-
161.《徐大正闲轩》 宋·苏轼
冰蚕不知寒,火鼠不知暑。
知闲见闲地,已觉非闲侣。
君看东坡翁,懒散谁比数。
形骸堕醉梦,生事委尘土。 -
162.《芙蓉城(并叙)》 宋·苏轼
世传王迥子高,与仙人周瑶英游芙蓉城。
元丰元年三月,余始识子高,问之信然,乃作此诗。
极其情而归之正,亦变风止乎礼义之意也。
芙蓉城中花冥冥,谁其主者石与丁。 -
163.《破琴诗(并引)》 宋·苏轼
旧说,房琯开元中尝宰卢氏,与道士邢和璞出游,过夏口村,入废佛寺,坐古松下。
和璞使人凿地,得瓮中所藏娄师德与永禅师书,笑谓琯曰:“颇忆此耶?”琯因怅然,悟前生之为永师也。
故人柳子玉宝此画,云是唐本,宋复古所临者。
元祐六年三月十九日,予自杭州还朝,宿吴淞江,梦长老仲殊挟琴过予,弹之有异声,就视,琴颇损,而有十三弦。 -
164.《用前韵戏赠叶致远直讲》 宋·王安石
叶侯越著姓,胄出实楚叶。
缙云虽穷远,冠盖传累叶。
心大有所潜,肩高未尝胁。
飘飘凌云意,强御莫能慑。 -
165.《游土山示蔡天启秘校》 宋·王安石
定林瞰土山,近乃在眉睫。
谁谓秦淮广,正可藏一艓。
朝予欲独往,扶惫强登涉。
蔡侯闻之喜,喜色见两颊。 -
166.《次韵信都公石枕蕲簟》 宋·王安石
端溪琢枕绿玉色,蕲水织簟黄金纹。
翰林所宝此两物,笑视金玉如浮云。
都城六月招客语,地上赤日流黄尘。
烛龙中天进无力,客主歊然各疲剧。 -
167.《东宫寿诗》 宋·范成大
有赫题期盛,无疆嗣历昌。
中兴归浚哲,重庆启元良。
两亥开基远,三丁系统长。
帝咨同物瑞,人卜降年祥。 -
168.《观易元吉獐猿图歌》 宋·秦观
参天老木相樛枝,{上山下欺}空怪石衔青漪。
两猿上下一旁挂,两猿熟视苍蛙疑。
萧萧丛竹山风吹,海棠杜宇相因依。
下有两獐从两儿,花餐草囓含春嬉。 -
169.《戒杀》 宋·陆游
物生天地间,同此一太虚,林林各自植,但坐形骸拘;日夜相残杀,曾不置斯须,皮毛备裘褐,膏血资甘腴。
鸡鹜羊彘辈,尚食稗与刍;飞潜何预汝,祸乃及禽鱼。
豺虎之害人,亦为饥所驱;汝顾不自省,何暇议彼欤?又于人类中,各私六尺躯,方其忿怒时,流血视若无。
我欲反其源,默观受气初,梃刃之所加,惨若在我肤。 -
170.《酬庄器之贤良见赠》 宋·陆游
先朝六科亲策士,事业功名何壮伟。
元佑复科财数年,所得四三俄复止。
中兴思贤形梦想,屡诏自是朝廷美。
纨裤小儿坏人事,赐帛西归困嘲诋。 -
171.《赠刘矮跛相士》 宋·文天祥
炼石为形,铿金为音。
世方好圆,痴守方心。
阴阳絪緼,人一气质。
善恶之微,证于声色。 -
172.《赠刘矮跛相士》 宋·文天祥
媻姗三尺躯,举止如不扬。
瞻视照肝胆,音吐何琅琅。
君看水中凫,不及鹤胫长。
昔闻夔怜蚿,未闻一足僵。
万物各自适,形色安足量。
子言良有理,与子持酒浆。 -
173.《七月二日大雨歌》 宋·文天祥
燕山五六月,气候苦不常。
积阴绵五旬,畏景淡无光。
天漏比西极,地湿等南方。
今何苦常雨,昔何苦常暘。 -
174.《福昌书事言怀一百韵上运判唐通直》 宋·张耒
战国韩余壤,王畿汉旧京。
南围山峙秀,东泛洛浮清。
女几荒遗庙,宜阳认故城。
千秋迷佩玦,百战有榛荆。 -
175.《瓦器易石鼓文歌》 宋·张耒
周纲既季宣王作,提剑挥呵天地廓。
朝来吉日差我马,夜视云汉忧民瘼。
桓桓方召执弓钺,蔼蔼申韩赐圭爵。
北驱猃狁走豺狼,南伐淮夷斩鲸鳄。 -
176.《悲秋》 宋·黄庭坚
有美一人兮,临清秋而太息。
伤天形之缺然兮,与有足者同堂而并席。
傥尝获罪於天兮,使而至於斯极。
夫阴凝而阳化兮,冲气饪而为和。 -
177.《观崇德墨竹歌》 宋·黄庭坚
夜来北风元自小,何事吹折青琅玕。
数枝洒落高堂上,败叶萧萧烟景寒。
乃是神工妙手欲自试,袭取天巧不作难。
行看叹息手摩拂,落势夭矫墨未乾。 -
178.《至乐词寄黄几复》 宋·黄庭坚
余泛观於天下兮,何者乐而谁者足忧。
忧於窘窘不得兮,乐尽万物而无求。
翫声色而弊形性兮,维造化之螟蠹。
将逍遥炉锤之外兮,尚何俛首而婴此细故。 -
179.《答苏子美离京见寄》 宋·欧阳修
众奇子美貌,堂堂千人英。
我独疑其胸,浩浩包沧溟。
沧溟产龙蜃,百怪不可名。
是以子美辞,吐出人辄惊。 -
180.《飞盖桥翫月》 宋·欧阳修
天形积轻清,水德本虚静。
云收风波止,始见天水性。
澄光与粹容,上下相涵映。
乃於其两间,皎皎挂寒镜。