-
301.《承天宝禅师赞》 宋·黄庭坚
灵山会上,得个消息。
达安城中,不落裷(上雨下佰)。
黄抚路口,雪里开花。
九江渡头,无风起浪。 -
302.《送吕夏卿》 宋·欧阳修
始吾尚幼学弄笔,群儿争诵公初文。
嗟我今年已白发,公初相见犹埃尘。
传家尚喜有二子,始知灵珠出淮滨。
去年束书来上国,欲以文字惊众人。 -
303.《三级泉》 宋·白玉蟾
缘溪深入桃花坞,紫霞隐隐幽禽语。
九层峭壁划春空,三级鸣泉飞暮雨。
落日衔山红影湿,冷云抱石苍崖古。
激回涧底散冰花,喷上松梢雪飘缕。 -
304.《周祀五帝歌 白帝云门舞》 南北朝·庾信
肃灵兑景。
承配秋坛。
云高火落。
露白蝉寒。
帝律登年。
金精行令。
瑞兽霜耀。
祥禽雪映。
司藏肃杀。
万宝咸宜。
厥田上上。
收功在斯。 -
305.《谒岱祠即事》 宋·晁补之
泽南三百里,极望横天云。
云端色凝黛,谛视初可分。
峥嵘介丘像,澒洞元气屯。
顷刻有变化,惨澹殊明昏。 -
306.《径山》 宋·晁补之
盘崖绕壑步步高,仆痡马乏游人劳。
五峰崛起干云霄,众山奔走争来朝。
我行直欲犯星杓,意彻绝顶才山腰。
松间鸟语如我招,仰见白塔当林梢。 -
307.《送汪内相移镇宣城》 宋·黄公度
龙纪膺图代,龟书出洛年。
人文初炳焕,神化共回旋。
大雅藩篱缺,诸儒门户专。
天将扶古道,岳始降名贤。 -
308.《蜀国弦》 明·刘基
胡笳拍断玄冰结,湘灵曲终斑竹裂。
为君更奏《蜀国弦》,一弹一声飞上天。
蜀国周道五千里,蛾眉岧岧连玉垒。
岷嶓出水作大江,地砉天浮戒南纪。 -
309.《题关彦长孤山四照阁》 宋·郑獬
湖山天下之绝境,群山绕湖千百重。
碧笋四插明镜外,此阁正落明镜中。
绿波一穗扫沙尾,拥门尽是红芙蓉。
清香断处接苍霭,绿萝攀树登高峰。 -
310.《北京判府司徒侍中生日三十四韵》 宋·强至
仁祖龙飞榜,宗工凤举春。
争先欣得隽,直上欲惊人。
终贾年方妙,轲雄学已醇。
纡朱光半刺,垂白慰偏亲。 -
311.《寄题翠樊亭》 宋·李弥逊
何郎爱山知贵目,不着芒鞋踏空谷。
诛茅结竹函丈间,坐揖崔嵬绕江绿。
我亦寻幽不惮远,半世一身随转毂。
峰峦过眼已成梦,南北空嗟髀消肉。 -
312.《送王正言守永嘉》 宋·楼钥
江头潮生江月小,暝烟绿暗垂杨道。
有客扁舟送史君,道傍不怕揶揄笑。
向来一别三换岁,正喜情亲得倾倒。
吏民引颈望旌麾,空有离愁满怀抱。 -
313.《赋风》 宋·宋庠
噫气含朝籁,离星动夕躔。
威灵随汉筑,煦妪上虞弦。
清拂兰台客,徐飘郑圃仙。
来应凭虎啸,去不待蛇怜。 -
314.《瓜步阻风》 宋·孔武仲
昨日焚香谒圣母,青衫鞠躬如负弩。
但乞天开万里明,扫去浮云戢风雨。
谓宜言发即音报,岂知神不听我语。
门前白浪如银山,江上狂风如怒虎。 -
315.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
316.《哭从兄良遇》 宋·方回
先祖五男子,其下八男孙。
白首涉患难,仅余二老存。
兄昔健如虎,行步疾飞奔。
长眉具寿相,修髯当风掀。 -
317.《听孙链师琴》 宋·方回
名画元不出画工,善书决不属书史。
子春伯牙非伶官,古能琴者必君子。
枕流漱石今孙郎,电眸冰齿霜髯张。
洒埽书室焚古香,信手为吾调宫商。 -
318.《七夕和韵》 宋·李复
东方牵牛西织女,饮犊弄机隔河渚。
西风忽起怨夜长,相望盈盈不得语。
走投上帝贷金钱,五云飞来结香軿。
曳裾指露天榆冷。 -
319.《送徐允伯》 宋·陆文圭
古有淳寂乡,君与陶阮到。
每评伯伦颂,谓腾周公诰。
山间童负儿,台下人拾帽。
短鞭跨砂碣,破毯眠雪窖。 -
320.《閒居多暇追叙旧游成一百十韵》 宋·释文珦
予生驽且钝,良御谩加鞭。
蹇步常居后,长途靡克前。
於焉辞里塾,竟尔向林泉。
鲁诰方擩哜,真乘又赜研。