-
181.《留丹阳三日苦寒戏为短歌》 宋·方回
自从书云入嘉平,一月间无三日晴。
大雪二十五六日,漫天塞地冰峥嵘。
吴江渡桥意颇快,吕城争堰心还惊。
丹阳古县暮落牵,冻人俗死无人行。 -
182.《孟君复仲春来杭相聚三月余一日必三胥会忽焉》 宋·方回
九年三见,昔疏未亲。
一日三见,今也何频。
有来者马,于霅之滨。
有柳未絮,时维仲春。 -
183.《赠山翁》 宋·方回
箐果崖芝日足餐,卖薪时亦下云端。
邻家有酒常同醉,晚岁无衣不叹寒。
黑白石充棋子用,青黄树当历头看。
须眉不愧商山皓,可待为人作羽翰。 -
184.《寄德器二首》 宋·李处权
客舍春寒数挽衣,云重雨湿不闻鼙。
老妻未免负薪叹,稚子何为索饭啼。
南地好山青不断,故园芳草绿应齐。
胸中磈磊但尘土,惭愧锦囊兼玉溪。 -
185.《书怀寄介夫》 宋·李覯
弃材幸免杂舆薪,收拾缁衣出洛尘。
渐老得闲才是性,谩言成谑且随人。
能传身后须文字,要识胸中只鬼神。
俗子不劳轻毁誉,问天长乞醉乡春。 -
186.《夏雨》 宋·陆文圭
仲夏井泉溢,雨声集虚堂。
银竹演高檐,静听何浪浪。
莲弃不受水,盘珠走低昂。
溽润逼衣敌,缝我新葛裳。 -
187.《西村老叟》 宋·释文珦
西村逢老叟,事事皆天真。
发白不记岁,鸟鸣知是春。
耕桑了衣食,儿女俱和循。
日暮野中归,荷锄仍带薪。
见人但恭敬,尘满头上巾。
未尝褒都邑,岂闻有君臣。
我疑百世下,犹有羲皇民。 -
188.《对雪》 宋·于石
顽云怙势吞烛龙,一夜老尽江上峰。
骖鸾驾鹤下瑶阙,羽衣森列飞行空。
玉虯夭矫振鳞甲,猎猎怒战谁争锋。
银河剪刻纷弄巧,姑射缥缈来无踪。 -
189.《访叶灵渊》 宋·于石
细路如蛇盘,山根复山巅。
振衣上千仞,顿觉天地宽。
四山朗开豁,斜阳淡平川。
溪浅不可舟,桥断衣可搴。 -
190.《丁亥冬大雪》 宋·于石
顽云拨不开,阴风挟严威。
大雪止复作,细民已嘘嘻。
人言丰年瑞,可乐有反悲。
频年岂无雪,雪少寒不知。 -
191.《夜烧松明火次韵黄养正》 宋·于石
银炉炽炭麒麟红,销金帐暖熏笼烘。
爨下有蜡可代薪,笑我夜寒痴坐然枯松。
贫富贵贱何不公,安能排云叫呼天九重。
空怜尔松生抱有用材,不遇匠石梁栋施帡幪。 -
192.《次韵王待制刘侍郎倡和》 宋·喻良能
衮衣犹未趣东归,吴会先传蜀道诗。
急峡高江追子美,清风明月笑严维。
花围白帝行春日,香蔼黄堂坐啸时。
顾我迂疏堪底用,强颜薪粟效支离。 -
193.《戏彩堂有作》 宋·喻良能
捧檄及偏亲,斑衣聊效颦。
旨甘贫有味,温清静无尘。
北户足萱草,南风宜棘薪。
版舆多喜色,庶不愧安仁。 -
194.《大雪》 宋·喻良能
山阴境中寒雪飞,山川明秀见应稀。
严威不贷乘兴棹,馀彩并入繙书帷。
黄竹应歌姬满曲,素花又舞谢庄衣。
东郊薪者寒到骨,纵有狐裘那忍披。