-
461.《答王君》 明·杨循吉
王君悯我将南归,赠我以诗兼以酒。
忽言我实无所病,托以图归诒朋友。
谓君知我不易逢,乃此相疑一向否。
君以我乐山林耶,我非忘世爱陇亩。 -
462.《破琴诗(并引)》 宋·苏轼
旧说,房琯开元中尝宰卢氏,与道士邢和璞出游,过夏口村,入废佛寺,坐古松下。
和璞使人凿地,得瓮中所藏娄师德与永禅师书,笑谓琯曰:“颇忆此耶?”琯因怅然,悟前生之为永师也。
故人柳子玉宝此画,云是唐本,宋复古所临者。
元祐六年三月十九日,予自杭州还朝,宿吴淞江,梦长老仲殊挟琴过予,弹之有异声,就视,琴颇损,而有十三弦。 -
463.《和舍弟舟上示沈道源》 宋·王安石
还装欲尽喜舟轻,更喜嘉宾伴此行。
野饮不忘鱼可钓,旅羹何惜雁能鸣。
西山壮马先归牧,南穴残枭欲就烹。
忧国自多廊庙宰,与君诗酒尽交情。 -
464.《望晼山马上作》 宋·王安石
恆天青郁郁,千峰互崷崒。
放马倚长崖,烟云争吐没。
远疑嵩华低,近岂潜衡匹。
奚为鲜眺览,过者辄仓卒。 -
465.《经七里滩①》 唐·孟浩然
余奉垂堂诫,千金非所轻。
②
为多山水乐,频作泛舟行。
五岳追尚子,三湘吊屈平。 -
466.《春雨》 宋·陆游
药炉茶灶淡生涯,听雨犹能惜物华。
蘸岸顿添三尺水,沾泥不贷一城花。
闲摩病眼开书卷,时傍危栏弄钓车。
稚子孤行八千里,喜闻炊熟可还家。 -
467.《雪後龟堂独坐》 宋·陆游
丈夫自重如拱璧。
安用人看一钱直。
箪食豆羹不虚受,富贵那可从人得。
读书万卷行媿心,幽有鬼神为君惜。
龟堂乐处谁得知?红日满窗听雪滴。 -
468.《游疏山》 宋·陆游
我愿匹马飞腾遍九州,如今苦无騕褭与骅骝。
葛陂之龙又难致,兀兀安得忘吾愁。
幸余一事差可喜,云山万里芒鞋底。
曳杖行穿幡冢云,试茶手挹香溪水。 -
469.《出游所至皆欣然相迎口占示之》 宋·陆游
寓馆兼山泽,行装半雨晴。
随宜分药物,投老惜人情。
邂逅成新识,殷懃讲旧盟。
农家尤可念,迎劳辍春耕。 -
470.《春社日效宛陵先生体社雨》 宋·陆游
开岁才几时,春社忽已及。
茫茫草色深,萧萧雨声急。
扶犁行白水,不惜芒屦湿。
村童更可怜,赤脚牛背立。 -
471.《春雨》 宋·张耒
春雨不肯晴,春云与地平。
柯山数椽屋,昼夜倾檐声。
阴沉人意恶,但愿醉不醒。
园花知在亡,渠溜飘红英。 -
472.《赠马十二全玉沿檄过楚顷刻而别》 宋·张耒
我离海边方季夏,子时别我西亭下。
是时积雨河水深,却看孤舟放清夜。
尔来忽忽冬已阑,岁晚荒凉学官舍。
那知复与子携手,犹能顷刻听清话。 -
473.《将归叶先寄明复季常》 宋·黄庭坚
初日照屋山,好鸟哢檐角。
卷帘吏却扫,斋舍寒萧索。
呼儿篘春醪,期与夫子酌。
简书驱我出,冲雪冻两脚。 -
474.《又是和夜雨宿村舍》 宋·司马光
积雨久未阕,岂徒行客忧。
夜闻屋中人,叹息悲田畴。
方春播殖时,种食皆外求。
鞭诃犯赤日,酷烈惭羸牛。 -
475.《奉答原甫九月八日见过会饮之作》 宋·欧阳修
老大惜时节,少年轻别离。
我歌君当和,我酌君勿辞。
艳艳庭下菊,与君吟绕之。
撷其黄金蕊,泛此白玉◇。 -
476.《新霜二首》 宋·欧阳修
荒城草树多阴暗,日夕霜云意浓淡。
长淮渐落见洲渚,野潦初清见洲渚,野潦初清收潋灩。
兰枯蕙死谁复吊, -
477.《观何君宝画》 宋·梅尧臣
燕马易画,吴牛难图。
马骨隐细牛骨麤,马毛厚密牛毛疏。
麤疏必辨别,细密多模胡。
乃知戴嵩笔,能出韩干徒。 -
478.《资政王侍郎命赋梅花用芳字》 宋·梅尧臣
许都二月杏初盛,公府後园梅亦芳。
因思江南花最早,开时不避雪与霜。
主人惜春春未晚,遂命官属携壶觞。
酒行守吏摘花至,素艳紫萼繁於装。 -
479.《青梅》 宋·梅尧臣
梅叶未藏禽,梅子青可摘。
江南小家女,手弄门前剧。
齿软莫胜酸,弃之曾不惜。
宁顾马上郎,春风满行陌。 -
480.《张斯立遂州司理》 宋·梅尧臣
自身买马箠,为妇置幂{上四下离}。
将出咸阳门,同涉蜀道危。
畴昔未禄仕,日夕讲书诗。
不能青云高,乃作黄绶卑。