-
61.《恼公》 唐·李贺
宋玉愁空断,娇饶粉自红。
歌声春草露,门掩杏花丛。
注口樱桃小,添眉桂叶浓。
晓奁妆秀靥,夜帐减香筒。 -
62.《观稼》 唐·白居易
世役不我牵,身心常自若。
晚出看田亩,闲行旁村落。
累累绕场稼,啧啧群飞雀。
年丰岂独人,禽鸟声亦乐。 -
63.《酬张十八访宿见赠(自此后诗为赞善大夫时所作)》 唐·白居易
昔我为近臣,君常稀到门。
今我官职冷,君君来往频。
我受狷介性,立为顽拙身。
平生虽寡合,合即无缁磷。 -
64.《和梦游春诗一百韵》 唐·白居易
昔君梦游春,梦游仙山曲。
怳若有所遇,似惬平生欲。
因寻菖蒲水,渐入桃花谷。
到一红楼家,爱之看不足。 -
65.《秋晚》 唐·白居易
篱菊花稀砌桐落,树阴离离日色薄。
单幕疏帘贫寂寞,凉风冷露秋萧索。
光阴流转忽已晚,颜色凋残不如昨。
莱妻卧病月明时,不捣寒衣空捣药。 -
66.《寄献北都留守裴令公》 唐·白居易
天上中台正,人间一品高。
休明值尧舜,勋业过萧曹。
始擅文三捷,终兼武六韬。
动人名赫赫,忧国意忉忉。 -
67.《寄贾岛浪仙》 唐·姚合
悄悄掩门扉,穷窘自维絷。
世途已昧履,生计复乖缉。
疏我非常性,端峭尔孤立。
往还纵云久,贫蹇岂自习。 -
68.《和刘补阙秋园寓兴之什十首》 唐·朱庆馀
闲园清气满,新兴日堪追。
隔水蝉鸣后,当檐雁过时。
雨馀槐穟重,霜近药苗衰。
不以朝簪贵,多将野客期。 -
69.《为人题赠二首》 唐·杜牧
我乏青云称,君无买笑金。
虚传南国貌,争奈五陵心。
桂席尘瑶珮,琼炉烬水沉。
凝魂空荐梦,低耳悔听琴。 -
70.《行次西郊作一百韵》 唐·李商隐
蛇年建午月,我自梁还秦。
南下大散关,北济渭之滨。
草木半舒坼,不类冰雪晨。
又若夏苦热,燋卷无芳津。 -
71.《旅馆闻雁别友人》 唐·赵嘏
路绕秋塘首独搔,背群燕雁正呼号。
故关何处重相失,碧落有云终自高。
旅宿去缄他日恨,单飞谁见此生劳。
行衣湿尽千山雪,肠断金笼好羽毛。 -
72.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
73.《将赴天平职书怀寄翰林从兄》 唐·曹邺
居处绝人事,门前雀罗施。
谁遣辟书至,仆隶皆展眉。
匹马渡河洛,西风飘路岐。
手执王粲笔,闲吟向旌旗。 -
74.《翠孤至渚宫寄座主相公》 唐·曹邺
万里一孤舟,春行夏方到。
骨肉尽单羸,沉忧满怀抱。
羁孤相对泣,性命不相保。
开户山鼠惊,虫声乱秋草。 -
75.《寄监察从兄》 唐·曹邺
我祖居邺地,邺人识文星。
此地星已落,兼无古时城。
古风既无根,千载难重生。
空留建安书,传说七子名。 -
76.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
77.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
78.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
79.《送进士王驾下第归蒲中(时行朝在西蜀)》 唐·郑谷
失意离愁春不知,到家时是落花时。
孤单取事休言命,早晚逢人苦爱诗。
度塞风沙归路远,傍河桑柘旧居移。
应嗟我又巴江去,游子悠悠听子规。 -
80.《寄献狄右丞》 唐·郑谷
逐胜偷闲向杜陵,爱僧不爱紫衣僧。
身为醉客思吟客,官自中丞拜右丞。
残月露垂朝阙盖,落花风动宿斋灯。
孤单小谏渔舟在,心恋清潭去未能。