-
121.《锁窗寒(春寒)》 宋·王沂孙
料峭东风,廉纤细雨,落梅飞尽。
单衣恻恻,再整金猊香烬。
误千红、试妆较迟,故园不似清明近。
但满庭柳色,柔丝羞舞,淡黄犹凝。 -
122.《喜迁莺》 宋·蒋捷
晴天寥廓。
被孤云画出,离愁消索。
玉局弹棋,金钗翦烛,芳思可胜摇落。
镜妆为慵迟晚,笙曲缘愁差错。 -
123.《南浦·旅怀》 宋·孔夷
风悲画角,听单于、三弄落谯门。
投宿骎骎征骑,飞雪满孤村。
酒市渐闲灯火,正敲窗、乱叶舞纷纷。
送数声惊雁,下离烟水,嘹唳度寒云。 -
124.《卓牌儿(春晚)》 宋·万俟咏
东风绿杨天,如画出、清明院宇。
玉艳淡泊,梨花带月,胭脂零落,海棠经雨。
单衣怯黄昏,人正在、珠帘笑语。
相并戏蹴秋千,共携手、同倚阑干,暗香时度。 -
125.《菩萨蛮(归思)》 宋·王观
单于吹落山头月。
漫漫江上沙如雪。
谁唱缕金衣。
水寒船舫稀。
芦花枫叶浦。
忆抱琵琶语。
身未发长沙。
梦魂先到家。 -
126.《菩萨蛮(归思)》 宋·王观
单于吹落山头月。
漫漫江上沙如雪。
谁唱缕金衣。
水寒船舫稀。
芦花枫叶浦。
忆抱琵琶语。
身未发长沙。
梦魂先到家。 -
127.《阮郎归》 宋·翁孟寅
月高楼外柳花明。
单衣怯露零。
小桥灯影落残星。
寒烟蘸水萍。
歌袖窄,舞鬟轻。
梨花梦满城。
落红啼鸟两无情。
春愁添晓酲。 -
128.《祝英台近》 宋·汤恢
宿酲苏,春梦醒,沈水冷金鸭。
落尽桃花,无人扫红雪。
渐催煮酒园林,单衣庭院,春又到、断肠时节。
恨离别。 -
129.《丹凤吟》 宋·杨泽民
荏苒秋光虚度,玩月池台,登高楼阁。
风传霜信,遍送晓寒侵幕。
凄凉细雨,洒窗飘户,漏永更长,枕单衾薄。
梦里惊鸿唤起,坐对寒缸,犹听晨漏残角。 -
130.《谒金门》 宋·朱子厚
情知是梦无凭了。
好梦依然少。
单于吹尽五更风。
谁见梅花如泪、不言中。
儿童问我今何在。
烟雨楼台改。
江山画出古今愁。
人与落花何处、水空流。 -
131.《大酺(和须溪春寒)》 宋·颜奎
唱古荼コ,新荷叶,谁向重帘深处。
东风三十六,向园林都过,余寒犹妒。
公子狐裘,佳人翠袖,怎见此时情否。
天上知音杳,怪参差律吕,世间多误。 -
132.《和王介甫明妃曲二首/明妃曲和王介甫作》 宋·欧阳修
胡人以鞍马为家,射猎为俗。
泉甘草美无常处,鸟惊兽骇争驰逐。
谁将汉女嫁胡儿,风沙无情貌如玉。
身行不遇中国人,马上自作思归曲。 -
133.《石将军战场歌》 明·李梦阳
清风店南逢父老,告我己巳年间事;
店北犹存古战场,遗镞尚带勤王字。
忆昔蒙尘实惨怛,反覆势如风雨至;
紫荆关头昼吹角,杀气军声满幽朔。 -
134.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
135.《苏武传(节选)》 两汉·班固
武字子卿,少以父任,兄弟并为郎,稍迁至栘中厩监。
时汉连伐胡,数通使相窥观。
匈奴留汉使郭吉、路充国等前后十余辈,匈奴使来,汉亦留之以相当。
天汉元年,且鞮侯单于初立,恐汉袭之,乃曰:「汉天子我丈人行也。 -
136.《夏日田园杂兴》 宋·范成大
梅子金黄杏子肥,麦花雪白菜花稀。
日长篱落无人过,惟有蜻蜓蛱蝶飞。
五月江吴麦秀寒,移秧披絮尚衣单。
稻根科斗行如块,田水今年一尺宽。 -
137.《论盛孝章书/与曹公论盛孝章书》 魏晋·孔融
岁月不居,时节如流。
五十之年,忽焉已至。
公为始满,融又过二。
海内知识,零落殆尽,惟会稽盛孝章尚存。 -
138.《祭十二郎文》 唐·韩愈
年、月、日,季父愈闻汝丧之七日,乃能衔哀致诚,使建中远具时羞之奠,告汝十二郎之灵:呜呼!吾少孤,及长,不省所怙,惟兄嫂是依。
中年,兄殁南方,吾与汝俱幼,从嫂归葬河阳。
既又与汝就食江南。
零丁孤苦,未尝一日相离也。 -
139.《示秬秸》 宋·张耒
城头月落霜如雪,楼头五更声欲绝。
捧盘出户歌一声,市楼东西人未行。
北风吹衣射我饼,不忧衣单忧饼冷。
业无高卑志当坚,男儿有求安得闲。 -
140.《西都赋》 两汉·班固
汉之西都,在于雍州,实曰长安。
左据函谷、二崤之阻,表以太华、终南之山。
右界褒斜、陇首之险,带以洪河、泾、渭之川。
众流之隈,汧涌其西。