-
101.《赠郑琰》 宋·胡仲弓
狂风吹覆凤凰巢,鸮鬼朝翔狐夜号。
君有朐中千古鉴,世间妍丑想难逃。 -
102.《奉和右省仆射西亭高卧作》 唐·徐铉
院静苍苔积,庭幽怪石奇支。
蝉声当槛急,虹影向檐垂。
昼漏犹怜永,丛兰未觉衰。
疏篁巢翡翠,折苇覆鸬鹚。 -
103.《水图诗寿王丞相》 宋·项安世
水于天地间,体物而不倚。
其数为天一,众有之所始。
其辰为壬癸,重任之所揆。
其德为智端,非非而是是。 -
104.《蟠松》 宋·叶茵
一亩清阴覆客衣,相逢疑是草堂时。
隐然错节盘根势,欠者昂霄耸壑姿。
天遣蛰龙凭石窟,人攀巢鹘俯霜枝。
百年培植今谁属,何待岁寒然后知。 -
105.《挽齐斋倪尚书》 宋·刘宰
南山有孤松,屹立几寻丈。
雪根雨露滋,藤萝巧相傍。
高柯撑青空,落落不可上。
辽东白鹤归,城郭固无恙。 -
106.《尉廨无隙地不能莳花竹之属惟厅事前旧有柳一》 宋·晁公溯
千林春入花梢红,空庭无树来东风。
手栽杨柳三尺许,芳意已在萌芽中。
官居难期十年木,聊尔移根伴幽独。
雨催细叶相续生,眉峰为谁出修绿。 -
107.《咏史下·司马宣王》 宋·陈普
家门营立事方新,已畜倾巢覆穴人。
出尔到头终反尔,寡孤何用必随身。 -
108.《别周侍郎五首》 宋·彭龟年
鹊有护巢心,鸦负夺巢力。
纷争互胜败,卒乃覆其室。
鲁鸡本非鹄,伏鷇出羽翼。
我无拒尔心,万物同一息。 -
109.《杜鹃花》 宋·舒岳祥
杜陵野老拜杜鹃,念渠蜀王身所变。
我今流涕杜鹃花,为是此禽流备溅。
嗟哉杜宇何其愚,万事成败皆斯须。
一枰黑白翻覆手,揖让放弑皆丘墟。