-
261.《送王万里赴阙》 宋·洪咨夔
安西老元戎,再出护全蜀。
槃槃大幕府,宾从如立竹。
狷者多调娱,狂者间枨触。
谁与得中行,有美万里独。 -
262.《四贤一不肖诗·右高若讷》 宋·蔡襄
人禀天地中和生,气之正者为诚明。
诚明所锺皆贤杰,从容中道无欹倾。
嘉谋谠论范京兆,激奸纠缪扬王庭。
积羽沈舟毁销骨,正人夫从奸者朋。 -
263.《句》 宋·张舜民
万里秋风吹鬓发,百年人事倚栏干。
知他落日能多少,偏照淮南几处山。
李白寻仙持玉杖,庾公对月踞胡床。
楼上康庐紫翠环,槛前湓浦转清湾。 -
264.《鹰马辞》 元·杨维桢
鹰使司漏,马使警偷。
臧者守杼,获者运牛。
彼此职废,空抱主忧。
君不见薛恭尹赏各有所,两地一易俱称优。 -
265.《赋永叔家白兔》 宋·韩维
天公团白雪,戏作毛物形。
太阴来照之,精魄孕厥灵。
走弄朝日光,赩然丹两睛}。
不知质毛异,乃下游林坰。 -
266.《寒食日归吴兴寄鲁山》 宋·仲并
风云虽不定,日雨亦易乾。
残春犹凛凛,助我朝食寒。
想见芳野田,士女游班班。
去者日以疏,更为来者欢。
青红间车马,日暮醉墦间。 -
267.《失题》 宋·李流谦
学者一大事,最重出与处。
用行舍之藏,孔颜独相许。
参赐地位高,窥牖不得睹。
而况未见圣,一曲株守兔。 -
268.《说诗》 宋·姜特立
作者固已难,读者亦未易。
有宝斯识宝,至宝况难值。
三家寠人子,岂辨瑚琏器。
鼠璞将见珍,周鼎或斡弃。 -
269.《呈严黎二师并寄韩季萧》 宋·赵蕃
名者世公器,丈也宁取虚。
我闻曾严黎,盖自入学初。
每繙东莱集,出门思税车。
一见良不易,寒暑三十余。 -
270.《赵忠简送春诗帖赞》 宋·岳珂
陶陶孟春,草木莽只。
白日昭昭,照下次土只。
瘴烟浩淫,杂海雾只。
憔悴行吟,閴岛屿只。 -
271.《宗忠简留守司二劄家书吾友三帖赞》 宋·岳珂
人心大义,不作不奋。
楚汉之间,较者尺寸。
翼翼京邑,九圣所都。
时方多艰,天下之枢。 -
272.《宣妙坟院古柏》 宋·卫宗武
古来乔木产墓宅,新甫之俦匪凡质。
风梳雨沐三百年,耸壑昂霄过千尺。
孤标屹立独擎天,繁柯偏重常倾日。
苍皮剥落节理坚,挺挺长虬初蜕骨。 -
273.《吾年》 宋·释文珦
吾年易逾迈,感慨难具陈。
齿发半缺秃,肌肤多不仁。
屏迹於空山,几与木石邻。
忆昔少年时,秉志将求伸。 -
274.《偈颂三十首》 宋·释印肃
打折达磨西来脚,莫令有误本来人。
当处得心非向背,九年面壁寂光明。
庭中立雪憨痴汉,海裹口乾渴爱津。
如今大有心颠倒,梦寐胡诌学道人。 -
275.《偈颂三十首》 宋·释印肃
出家无易事,了道亦非难。
各自要努力,如人担上山。
累劫负偿命,此生莫等闲。
遇时若不顺,展转落仇关。 -
276.《陈和叔内翰得庄生观鱼图於濠梁出以相示且邀》 宋·苏颂
公堂四合临中衢,翰林壁挂观鱼图。
传之近自濠梁客,云是蒙邑先生居。
先生昔仕楚园吏,傲世不蕲卿大夫。
逍遥淮上任造适,高岸偶见群鲦鱼。 -
277.《甘露寺》 宋·苏轼
江山岂不好,独游情易阑。
但有相携人,何必素所欢。
我欲访甘露,当途无闲官。
二子旧不识,欣然肯联鞍。 -
278.《雨后看山因忆黄世南先生诗以相招》 宋·文同
新霜夜落群梢鸣,群风刮天为早晴。
南山向晓尽张列,颓岭断壑当空横。
开轩一见喜无量,走上高阁临飞甍。
层栏倚遍不能下,状貌秀活围双睛。 -
279.《河传 乐府十拟,弁阳老人为古人所未为·素》 元·邵亨贞
一出新意矣。
暇日先生以词寄示,且徵予作,既又获见桥李诸俊用所拟,益切奇出,阅诵累日无厌。
因悟古人作长短句,若慢则音节气概,人各不类,往往自民一家。
至于令则律调步武句语,若无大相远者,间有奇语,不过命以新意,亦未见其各成一家也。 -
280.《河传 乐府十拟,弁阳老人为古人所未为·素》 元·邵亨贞
一出新意矣。
暇日先生以词寄示,且徵予作,既又获见桥李诸俊用所拟,益切奇出,阅诵累日无厌。
因悟古人作长短句,若慢则音节气概,人各不类,往往自民一家。
至于令则律调步武句语,若无大相远者,间有奇语,不过命以新意,亦未见其各成一家也。