-
201.《上后溪刘阁学》 宋·程公许
如来藏有大经卷,无古无今无成坏,卷这可纳一毫端,舒之弥纶於法界。
众生与佛同受持,谓有定法便虚假。
祗园食饱洗钵坐,何曾有意一场话。 -
202.《真如劝农二首》 宋·吴潜
圣主垂衣坐九重,不才假守劝农功。
周家永命由忠厚,汤后存心在困穷。
安得田租成岁减,且将人事兆年丰。
守宰监州民最近,相期清白绍家风。 -
203.《为徐进士天隐赋辟谷和吟》 宋·卫宗武
物盈宇宙皆有穷,一气先天常浩浩。
荣华富贵能几何,百岁光阴如电扫。
开闢由来莫几年,圣哲英雄骨俱槁。
勋名盖世文瑞时,岂若玄玄穷徼妙。 -
204.《送王新恩赴省》 宋·姚勉
老泉坡颍成名了,曾应君家木假山。
父与子偕升礼部,弟随兄去入贤关。
龙驱万马空如洗,凤挟双雏逸莫攀。
早早归来荣尽锦,绿衣争映彩衣斑。 -
205.《闻吴山钟》 宋·姚勉
举世昏昏醉梦中,一声震撼自天宫。
鳌呿大海三山动,狮吼危巅万兽空。
待漏早期惊假寐,求衣宵起寤宸聪。
须臾浊雾都收歛,唤出扶桑皎日红。 -
206.《上詹仲通县尉》 宋·华岳
松竹不著花,密叶徒和帚。
江梅不藏叶,寒花缀枯朽。
独有龙焙茶,花叶秀而耦。
冰霜著群木,冻死十八九。 -
207.《蓦山溪·修行学道》 元·王哲
修行学道,切莫凭婴姹。
只是这些儿,把尘俗、般般不惹。
自然萧索,寂寞与他依,餐残饭,著粗衣,饱暖休相舍。
常从坦荡,守养身躯假。 -
208.《梅花引·为人福》 元·王哲
为人福,生中国。
衣饭阴公注定禄。
命中无,少嗟嘘。
天与之贫,不得富安居。
寻思人似草头露。
争奈朝不保暮。
莫刚求。
莫刚求。
假使强图,入手却还休。 -
209.《感皇恩 继重阳韵》 元·马钰
钟吕遣风仙,专行教化。
故锁庵门即非假。
用机诱我,暗剔灵明惺洒。
脱家风狂做,弃儒雅。
真个内容,难描难画。
六铢衣光彩,体披挂。
手擎丹颗。
莹莹光明无价。
盖因传得些,非常话。 -
210.《湖居感伤》 宋·释智圆
迷真渺无始,飘业产钱唐。
外族宗南郡,门风祖偃王。
微缘先劫种,宿习妙龄彰。
父母怜多病,亲实怪异常。 -
211.《五月四日贺杨秘书知吉州五十韵》 宋·项安世
自识杨夫子,于今十二年。
甲辰来右淛,丁未向西川。
逆旅初闻誉,抠衣亟致虔。
未能情款款,已觉志拳拳。 -
212.《游东阳涵碧亭刘梦得所赋诗也明日过中兴寺游》 宋·王铚
宝月生旁邑,应真传绝艺。
峨峨画三佛,张吴意能俪。
气象随世低,病鹘无猛鸷。
碑阴笔纵横,才翁雄近世。 -
213.《缙云县仙都山黄帝祠宇》 宋·王铚
我渡溪山寻荒村,群峰势若万马奔。
酣酣春色雪初霁,霭霭野气山犹昏。
琼楼金阙涤地尽,松柏半带斤斧痕。
要还清净扫尘俗,一炬劫火安得焚。 -
214.《绍兴中兴上复古诗》 宋·张嵲
天监我宋,受命以人。
咋为乱阶,以启圣人。
皇帝嗣位,其仁如春。
万邦欣载,共惟帝臣。 -
215.《题方竹杖松根枕二首》 宋·张镃
郁郁凌寒色,来宜此地蟠。
解衣轻盾日,假盖得秦官。
香宿风微堕,青留雨未乾。
通宵岩侧梦,根窍手藏丹。 -
216.《赠江西吴定夫》 宋·刘宰
定夫江海士,瘦骨如臞仙。
翩然及吾门,不假左右先。
我方厌尘埃,一笑喜相延。
肩县两破囊,既见始解缠。 -
217.《听琴》 宋·赵汝鐩
午睡谁扣门,隔篱唤童子。
童子走来报,一二琴首士。
摘茗烹沙铫,推窗拂石几。
高山流水音,屡弹不肯止。
我心本虚淡,无用宫商洗。
渊明未尝弦,妙趣岂假此。
道士颇不乐,指衣抱琴起。 -
218.《送储静夫主事之南京吏部兼寄夏廷章》 明·李东阳
万里晴空一鹤飞,野云溪雪避光辉。
不应银海妨回棹,未许缁尘得上衣。
南国地夸山水丽,东曹官爱簿书稀。
多情定与吾乡彦,石假峰前咏落晖。 -
219.《喜雪十韵》 宋·孔武仲
此夜不成雪,朋朝应作霖。
细声来户牖,爽气入裯衾。
窥隙疑相射,循檐觉更深。
因风成倒阵,过竹有余音。 -
220.《送鲜于运使西归》 宋·晁公溯
飞鸟避汉节,朔风扬旆旌。
光茫候躔次,始见入蜀星。
父老喜公至,来临此江滨。
阳侯为先驱,归指唐安城。