-
61.《与客观雪》 宋·方岳
未怕风威酒亦冰,凭虚吞以气峥嵘。
何人出此六奇计,我辈贤於五字城。
松压钓蓑银独速,麦分棋局玉纵横。
自然石鼎煎鱼眼,解致邹枚汰两生。 -
62.《与客观雪》 宋·方岳
肺渴初供醒酒冰,又思携客上峥嵘。
十分宇宙无尘事,一色琼瑶是化城。
病起未堪论斗醉,诗狂且莫到参横。
剡溪可是忙回棹,冻合琉璃作麽生。 -
63.《次韵弟观雪中二首》 宋·陈著
翦耳严风利似刀,吹嘘滕六做功劳。
大包天地为一色,老尽山林无二毛。
借暖尚能赊绿蚁,御寒终不羡裘羔。
天涯多少穷途客,欲寄书难雁影高。 -
64.《次韵弟观雪中二首》 宋·陈著
万里长久一样云,纷纷吹下玉成尘。
能令下界皆称瑞,谁谓南人不识真。
积冻已多为麦地,培汤更办百花春。
强将光景宽衰老,呵手微吟意欠新。 -
65.《招友人凤山观雪》 宋·姚勉
霜风才办两朝晴,怪听敲窗又雨声。
一夜忽生虚室白,六花已与短檐平。
酒斟销帐真成俗,兴尽扁舟且未清。
想得凤山高处好,试来着屐水精城。 -
66.《和罗權丞尊经阁元旦观雪》 宋·刘宰
亿万饥民久籲天,天开上瑞岂徒然。
深潭龟拆寒莎底,浅土蝗遗宿麦边。
厉气已消除日后,祥霙飞堕晓风前。
醉吟楼上瀛洲客,为记三登第一年。 -
67.《观雪》 宋·葛绍体
只是寻常云雨晓,岁寒然后见天真。
人间莫作寒愁想,一片飞来一片春。 -
68.《和程阁学观雪韵》 宋·袁说友
入竹投窗细细添,两山琼玉称遐瞻。
巧于夜半将新岁,每以风回蹴上帘。
寒雀栖枝惊落屑,饥乌鸣食讶堆盐。
正须度腊成三白,已觉西风势转严。 -
69.《雪夜观象阙待漏》 唐·张少博
残雪初晴后,鸣珂奉阙庭。
九门传晓漏,五夜候晨扃。
北斗横斜汉,东方落曙星。
烟氛初动色,簪珮未分形。
雪重犹垂白,山遥不辨青。
鸡人更唱处,偏入此时听。 -
70.《宣城雪后还望郡中寄孟侍御(立春后开元观送强文学还京)》 唐·张南史
腊后年华变,关西驿骑遥。
塞鸿连暮雪,江柳动寒条。
山水还鄣郡,图书入汉朝。
高楼非别处,故使百忧销。 -
71.《和崔使君临发不得观积雪》 唐·朱景玄
贫居稍与池塘近,旬日轩车不降来。
一树琼花空有待,晓风看落满青苔。 -
72.《减字木兰花(正月十七日,孙守约观残灯·是夕灯火甚盛,而雪消雨作)》 宋·毛滂
暖风吹雪。
洗尽碧阶今夜月。
试觅云英。
更就蓝桥借月明。
从教不借。
自有使君家不夜。
谁道由天。
光景随人特地妍。 -
73.《玉楼春(雪中无酒,清坐寒冷,承观使大尉与宾客酬唱谨和)》 宋·曾觌
江天暝色伤心目。
冻鹊争投林下竹。
四垂云幕一襟寒,片片飞花轻镂玉。
美人试按新翻曲。
点破舞群春草绿。
融尊侧倒也思量,清坐有人寒起粟。 -
74.《水龙吟·雪中登大观亭》 清·邓廷桢
关河冻合梨云,冲寒犹试连钱骑。
思量旧梦,黄梅听雨,危阑倦倚。
披氅重来,不分明出,可怜烟水。
算夔巫万里,金焦两点,谁说与,苍茫意? -
75.《病中大雪数日未尝起观虢令赵荐以诗相属戏用》 宋·苏轼
经旬卧斋阁,终日亲剂和。
不知雪已深,但觉寒无奈。
飘萧窗纸鸣,堆压檐板堕。
(关中皆以板为檐。 -
76.《次韵郭功甫观予画雪雀有感二首》 宋·苏轼
早知臭腐即神奇,海北天南总是归。
九万里风安税驾,云鹏今悔不卑飞。
可怜倦鸟不知时,空羡骑鲸得所归。
玉局西南天一角,万人沙苑看孤飞。 -
77.《次韵郭功甫观予画雪雀有感二首》 宋·苏轼
可怜倦鸟不知时,空羡骑鲸得所归。
玉局西南天一角,万人沙苑看孤飞。 -
78.《次韵功父观余画雪鹊有感二首》 宋·苏轼
?此诗卷二十五已收,题“次韵郭功甫观予画雪雀有感二首”。
?追忆郭功父观余旧画雪鹊,复作二韵寄之,时在惠州?此诗为郭功父作。
?平生才力信瑰奇,今在穷荒岂易归。
正似雪林枝上画,羽翰虽好不能飞。 -
79.《和陈传道雪中观灯》 宋·苏轼
新年乐事叹何曾,闭阁烧香一病僧。
未忍便倾浇别酒,且来同看照愁灯。
颍鱼跃处新亭近,湖雪消时画舫升。
只恐樽前无此客,清诗还有士龙能。 -
80.《观王氏雪图》 宋·王安石
崔嵬相映雪重重,茅屋柴门在山峰。
想有幽人遗世事,独临青峭倚长松。