-
301.《初下东周赠孟郊》 唐·刘言史
鹤老身更b3,龟死壳亦灵。
正信非外沿,终始全本情。
童子不戏尘,积书就岩扃。
身著木叶衣,养鹿兼牸耕。 -
302.《姑熟杂咏·灵墟山》 唐·李赤
丁令辞世人,拂衣向仙路。
伏炼九丹成,方随五云去。
松萝蔽幽洞,桃杏深隐处。
不知曾化鹤,辽海归几度。 -
303.《山中冬思二首》 唐·鲍溶
山深先冬寒,败叶与林齐。
门巷非世路,何人念穷栖。
哀风破山起,夕雪误鸣鸡。
巢鸟侵旦出,饥猿无声啼。 -
304.《读史》 唐·鲍溶
鬼书报秦亡,天地亦云闭。
赤龙吟大野,老母哭白帝。
苍苍无白日,项氏徒先济。
六合已姓刘,鸿门事难制。 -
305.《寄宋申锡评事时从李少师移军回归》 唐·鲍溶
君逐元侯静虏归,虎旗龙节驻春晖。
欲求岱岳燔柴礼,已锡鲁人缝掖衣。
长剑一时天外倚,五云多绕日边飞。
心期共贺太平世,去去故乡亲食薇。 -
306.《谭子池》 唐·郭周藩
澄水一百步,世名谭子池。
余诘陵阳叟,此池当因谁。
父老谓余说,本郡谭叔皮。
开元末年中,生子字阿宜。 -
307.《句》 唐·施肩吾
年来如抛梭,不老应不得。
(以下见《纪事》)。
花眼绽红斟酒看,药心抽绿带烟锄。
(赠友人下第闲居) -
308.《寄鄠县尉李廓少府》 唐·姚合
岁满休为吏,吟诗著白衣。
爱山闲卧久,在世此心稀。
听鹤向风立,捕鱼乘月归。
此君才不及,谬得侍彤闱。 -
309.《寄贾岛浪仙》 唐·姚合
悄悄掩门扉,穷窘自维絷。
世途已昧履,生计复乖缉。
疏我非常性,端峭尔孤立。
往还纵云久,贫蹇岂自习。 -
310.《寄王玄伯》 唐·姚合
夜归晓出满衣尘,转觉才名带累身。
莫觅旧来终日醉,世间杯酒属闲人。 -
311.《赠卢沙弥小师》 唐·姚合
怕见世间事,削头披佛衣。
年小未受戒,会解如老师。
天与出家肠,一食斋不饥。
麻履踏雪路,与马不肯骑。 -
312.《闲居遣怀十首》 唐·姚合
身外无徭役,开门百事闲。
倚松听唳鹤,策杖望秋山。
萍任连池绿,苔从匝地斑。
料无车马客,何必扫柴关。 -
313.《武功县中作三十首(一作武功县闲居)》 唐·姚合
县去帝城远,为官与隐齐。
马随山鹿放,鸡杂野禽栖。
绕舍惟藤架,侵阶是药畦。
更师嵇叔夜,不拟作书题。 -
314.《街西居三首》 唐·姚合
受得山野性,住城多事违。
青山在宅南,回首东西稀。
浅浅一井泉,数家同汲之。
独我恶水浊,凿井庭之陲。 -
315.《从军行》 唐·姚合
滥得进士名,才用苦不长。
性癖艺亦独,十年作诗章。
六义虽粗成,名字犹未扬。
将军俯招引,遣脱儒衣裳。 -
316.《题王右丞山水障二首》 唐·张祜
精华在笔端,咫尺匠心难。
日月中堂见,江湖满座看。
夜凝岚气湿,秋浸壁光寒。
料得昔人意,平生诗思残。 -
317.《题王右丞山水障二首》 唐·张祜
精华在笔端,咫尺匠心难。
日月中堂见,江湖满座看。
夜凝岚气湿,秋浸壁光寒。
料得昔人意,平生诗思残。 -
318.《镜湖西岛言事》 唐·朱庆馀
慵拙幸便荒僻地,纵闻猿鸟亦何愁。
偶因药酒欺梅雨,却著寒衣过麦秋。
岁计有馀添橡实,生涯一半在渔舟。
世人若便无知己,应向此溪成白头。 -
319.《赠宗静上人》 唐·雍陶
世上方传教,山中未得归。
闲花飘讲席,驯鸽污禅衣。
积雨谁过寺,残钟自掩扉。
寒来垂顶帽,白发剃应稀。 -
320.《郡斋独酌(黄州作)》 唐·杜牧
前年鬓生雪,今年须带霜。
时节序鳞次,古今同雁行。
甘英穷西海,四万到洛阳。
东南我所见,北可计幽荒。