
少年自与芳菲竞,莫笑衰翁拥弊袍。 -
117.《答圣俞莫饮酒》 宋·欧阳修
子谓莫饮酒,我谓莫作诗。
花开木落虫鸟悲,四时百物乱我思。
朝吟摇头暮蹙眉,雕肝琢肾闻退之。
此翁此语还自违,岂如饮酒无所知。 -
118.《闻沂州卢侍郎致仕有感》 宋·欧阳修
少年相与探花开,老病惟愁节物催。
蹉跎归计荒三径,牢落生涯泥一杯。
颍上先生招不起,沂州太守亦归来。
自媿国恩终莫报,尚贪荣禄此徘徊。 -
119.《梁州令·莫唱阳关曲》 宋·晏几道
莫唱阳关曲,泪湿当年金缕。
离歌自古最消魂,闻歌更在消魂处。
南楼杨柳多情绪,不系行人住。
人情却似飞絮,悠扬便逐春风去。 -
120.《闻欧阳永叔谪夷陵》 宋·梅尧臣
昔在西都日,居常慷慨言。
今婴明主怒,直雪谏臣冤。
谪向荆蛮地,行当雾雨繁。
黄牛三峡近,切莫听愁猿。