-
21.《村夜二篇》 唐·陆龟蒙
江上冬日短,裴回草堂暝。
鸿当绝塞来,客向孤村病。
绵绵起归念,咽咽兴微咏。
菊径月方高,橘斋霜已并。 -
22.《小儿诗》 唐·路德延
情态任天然,桃红两颊鲜。
乍行人共看,初语客多怜。
臂膊肥如瓠,肌肤软胜绵。
长头才覆额,分角渐垂肩。 -
23.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
24.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
25.《休粮僧》 唐·贯休
不食更何忧,自由中自由。
身轻嫌衲重,天旱为民愁。
应器谁将去,生台蚁不游。
会须传此术,相共老山丘。 -
26.《府尹王侍郎准制拜岳,因状嵩高灵胜,寄呈三十韵》 唐·尉迟汾
雄雄天之中,峻极闻维嵩。
作镇盛标格,出云为雨风。
瑞时物不疠,顺泽年多丰。
加高冠四方,视秩居三公。 -
27.《南乡子》 唐·李珣
烟漠漠,雨凄凄,岸花零落鹧鸪啼。
远客扁舟临野渡,思乡处,潮退水平春色暮。
兰桡举,水文开,竞携藤笼采莲来。 -
28.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
29.《蚊对》 明·方孝孺
天台生困暑,夜卧絺帷中,童子持翣飏于前,适甚就睡。
久之,童子亦睡,投翣倚床,其音如雷。
生惊寤,以为风雨且至也。
抱膝而坐,俄而耳旁闻有飞鸣声,如歌如诉,如怨如慕,拂肱刺肉,扑股面。 -
30.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
31.《喜迁莺(清明)》 宋·史浩
三春正美。
是霁景融和,韶华如绮。
夹岸香红,登墙粉白,开遍故园桃李。
画舸绣帘高卷,锦毂朱轩低倚。 -
32.《好事近》 宋·黄公度
公尝贻书台官,欲著私史以谤时政。
盖公之在泉幕也,尝有启贺李侍御文会云:“虽莫陪宾客后尘,为大厦之贺,固将续山林野史,记朝阳之鸣。
”因是罢归。
将离临安,作此词,所谓故园桃李,盖指二侍儿也。 -
33.《江城子(上张帅)》 宋·赵彦端
春风旗鼓石头城。
急麾兵。
斩长鲸。
缓带轻裘,乘胜讨蛮荆。 -
34.《柳梢青》 宋·吕胜己
叶下云行,亭皋风静,凉雨丝丝。
断雁孤鸣,寒蛩相应,寂寂书帏。
蒲团纸帐兰台。
梦不到、邯郸便回。
蚁穴荣华,人间功业,都恼人怀。 -
35.《江城子(凯旋)》 宋·张鎡
春风旗鼓石头城。
急麾兵。
斩长鲸。
缓带轻裘,乘胜诗蛮荆。 -
36.《庆春宫》 宋·方千里
宿霭笼晴。
层云遮日,送春望断愁城。
篱落堆花,帘栊飞絮,更堪远近莺声。
岁华流转,似行蚁、盘旋万星。 -
37.《无闷·催雪》 宋·吴文英
霓节飞琼,鸾驾弄玉,杳隔平云弱水。
倩皓鹤传书,卫姨呼起。
莫待粉河凝晓,趁夜月、瑶笙飞环佩。
正蹇驴吟影,茶烟灶冷,酒亭门闭。 -
38.《沁园春(自适)》 宋·严参
曰归去来,归去来兮,吾将安归。
但有东篱菊,有西园桂,有南溪月,有北山薇。
蜂则有房,鱼还有穴,蚁有楼台兽有依。
吾应有、云中旧隐,竹里柴扉。 -
39.《壶中天(寿妇人又良人登科·七月初二)》 宋·周申
秋来两日,因个甚、鸟鹊侵晨传喜。
却是常娥亲姊妹,降作人间佳丽。
黛柳长青,官梅稳亲,镜里春明媚。
花颜难老,寿杯频劝浮蚁。 -
40.《童趣》 清·沈复
余忆童稚时,能张目对日,明察秋毫,见藐小之物必细察其纹理,故时有物外之趣。
夏蚊成雷,私拟作群鹤舞于空中,心之所向,则或千或百,果然鹤也;昂首观之,项为之强。
又留蚊于素帐中,徐喷以烟,使之冲烟而飞鸣,作青云白鹤观,果如鹤唳云端,为之怡然称快。
余常于土墙凹凸处,花台小草丛杂处,蹲其身,使与台齐;定神细视,以丛草为林,以虫蚁为兽,以土砾凸者为丘,凹者为壑,神游其中,怡然自得。