-
301.《念昔游四首》 宋·胡仲弓
昔游虎邱山,满天饱风雪。
毡帽骑款段,瘦岭衰草歇。
下马独支筇,十步八九蹶。
石呼古木僵,铁花露土骨。 -
302.《泊淮岸夜闻鬼语》 宋·黎廷瑞
北风行平林,芦叶响乾雨。
青燐走平沙,独夜鬼相语。
沉吟乍幽咽,怨哭倍酸楚。
遗脔乌鸢饱,滞魄狐兔伍。 -
303.《畏风》 宋·董嗣杲
病骨怯风寒,懒纵江头步。
江头归船多,奈我未得渡。
自知年尚壮,颜发就衰暮。
南峰山庐在,窗户掩高树。 -
304.《病起》 宋·王炎
羸躯方伏枕,冻骨倍加绵。
自觉脾为约,医言脉太玄。
不禁腰痛楚,仍苦膝拘挛。
搔抑方能定,扶持仅可前。 -
305.《念往》 宋·王炎
生别有见日,死别无返时。
绸缪结发初,百岁以为期。
岂意中道间,弃我忽如遗。
玉骨空委蜕,青山未同归。
晤语永已矣,衰怀宁不悲。 -
306.《齐天乐 戊戌冬初,领省檄,会无锡州将李正》 元·邵亨贞
民居荡析,皆黄茅白骨之境,眼界殊恶。
李索赋,道间口占复命西风满面吹华发,肩与遍行荒野。
草莽无垠,人烟埽迹,犹有青山如画。
斜阳又下。 -
307.《齐天乐 戊戌冬初,领省檄,会无锡州将李正》 元·邵亨贞
民居荡析,皆黄茅白骨之境,眼界殊恶。
李索赋,道间口占复命西风满面吹华发,肩与遍行荒野。
草莽无垠,人烟埽迹,犹有青山如画。
斜阳又下。 -
308.《蓦山溪 曾萧真人 见金莲正宗记》 元·王哲
真人已悟,四海名先到。
只为有声闻,却隔了、玄元妙道。
可怜仙骨,落入鬼形骸,一般衰,一般老,空恁一般了。
岂知玄妙,刚被身心傲。 -
309.《沁园春·大道玄微》 元·侯善渊
大道玄微,亘古常存,依旧俨然。
自心迷不悟,沉沦生死,回头改面,贩骨如山。
今日方知,本来模样,弃假还真物外观。
离生灭,顿无馀真性,出入泥丸。 -
310.《芗峦》 宋·陈藻
香山白乐天,香草荆屈平。
释氏定而慧,道家直且清。
儒臣司燮理,至治薰神明。
不然岩谷间,亦作兰茝馨。 -
311.《奉诏过都代书寄昭文相公》 宋·宋庠
六年衰鬓两为州,何意瓜时谒冕旒。
去位本无三已色,过城应有复来讴。
吹虀胆怯空思勉,沦骨恩深未易酬。
即日诣门重谢罪,豫惭危涕满中篝。 -
312.《诸公过易足为红梅一醉醉后率成数语》 宋·章甫
一冬雪与寒具少,膏泽春来颇倾倒。
畏寒病懒不出门,未觉心情被春恼。
花木今春种种迟,眼明始见红梅枝。
容颜颇称俗子意,风骨独有诗人知。 -
313.《赠江西吴定夫》 宋·刘宰
定夫江海士,瘦骨如臞仙。
翩然及吾门,不假左右先。
我方厌尘埃,一笑喜相延。
肩县两破囊,既见始解缠。 -
314.《端午次韵怀古或疑屈原曹娥死非正命是不知杀》 宋·林景熙
葵榴入眼明,得酒慰衰齿。
胡为浪自悲,怀古泪纷季。
湘江沈忠臣,越江沈孝子。
沈骨不沈名,清风两江水。 -
315.《坠马后柬萧文明给事长句并呈同游诸君子》 明·李东阳
我在黄门夜燕归,径驱健马疾若飞。
马蹄翻空身堕地,岂独尘土沾人衣。
徒行却叩黄门宅,主翁醉睡惊倒屐。
东轩大床许借我,筋骨屈强眠不得。 -
316.《竹杖》 宋·艾性夫
一枝九节称身长,扶得衰翁气力强。
色点湘妃红泪雨,骨凝王屋紫藤霜。
结交最与芒鞋密,寄友应含荜拨香。
独有探梅时节苦,相随江路雪茫茫。 -
317.《赴调归忧时题壁》 宋·陈淳
上林一株木,其大千百围。
栽培自上古,婆娑荫八维。
云何岁月老,颓衰复颓衰。
守者勿灌溉,伐者交剥椎。 -
318.《东园四首(嘉靖庚寅夏秋作)》 宋·陈淳
举世争趋进,谁能事息机。
穷来犹不悟,老去渐知非。
骨肉贫招弃,交游懒致稀。
衰年须却步,自识此心微。
¤ -
319.《端午命童采药》 宋·陈杰
清薰一枕暑初炎,彩索年符懒重拈。
天上赐衣无媚骨,山中采药有长髯。
扶衰底要三年艾,用拙何嗟六日蟾。
惟有昌阳堪引寿,一杯泛玉不妨添。 -
320.《挽王侍郎》 宋·陈宓
天台雄秀萃方岩,仙骨童时已不凡。
才杰少魁金榜第,年高犹带侍臣衔。
蚤因名节成闲退,晚等薰莸谢谤谗。
衰老滥称门下客,有怀无复寄书函。