-
81.《唐孝子张常洧义台》 宋·苗昌言
义台屹立尚千秋,褒诏曾宣李邺侯。
古碣不教苍藓蚀,高原惟见夕阳流。
耕夫锄自将芝护,野客衣还伴鹤游。
一样荒坟偏起敬,孝思耿耿至今留。 -
82.《宿延庆院》 宋·钱昆
水绕门墙竹绕堂,满窗春绿更山光。
坐来苔藓侵衣润,吟处松花落砚香。
汀鹭双双翻乱石,溪风袅袅弄修篁。
游人暂得幽闲趣,时带茶烟下上方。 -
83.《寄云水禅师》 宋·释简长
千峰耸寒翠,古刹凌秋云。
高人敛幽迹,世事何由闻。
禅石抱苍藓,祖衣含净氛。
有时溪上步,自与鸟猿群。 -
84.《悼周晋仙》 宋·释永颐
萧散嵇康辈,难教缚宦情。
识高浑脱略,意广惜沈婴。
老面烟霞古,醉衣苔藓生。
西峰难独往,茶灶对谁烹。 -
85.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
86.《游山门呈知府大卿》 宋·姚辟
春风到宛陵,太守遇康乐。
隐几坐高斋,清风媚林壑。
语我诸峰峦,道人古棲吒。
幽潜远江汉,秀耸类衡霍。 -
87.《和李润父资圣寺壁间韵》 宋·易士达
古径萦迂碧藓深,瘦藤得得叩业林。
雪浮茗枕陪僧话,风度松窗奏法音。
断壁剔虫伤古画,拂尘挥兔断清吟。
留衣尚有重来约,一笑何妨载酒寻。 -
88.《登妙高亭》 宋·张嗣古
雨馀山石洗孱颜,卧虎蹲羊各自闲。
杖屡贪穿秋色好,不知衣惹藓痕斑。 -
89.《澹山岩》 宋·张远猷
岩窦天下奇,黄诗天下稀。
洞明无所隐,石势争欲飞。
雷鼓今犹在,澹仙何未归。
磨崖文断灭,苔藓却成衣。 -
90.《游灵峰寺》 明·樊阜
步入灵峰寺,岚霏翠湿衣。
野塘蒲叶短,石磴藓花微。
潭静龙长卧,山寒鹤未归。
老僧茶话久,高阁转斜晖。 -
91.《幽居五首》 明·金大舆
篱落豆花满,阶除苍藓多。
微云翻早雁,轻雨滴寒莎。
负手看青竹,牵衣爱绿萝。
萧条扬子宅,独酌有长歌。
¤ -
92.《赠故大同府节判魏张公祝入祠七十韵》 明·卢柟
魏博富才薮,储英断幽显。
金璞无留精,虎豹澄视眄。
文章两汉际,墨迹苍颉篆。
多贤信足征,特秀殊异撰。 -
93.《春日游柏谷山寺(二首)》 明·明沈定王
天外闻清梵,晨光满翠微。
杖藜苍藓滑,斫药紫参肥。
松偃云垂盖,花分露湿衣。
一僧能话古,去住转忘机。 -
94.《胡子坑(属大鄣)》 明·舒頔
两仪未判眹不平,巨凸突兀潜幽灵。
毓秀朵奇挺峭拔,攒峰列壑争伶俜。
枯槎著藓半身碧,老石迸土千螺青。
天净森铓列画戟,云开大嶂横青屏。 -
95.《答王亦房病中见送北归》 明·王醇
远别惜多病,一帆停浦沙。
翻令倍含戚,不减昔离家。
江路积梅雨,客衣生藓花。
后期淮水曲,莫使怨蒹葭。 -
96.《露筋娘子诗(并序)》 明·王彝
淮城小如盖,僻在湖草边。
萧条城下路,昔有两婵娟。
秋姿艳明月,相携良可怜。
小姑泣向嫂,薄暮惨墟烟。 -
97.《送僧归南岳寺》 明·朱升
山路花香上衲衣,云深南岳一僧归。
尘生古像开寒殿,风度闲房掩夕扉。
踏雨棕鞋苔藓滑,炊香野饭稻粱肥。
禅余犹转千声偈,总有游人得见稀。 -
98.《秋日小病同心石师强至山寺》 明·宗乘
寺门秋竹冷烟扉,石路欹斜在翠微。
领略心情忘我病,寂寥光景见人稀。
欲题古壁花生眼,久坐荒苔藓透衣。
应笑学空多岁月,个中还挂往来机。 -
99.《题杨康功醉道士石》 宋·秦观
黄冠初饮何人酒,径醉颓然不知久。
风吹化石楚山阿,藤蔓缠身藓封口。
常随白鹤亦飞去,但有衣冠同不朽。
异物终为贤俊得,野老田夫岂宜有。 -
100.《未试即事杂书率用秋日同文馆为首句》 宋·张耒
邃馆深鱼钥,华堂静锁闱。
每劳蛩作伴,不与燕同归。
古栋蜗成篆,空墙藓作衣。
寂寥还泛菊,九日莫相违。