-
241.《送杜使君朝觐》 唐·贯休
借寇借不得,清声彻帝聪。
坐来千里泰,归去一囊空。
遗爱封疆熟,扳辕草木同。
路遥山不少,江静思无穷。 -
242.《寿春节进》 唐·贯休
圣运关天纪,龙飞古帝基。
振摇三蜀地,耸发万年枝。
出震同中古,承乾动四夷。
恩颁新命广,泪向旧朝垂。 -
243.《哭郑谷郎中》 唐·齐己
朝衣闲典尽,酒病觉难医。
下世无遗恨,传家有大诗。
新坟青嶂叠,寒食白云垂。
长忆招吟夜,前年风雪时。 -
244.《煌煌京洛行》 唐·齐己
圣君垂衣裳,荡荡若朝旭。
大观无遗物,四夷来率服。
清晨回北极,紫气盖黄屋。
双阙耸双鳌,九门如川渎。
梯山航海至,昼夜车相续。
我恐红尘深,变为黄河曲。 -
245.《冬暮送人》 唐·尚颜
长安冬欲尽,又送一遗贤。
醉后情浑可,言休理不然。
射衣秦岭雪,摇月汉江船。
亦过春兼夏,回期信有蝉。 -
246.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
247.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
248.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
249.《武康碧落观》 唐·胡传美
仙宫碧落太微书,遗迹依然掩故居。
幢节不归天杳邈,烟霞空锁日幽虚。
不逢金简扳云洞,可惜瑶台叠藓除。
欲脱儒衣陪羽客,伤心齿发已凋疏。 -
250.《南乡子》 唐·李珣
烟漠漠,雨凄凄,岸花零落鹧鸪啼。
远客扁舟临野渡,思乡处,潮退水平春色暮。
兰桡举,水文开,竞携藤笼采莲来。 -
251.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
252.《奉和袭美二游诗·任诗》 唐·陆龟蒙
吴之辟疆园,在昔胜概敌。
前闻富修竹,后说纷怪石。
风烟惨无主,载祀将六百。
草色与行人,谁能问遗迹。 -
253.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
254.《北征赋》 两汉·班彪
余遭世之颠覆兮,罹填塞之阨灾。
旧室灭以丘墟兮,曾不得乎少留。
遂奋袂以北征兮,超绝迹而远游。
朝发轫于长都兮,夕宿瓠谷之玄宫。 -
255.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
256.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
257.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
258.《悲愤诗》 两汉·蔡琰
汉季失权柄,董卓乱天常。
志欲图篡弑,先害诸贤良。
逼迫迁旧邦,拥主以自疆。
海内兴义师,欲共讨不祥。 -
259.《凛凛岁云暮》 两汉·佚名
凛凛岁云暮,蝼蛄夕鸣悲。
凉风率已厉,游子寒无衣。
锦衾遗洛浦,同袍与我违。
独宿累长夜,梦想见容辉。 -
260.《别诗三首(2)》 两汉·佚名
其一
有鸟西南飞,熠熠似苍鹰。
朝发天北隅,暮闻日南陵。
欲寄一言去,托之笺彩缯。