-
61.《杂感十首以野旷沙岸净天高秋月明为韵》 宋·陆游
洙泗日已远,儒术日已丧。
学者称孔墨,为国杂伯王。
书生幸有闻,力薄不能倡。
默默世俗间,汝职无乃旷。 -
62.《秋夜读书有感》 宋·陆游
久病畏长夏,枕簟如炮焚。
扶持赖药物,俛仰秋已分。
清夜炷炉香,袅袅起孤云。
灵府豁蒙滞,旧学资鉏耘。 -
63.《累日文符沓至怅然有感》 宋·陆游
豪气人言苦不除,固应屏迹向江湖。
封侯万里独心在,餬口四方何事无?薄俗更堪开眼看,老翁宁办折腰趋?鼠肝虫臂今无择,付与乾坤造化炉。 -
64.《岁暮感怀以余年谅无几休日怆已迫为韵》 宋·陆游
士生始志学,固为圣人徒,人人可稷契,世世皆唐虞。
仰事与俯育,治道无绝殊。
孔孟之所传,世俗顾谓迂。
申韩尚刻薄,老庄竞虚无。
尔车非不良,盍行九轨途。 -
65.《岁暮感怀以余年谅无几休日怆已迫为韵》 宋·陆游
王师宿梁益,行台护诸将;腐儒忝辟书,万里至渭上。
旌旗照关路,风雪暗戎帐,堂堂铁马阵,亹亹木牛饷。
谁知骨相薄,空负心胆壮!回首二十年,抚事增悲怆。 -
66.《秋夜感遇十首以孤村一犬吠残月几人行为韵》 宋·陆游
颁历如昨日,俯仰芳岁残。
蜩蚻方鸣秋,碪杵已戒寒。
书生赋予薄,何适不艰难。
粱肉固所美,食淡心始安。 -
67.《晚春感事》 宋·陆游
和风薄霭过清明,减尽重裘觉体轻。
正午轩窗无树影,乍晴阡陌有莺声。
酿成西蜀鹅雏酒,煮就东坡玉糁羹。
扪腹翛然出门去,春郊何处不堪行? -
68.《卜居三山已四十年矣暇日有感聊赋五字》 宋·陆游
薄宦非初志,幽居不计年。
稚松成偃盖,小竖亦华颠。
生理凭耕稼,光阴付醉眠。
从来慕园绮,一著要争先。 -
69.《夏夜舟中闻水鸟声甚哀若曰姑恶感而作诗》 宋·陆游
女生藏深闺,未省窥墙藩。
上车移所天,父母为它门。
妾身虽甚愚,亦知君姑尊。
下床头鸡鸣,梳髻著襦裙。 -
70.《初冬有感》 宋·陆游
衰发萧萧满镜丝,情怀非复似平时。
风霜十月流年感,碪杵三更游子悲。
闽峤故人消息恶,蜀江遗老素书迟。
一箪豆饭休嫌薄,赋分羁穷合自知。 -
71.《吾庐东北皆修竹茂林羽族来栖者不可数计感而》 宋·陆游
遶舍皆茂林,万数栖鸟雀,诘旦辄争鸣,未暝纷已泊。
清阴交欲暗,丹实熟可啄。
吾庐少人迹,媿尔肯见托。
虽无惠养德,亦免弹射虐。
结巢俯可窥,淳风今岂薄! -
72.《雨後极凉料简箧中旧书有感》 宋·陆游
日昳小雨不至晡,雨虽未足凉有余。
细泉泠泠咽幽窦,清风策策惊高梧。
笠泽老翁病苏醒,欣然起理西斋书。
十年灯前手自校,行间颠倒黄与朱。 -
73.《反感愤》 宋·陆游
膊膊庭树鸡初鸣,嗈嗈天衢雁南征。
百年朝露岂长久,万事浮云常变更。
出处有心终有愧,圣贤无命亦无成。
西畴虽薄可自力,双犊且当乘雨耕。 -
74.《衰甚书感》 宋·陆游
发残不胜冠,齿堕欲废嚼;譬如亭皋木,秋至叶自落。
岂惟形骸变,意气已非昨。
床隅倚拄杖,壁上挂双屩,经旬不出户,薄饭羹藜藿。
居然远霜露,因得养腰脚。 -
75.《块坐斋中有感》 宋·陆游
败席凝麈嬾拂除,况能作意去庭芜。
读书眼力衰难强,对酒心情薄欲无。
野寺钟鱼思下担,山邮鞍驮忆登途。
颓然坐睡谁惊觉?寂寞西窗日又晡。 -
76.《薄晚绝句二首》 宋·杨万里
春气吹人不作醒,病身感物底心情。
斜阳也不藏人老,偏照霜髭一两茎。 -
77.《病中感春》 宋·杨万里
老去春来已薄情,体中病後更竛竮。
海棠红酽飞成雪,杨柳金浓染作青。
到得当家饶景物,不如旧日借园亭。
一杯欲把还休去,遮莫莺花笑独醒。 -
78.《闻一二故人相继而逝,感叹书怀》 宋·杨万里
故人昔同朝,与游每甚欢。
岂缘势利合,相得文字间。
有顷各补外,不见今六年。
我来荆溪上,敲榜索租钱。 -
79.《有感》 宋·宋祁
车辙无声巷次閒,畸人愁卧鬓毛班。
月囊罢食侏儒米,岁计深依嵔垒山。
风薄回林秋蔕老,天围荒堞暝乌还。
举头却望长安日,已在浮云沆漭閒。 -
80.《南岘候馆晚春有感献郡守》 宋·宋祁
春晖明淡上三竿,风菀愁红迈带残。
梦后单衾凌晚薄,体中馀酒向醒寒。
山梁嗅雉晨羞饫,楯鼻磨铅藻思乾。
深愧府公宾礼厚,不教持版预粗官。