-
121.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
122.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉,秋之为气也!
萧瑟兮草木摇落而变衰。
憭栗兮若在远行,登山临水兮送将归。
泬漻兮天高而气清,寂寥兮收潦而水清。 -
123.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
124.《哀时命》 先秦·庄忌
哀时命之不及古人兮,夫何予生之不遘时!
往者不可扳援兮,徠者不可与期。
志憾恨而不逞兮,杼中情而属诗。
夜炯炯而不寐兮,怀隐忧而历兹。 -
125.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
126.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
127.《长门赋·并序》 两汉·司马相如
孝武皇帝陈皇后,时得幸,颇妒。
别在长门宫,愁闷悲思。
闻蜀郡成都司马相如天下工为文,奉黄金百斤,为相如、文君取酒,因于解悲愁之辞。
而相如为文以悟主上,陈皇后复得亲幸。 -
128.《太上感应篇》 宋·李昌龄
太上曰:祸福无门,唯人自召。
善恶之报,如影随形。
是以天地有司过之神依人所犯轻重,以夺人算。
算减则贫耗,多逢忧患,人皆恶之,刑祸随之,吉庆避之,恶星灾之,算尽则死。 -
129.《琵琶行》 唐·白居易
浔阳江头夜送客,枫叶荻花秋瑟瑟。
主人下马客在船,举酒欲饮无管弦。
醉不成欢惨将别,别时茫茫江浸月。
忽闻水上琵琶声,主人忘归客不发。 -
130.《荷花》 宋·钱惟演
水阔雨萧萧,风微影自摇。
徐娘羞半面,楚女妒纤腰。
别恨抛深浦,遗香逐画桡。
华灯连雾夕,钿合映霞朝。
泪有鲛人见,魂须宋玉招。
凌波终未渡,疑待鹊为桥。 -
131.《满庭芳·山侗昔日》 元·马钰
山侗昔日,火院中间,千斤重担常耽。
镇日争名竞利,嫉妒悭贪。
万般忧愁思虑,又何曾、时暂心闲。
因个甚,养怨亲人口,二十有三。 -
132.《四禽图》 明·李东阳
樛枝老树幽岩里,山鹧双栖掉长尾。
高鸣俯搦势不停,似向春风矜爪嘴。
山头锦鸡金作冠,身披五采成斑斓。
远从红日霁时见,更向碧山深处看。 -
133.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉!秋之为气也。
萧瑟兮,草木摇落而变衰。
憭栗兮,若在远行。
登山临水兮,送将归。 -
134.《留别子羽七绝句》 明·张红桥
衾寒翡翠怯秋风,郎在天南妾在东。
相见千回都是梦,楼头长日妒双鸿。 -
135.《水调歌头·上苑暮春好》 未知·姚述尧2
上苑暮春好,烟雨正溟濛。
桃蹊冷落无语,嫩绿翳残红。
好是翠幈乍展,喜见玉英初坼,裁翦费春工。
绰约更娇软,轻扬万条风。 -
136.《百七丈和篇有尽道温柔别有乡谁知绛阙水茫茫》 宋·许及之
仙凡从昔各为乡,弱水蓬莱隔混茫。
不见麻姑呈狡狯,空教贺老号清狂。
两奁心事无人共,万点花飞有底忙。
说与东风须作主,莫教痴白妒娇黄。 -
137.《大?》 宋·颜奎
唱古荼,新荷叶,谁向重帘深处。
东风三十六,向园林都过,馀寒犹妒。
公子狐裘,佳人翠袖,怎见此时情否。
天上知音杳,怪参差律吕,世间多误。 -
138.《无题(二首)》 明·李濂
芙蓉为面玉为肌,当日君王恨见迟。
十二楼台留兔魄,三千粉黛妒蛾眉。
行云易散高唐观,落叶难平太液池。
拟办黄金求作赋,长门心事长卿知。
¤ -
139.《赋梅堂闲吟》 宋·陈宓
浓霜轻雪妒清华,暖日烘时只见花。
天意似怜尘世界,故将茅舍换仙家。 -
140.《送陈随隐江西》 宋·黄力叙
诗在天地间,风清月明处。
若为深闭门,而可觅佳句。
夫君小元龙,豪气隘区宇。
青春发诗材,秀茁长膏雨。